Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΥΠΟΚΛΙΣΕΩΝ

Βασίλης Βιλιάρδος

Φαίνεται πως η κυβέρνηση αδυνατεί να υιοθετήσει μία αξιοπρεπή εθνική στάση - ενώ η σιωπή των αμνών συνεχίζεται, γεγονός που σημαίνει πως όλοι εμείς οι Έλληνες έχουμε συμβιβαστεί πια, αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την πορεία της χώρας μας προς την καταστροφή

“Καθώς οι πιο σημαντικές συμφωνίες ιδιωτικοποιήσεων υπογράφονται πάντα εν μέσω οικονομικών ή πολιτικών κρίσεων, δεν υπάρχει ποτέ μία σαφής νομοθεσία, ή έστω ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο – η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι χαοτική, οι τιμές είναι ρευστές και οι συνειδήσεις των πολιτικών ελαστικές..…
Μέχρι το 1990, πριν από την «κρίση της τεκίλας» δηλαδή, μόνο μία από τις τράπεζες του Μεξικού ανήκε σε ξένους. Μετά την κρίση όμως, στις αρχές του 2000, είκοσι τέσσερις από τις τριάντα τράπεζες «περιήλθαν» σε ξένα χέρια.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αποδείχθηκαν τόσο επικερδείς, ώστε πολλές από τις πολυεθνικές των Η.Π.Α., οι οποίες είχαν «αλώσει» τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έβλεπαν με απληστία τις κρατικές αρμοδιότητες (παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση, αστυνομία, φυλακές κλπ.), ως την επόμενη πηγή για άμεσα κέρδη. Απλούστερα, στόχος τους ήταν η πλήρης αποκρατικοποίηση της εξουσίας, με την εγκατάσταση άβουλων, τυπικών κυβερνήσεων, οι οποίες θα κατευθύνονταν απολυταρχικά από το σκοτεινό παρασκήνιο – ένα θέατρο σκιών”.  (Klein με παρεμβάσεις)

"Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός μεν για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, αφετέρου για να είναι απασχολημένοι με την επιβίωση τους και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές (διαμαρτυρίες, αντιστάσεις, απειθαρχία κλπ.).

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, με τη βοήθεια των οποίων «απορροφάται» η περιουσία των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων, τα οποία εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά - ενώ εκτρέφουν τη διαφθορά, αυξάνοντας τα εισοδήματα της ολιγαρχίας” (Αριστοτέλης με παρεμβάσεις).

Άρθρο

«Η κρίση έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο, στο οποίο είμαστε αναγκασμένοι να αποφασίσουμε ποιόν από τους δύο εναπομείναντες δρόμους θα ακολουθήσουμε: είτε θα επιλέξουμε να ολοκληρώσουμε την ανολοκλήρωτη νομισματική ένωση, έτσι ώστε να τη σταθεροποιήσουμε, είτε θα κάνουμε ένα βήμα πίσω», ανέφερε χαρακτηριστικά το μέλος της ΕΚΤ κ. J. Asmussen, περιγράφοντας όσο πιο προσεκτικά μπορούσε την ευρωπαϊκή τραγωδία.

Απλούστερα λοιπόν, κυρίως επειδή οι αγορές απαιτούν καθαρές λύσεις (ενώ δεν θα πάψουν τις επιθέσεις τους, εάν δεν δρομολογηθούν), είτε θα ακολουθήσει η δημοσιονομική, τραπεζική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης, είτε θα επιστρέψουμε στην αφετηρία - όπου η κάθε χώρα θα υιοθετήσει ξανά το δικό της νόμισμα, ας ελπίσουμε με ελεγχόμενες διαδικασίες.

Από την άλλη πλευρά και ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα, φαίνεται δυστυχώς ότι συνεχίζεται η πολιτική των δουλικών υποκλίσεων και του μετανοιωμένου μαθητή, ο οποίος υπόσχεται συνεχώς να κάνει καλύτερα τα μαθήματα του, έτσι ώστε να αποφύγει την τιμωρία – χωρίς όμως ποτέ να σέβεται τις υποσχέσεις του, όπως συμβαίνει και με τις προεκλογικές δεσμεύσεις.

Όσον αφορά τώρα το ΔΝΤ και τις δηλώσεις του εκπροσώπου της χώρας μας εκεί, σύμφωνα με τις οποίες το ταμείο γνώριζε πως δεν θα επιτύχει το καταστροφικό πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, θεωρούμε πως δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Ο σκοπός του ΔΝΤ δεν ήταν πουθενά και ποτέ η διάσωση εκείνων των χωρών, οι οποίες υποχρεώνονταν να ζητήσουν τη συνδρομή του - αλλά η πληρωμή των δανειστών τους, μέσω της λεηλασίας τόσο της ιδιωτικής, όσο και της δημόσιας περιουσίας τους.

Στα πλαίσια αυτά, παρά το ότι το απευχόμαστε, δεν γνωρίζουμε ακόμη, εάν τελικά στεφθούν με επιτυχία οι προσπάθειες του ΔΝΤ – αν και το θεωρούμε σχεδόν βέβαιο, διαπιστώνοντας ότι ο πρωθυπουργός, στις χθεσινές του δηλώσεις, τόνισε το θέμα των αποκρατικοποιήσεων, περισσότερο από κάθε τι άλλο.

Συνεχίζοντας υπενθυμίζουμε ότι δυστυχώς, όπως έχουμε τονίσει αρκετές φορές, η είσοδος του ΔΝΤ σε μία χώρα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την εχθρική εισβολή του ΝΑΤΟ – με μοναδική ίσως εξαίρεση το ότι, δεν αφήνει πίσω της υλικά ερείπια, αλλά ανθρώπινα.

Περαιτέρω, με το ΔΝΤ και με τη Γερμανία δεν διαπραγματεύεσαι τις υπογεγραμμένες συμφωνίες: είτε τις δέχεσαι όπως είναι, είτε τις απορρίπτεις εξ ολοκλήρου - με αξιοπρέπεια, με εθνική υπερηφάνεια, λέγοντας την αλήθεια στους πολίτες της χώρας σου και χωρίς υποκλίσεις.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, αρκετοί νεοέλληνες είτε δεν κατανοούν τη δύσκολη κατάσταση, στην οποία έχει καταδικαστεί η χώρα τους, είτε αυτομαστιγώνονται μέχρι θανάτου, είτε επιλέγουν την τρίτη λύση: τη μαζική εγκατάλειψη του πεδίου μάχης στους εισβολείς, με την αναζήτηση άλλων πατρίδων, οι οποίες προσφέρουν συμφέρουσες φορολογικές δυνατότητες, καλύτερες συνθήκες εργασίας κλπ. - γεγονός που θα παραλληλίζαμε με την άτακτη υποχώρηση των προγόνων μας σε άλλα εδάφη, όταν οι Γερμανοί κατά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο εισέβαλλαν στα ελληνικά σύνορα.      

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, θεωρώντας ότι η σιωπή των αμνών συνεχίζεται, γεγονός που σημαίνει πως όλοι εμείς οι Έλληνες έχουμε συμβιβαστεί πια, αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την πορεία της χώρας μας προς την καταστροφή (κατά σειρά προτεραιότητας είναι η εξής: εξαντλητικές πολιτικές λιτότητας, λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, εκμηδενισμός των εισοδημάτων, εξαθλίωση του πληθυσμού, χρεοκοπία και δραχμή), κρίνουμε σκόπιμη την επανάληψη ενός παλαιοτέρου κειμένου μας, από τον Οκτώβριο του 2011.
 
Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ
Η συνέχεια στο http://www.casss.gr