Γράφει ο Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος, / δημοσιογράφος
εν είμαι από αυτούς που εν έτει 2012 ασπάζονται με μεγάλη ευκολία τη θεωρία του Λομπρόζο προκειμένου να απαξιώσουν τον «αντίπαλό» τους με βάση τη φυσιογνωμία τους, ούτε από εκείνους που πιστεύουν ότι ο πολιτισμός, ως δημιουργία και ως..
οικονομία, είναι υπόθεση αποκλειστικά μιας συγκεκριμένης πολιτικής έκφρασης. Πολύ περισσότερο, πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι μπορεί το υπουργείο Πολιτισμού να αποτελεί το καταφύγιο των κατατρεγμένων πολιτικά (μιας και με τα πολιτιστικά ποιος ασχολείται) –έτσι για να μην ξεχνάμε τι φαΐ φάγαμε χθες. Ούτε ότι κάθε άσχετος μπορεί να «γεννιέται πολιτικά» σ’ αυτό το χώρο και θεωρεί παρρησία την ομολογία της ασχετοσύνης του.
Όποιος διάβασε τις πρώτες δηλώσεις του νέου αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κώστα Τζαβάρα, μπορεί να καταλάβει εύκολα ότι έμεινα εκστασιασμένος από αυτές. Γέμισα ελπίδες –για να μην πω ότι πείστηκα- ότι μια πολιτιστική άνοιξη θα ξεκινήσει στη χώρα. Δυστυχώς, αστειεύομαι. Είναι δυνατόν να ζητά «κατανόηση για την απειρία του»; Στου κασίδη το κεφάλι θα μάθετε τι θα πει πινέλο κ. υπουργέ; Αν δεν ξέρατε –και για να μην αισθάνεστε άσχημα- γιατί δεν αρνηθήκατε το αξίωμα που σας προσφέρθηκε; Είναι δυνατόν να λέτε ότι «Αυτή την ώρα είμαι θεατής του τοκετού μου, για την ακρίβεια του αυτό-τοκετού μου στο υπουργείο Πολιτισμού»; Ξέρεις τι ζόρι είναι να γεννά η γυναίκα μοναχιά της;
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο κ. Τζαβάρας όμως έθεσε και τον προσωπικό του στόχο: «Βασικό μέλημά μου είναι να βγάλω τον πολιτισμό από τα μουσεία και να τον κατεβάσω στο δρόμο, στους ανθρώπους. Με ενδιαφέρει ο πολιτισμός της καθημερινής ζωής και η άυλη πολιτιστική κληρονομιά, δηλαδή η ζωντανή κληρονομιά, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά». Μα ήταν τόσο απλό και κανείς δεν το είχε σκεφτεί; Άμα δεν μπορείς να βάλεις τον κόσμο στα μουσεία, βγάλε από τα μουσεία τον πολιτισμό! Η μαγική συνταγή! Τόσο απλό! Τόσο όραμα! Τι τις θες τις επισκεψιμότητες στα μουσεία και τις μετράς; Τι τα ζηλεύεις τα Λούβρα και τα Μπρίτις Μιουζέουμ;
Και το άλλο; Αυτό με την άυλη πολιτιστική κληρονομιά; Σωστό δε λέω, αλλά δεν κολλάει με τις διαρροές για κλεισίματα και συγχωνεύσεις του Λαογραφικού Μουσείου Μακεδονίας – Θράκης. Θα μου πεις κολλάει –πως δεν κολλάει;- αν σκεφτείς ότι το πλήρες όραμα είναι να βγάλει τον πολιτισμό έξω από τα μουσεία… Έξω στο δρόμο, λοιπόν, οι νερόμυλοι, τα κιλίμια, τα πιθάρια, οι πινακωτές, τα μαγκανοπήγαδα, οι φορεσιές, τα φλουριά…
Ειλικρινά, όταν ακούω τέτοιες… απρογραμμάτιστες δηλώσεις πολιτικών «ηγητόρων» του πολιτισμού, προσπαθώ να πω στη θέση των ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος, ανθρώπων που έχουν δώσει τη ζωή τους για να υπηρετήσουν αυτό που οι πολιτικοί αποκαλούν χωρίς να πιστεύουν «βαριά βιομηχανία της Ελλάδας». Να καταλάβω το μέγεθος της απογοήτευσης που μπορεί να νοιώθουν όταν ακούνε παπαρολογίες, όψιμα οράματα, πολιτικάντικες ανοησίες. Λες και στο χώρο του πολιτισμού οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα. Λες και το υπουργείο Πολιτισμού δεν είχε και δεν έχει υποχρεώσεις απέναντί τους, αλλά είναι μόνο κουβαδάκια με άμμο που όταν θέλεις χτίζεις, όταν θέλεις γκρεμίζεις και δεν τρέχει και τίποτε. Λες και η καλλιτεχνική δημιουργία δεν έχει μέλλον ούτε παρελθόν παρά μόνο παρόν, λες και δεν μπορεί να προσφέρει παρά μόνο άλλοθι.
Κλείνω με το συμπέρασμα: Επειδή μικρός σου άρεζαν τα Τζαβαράκια, δεν σημαίνει ότι κι εσύ μπορείς να παίξεις κιθάρα…
ΥΓ.: Σημειώνω ότι τον συγκεκριμένο βουλευτή το είχα σε συμπάθεια γιατί από αυτόν είχα ακούσει τον περασμένο Νοέμβριο, ενόσω συστηνόταν η «παπαδημοκρατία» στη χώρα, ότι ζούμε σε «συνταγματική ατυπία». Το βρήκα ευφυές και εύστοχο, αλλά τώρα πια αμφιβάλλω αν ήταν δικό του…
