Ικετεύει ο κ. Τσοχατζόπουλος τους δικαστές να επιδείξουν επιείκεια και να λυπηθούν τον πεντάχρονο γιο του που είναι αναγκασμένος να ζη μόνος στο παλάτι που έχουν αποκτήσει οι γονείς του με τα χρήματά μου. Με τα χρήματα που δεν τους χάρισα, αλλά άρπαξαν μέσα από τις τσέπες μου λες και..
τους τα χρώσταγα.
Ως πατέρας μπορώ να καταλάβω τον κ. Τοχατζόπουλου, αλλά μέχρις ορισμένου σημείου. Μπορώ να νοιώσω κι’ εγώ τη μοναξιά του μικρού γόνου του, ο οποίος – μακρυά από τη μητρική αγκαλιά - βιώνει τραυματικές εμπειρίες έχοντας τους γονείς του έγκλειστους στη φυλακή, έστω και αν του έχουν πει ότι ο μπαμπάς και η μαμά λείπουν ταξίδι. Θα πρότεινα, όμως, στις καλοπληρωμένες νταντάδες τού νεαρού Τσοχατζόπουλου να τον μετακινήσουν από το παλάτι και να τον εγκαταστήσουν σε ένα απλό διαμέρισμα τριών δωματίων [κάποιο τέτοιο θα έχουν στη διάθεσή τους οι γονείς του], όπου θα μπορεί να κάνει ερωτήσεις τύπου «Γιατί μένουμε σ’ αυτό το σπίτι χωρίς playroom και μεγάλες βεράντες με θέα τον Παρθενώνα;», οπότε οι νταντάδες θα απαντούν: «Διότι το παλάτι όπου έμενες αγόρι μου δεν ανήκει στη μαμά σου. Ανήκει σε όλους εμάς. Ανήκει σε όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού. Ανήκει και στα παιδιά αυτών που αυτοκτόνησαν πνιγμένοι στα χρέη, επειδή ο μπαμπάς σου και χιλιάδες άλλοι σοσιαλιστές και δημοκράτες πούλαγαν σοσιαλισμό και δημοκρατία για να τυφλώνουν χιλιάδες φανατικά ζώα, ώστε μαζί με την τεράστια παρέα του να γλεντάνε με τον ιδρώτα και τον μόχθο εκατομμυρίων Ελλήνων. Ανήκει και στα παιδιά που υποφέρουν από καρκίνο και αδυνατούν να κάνουν τη θεραπεία τους εξ αιτίας του μπαμπά σου και των ανάλγητων συντρόφων του. Ανήκει και στα παιδιά που είδαν τον μπαμπά τους να διασύρεται ή να φυλακίζεται για χρέος € 10.000. Ανήκει σε όλους τους αναξιοπαθούντες Έλληνες, ακόμη και σ’ αυτούς που παραπλανήθηκαν και διατηρούσαν στην παμφάγο λεηλατούσα εξουσία τον μπαμπά σου και τη συμμορία του. Όπως σε όλο τον ελληνικό λαό ανήκει ο πλούτος που έκλεψαν όλα τα πολιτικά λαμόγια».
Αυτά πρέπει να πληροφορηθεί ο μικρός γιος σας κ. Τσοχατζόπουλε, μήπως και κάποτε ξεφύγουμε από τον ασύδοτο και ατιμώρητο δοσιλογισμό. Μήπως και συναισθανθεί το τεράστιο ανοσιούργημα που έχετε διαπράξει εις βάρος του λαού και δεν τολμήσει να αναμιχθεί στην πολιτική για να μας φέρει τη δημοκρατία και τον σοσιαλισμό που επαγγελλόσασταν κοροϊδεύοντάς μας και ξεσκίζοντας τις σάρκες μας. Και τούτο, διότι δυστυχώς είναι πολλοί οι γόνοι δοσιλόγων που μεσουρανούν στο στερέωμα είτε της πολιτικής είτε της χειραγωγούσης αυτήν οικονομικής ολιγαρχίας.
Και πάψτε να χρησιμοποιείτε τόσον εσείς όσο και η «ανήξερη» σύζυγός σας τον μικρό Τσοχατζόπουλο ως ανθρώπινη ασπίδα. Τις ανθρώπινες ασπίδες χρησιμοποιούν μόνον οι δειλοί είτε είναι θωρακισμένοι με σιδερένιες πανοπλίες είτε είναι ενδεδυμένοι το αδιαπέραστο εκ πολλαπλών στρώσεων εκατονταδόλαρων τείχος του προϊόντος της κατάχρησης. Και σεις είσθε ένας από αυτούς.
Αλήθεια, τώρα που το κουβάρι ξετυλίχτηκε σε μέγιστο βαθμό, δεν σκεφτήκατε καθόλου να μου επιστρέψετε τα κλεμμένα, ώστε να απαλλαγείτε από το βάρος μιας εξοντωτικής ποινής, να μου ζητήσετε συγγνώμη και να αποσυρθείτε να ζήσετε σε ένα μικρό τριαράκι μαζί με το βλαστάρι σας; Είμαι βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα εκτιμήσουν δεόντως οι δικαστές που γνωρίζουν τον νόμο και πώς πρέπει να μεταχειρισθούν τη έμπρακτη μετάνοια, την αληθινή μεταμέλεια. Ακόμη και τώρα δεν είναι αργά. Φροντίστε, λοιπόν, εσείς τον γιό σας και μην απαιτείτε από άλλους να τον φροντίσουν για σας. Είμαι βέβαιος ότι ο γιος σας θα εκτιμήσει αυτή τη χειρονομία σας πολύ περισσότερο από όλους εμάς, τα θύματα των ανίερων πρακτικών σας.
Σωτήριος Καλαμίτσης
