Ουαί, βαβαί, παππαί, ιαταταί

του Σωτήρη Καλαμίτση


Η επικοινωνιακή καταιγίδα καλά κρατεί. 
Μπορεί να μη μας ψεκάζουν με αποχαυνολίνη, αλλά σίγουρα μας βομβαρδίζουν με ό,τι πιο ελεεινό και σάπιο υπάρχει. Το ευτελές έχει γίνει σημαντικό, το επουσιώδες  ουσιώδες, το αμελητέο υπολογίσιμο, το έσχατο πρώτο, η ηλιθιότητα αρετή και ο εκ του ασφαλούς εξυπνακισμός αποκαλείται «ατάκες». 
Καμμία κουβέντα, βεβαίως, για παρακολουθήσεις και τρομοκράτηση δημοσιογράφων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Κανένας, έστω και ανεπαισθήτως, κακός λόγος για όσους κινούν τα νήματα από τα παρασκήνια για τα πραγματικά αφεντικά.. Όλα τούτα κάτω από το χαλί.

Καθημερινά είναι τα τηλεοπτικά πλάνα από υποβαθμισμένες γειτονιές ή μεροκαματιάρηδες και συνταξιούχους που παραπονούνται για τα χαράτσια και τα αλλεπάλληλα κύματα της φοροεπιδρομής, από αγανακτισμένους πολίτες που εκτονώνονται βρίζοντας  στη λαϊκή αγορά ή βγαίνουν από το σούπερ μάρκετ με ένα πακέτο μακαρόνια, μία φραντζόλα ψωμί και 200 γραμμάρια ελιές. Το ίδιο και για τους ασφαλισμένους των Ταμείων που στερούνται της στοιχειώδους  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι, αν και κατέθεταν μια ζωή τον μόχθο τους σ’ αυτά τα Ταμεία.
Αρκετές οι εκπομπές για τους νεοάστεγους και τις ουρές στα φιλανθρωπικά συσσίτια. Ούτε  ένα πλάνο, όμως, από τα βόρεια προάστεια, για να δούμε πώς διάγουν τον βίο τους και να ακούσουμε τί έχουν να πουν όσοι οδηγούν Mercedes και όσες φέρουν τσάντα Louis Vuiton. Ούτε από τα ιδιωτικά νοσοκομεία που διατηρούν την πελατεία τους παρέχοντας πανάκριβες υπηρεσίες, ούτε από τα δημόσια νοσοκομεία που κατακλύζονται από τους μετανάστες, νόμιμους ή μη. Έτσι, για αλλαγή. Για να αντιπαραβάλουμε  αυτά που λένε και βιώνουν οι κατέχοντες ή ευνοούμενοι [της τύχης;] με εκείνα που λένε και βιώνουν οι μη έχοντες. Αλήθεια, γιατί δεν γίνεται καμμία τέτοια αντιπαραβολή;
Πού και πού «ανακαλύπτονται» κυκλώματα καταχραστών του δημοσίου χρήματος, για να δούμε εκστασιασμένους τους πολιτικούς να στηλιτεύουν τους επίορκους υπηρέτες μας. Ιδέα δεν είχαν οι καημένοι. Ούτε φαντασία διέθεταν.  
Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή εικόνα της άθλιας οικονομικής κατάστασης και της ηθικής κατάπτωσης που βιώνουμε, ο κ. Γεώργιος Τράγκας ανακοίνωσε θριαμβευτικά την υποβολή αναφοράς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά των Μέρκελ, Λαγκάρντ, Σόιμπλε, Μπαρόζο και Ρομπάι, τους οποίους καταγγέλλει για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος, ήτοι  για την ανθρωπιστική κρίση που τα πρόσωπα αυτά έχουν προκαλέσει στη χώρα μας και τις διαστάσεις που έχει προσλάβει η κρίση με τις εκατόμβες των αυτόχειρων, οι οποίες ισοδυναμούν με γενοκτονία. Καλεί δε πάντα ενδιαφερόμενο να προσυπογράψει αυτή την αναφορά. Εγώ δεν προτίθεμαι να προσυπογράψω την καταγγελία, μολονότι είμαι φανατικός ακροατής του κ. Τράγκα και συμφωνώ με την άποψή του ότι πρόκειται περί  γενοκτονίας. Και τούτο, διότι δεν πιστεύω ότι η κίνηση έχει τον σωστό στόχο.
Υπεύθυνοι για όλα τα κακά που μας έχουν βρει και για τη γενοκτονία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη δεν είναι οι ξένοι. Είναι πρωτίστως οι πολιτικοί μας και δη οι βουλευτές, οι οποίοι, μάλιστα, φέρουν πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από τους εκάστοτε αρχηγούς τών κομμάτων και πρωθυπουργούς. Ο Γ.Α. Παπανδρέου π.χ. είναι για μένα ό,τι είναι ο Μπρέιβικ για τους Νορβηγούς. Μία διαταραγμένη προσωπικότητα με νοσηρή φαντασία και αβυσσαλέα μοχθηρία. Αν δεν λεγόταν Παπανδρέου, αμφιβάλλω αν θα τον γνώριζε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του, εξ ου και δεν υπήρχε περίπτωση να τον φάμε στη μάπα. Οι δε εγκληματικές επιλογές του έγιναν πράξη όχι επειδή εκείνος τις επέβαλε με το ανύπαρκτο κύρος του και την απαράμιλλη πειθώ του, αλλά επειδή τις ασπάσθηκαν ιδιοτελώς 156 βουλευτές που επικροτούσαν κάθε καταστροφική απόφασή του. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών των βουλευτών, μάλιστα, ψήφιζε αγνοώντας τί είναι αυτό που ψηφίζει, επειδή αδιαφορούσε. Μοναδικό μέλημά τους ήταν η διατήρησή τους στη νομή της εξουσίας  πάση θυσία, την οποίαν μπορούσαν να επιτύχουν μόνον δια του εξορκισμού των εκλογών. Έτσι μόνον μπορεί να εξηγηθεί η επιτυχία τού εκβιαστικού διλήμματος του Νοεμβρίου του 2010 «ή το ΠΑΣΟΚ παίρνει την πλειοψηφία των περιφερειών και δήμων  ή πάμε για βουλευτικές εκλογές». Οι υπουργοί που, κατά δήλωσή τους, είχαν νοιώσει σαν πόρνες, όταν άκουσαν εμβρόντητοι τον Παπανδρέου να μιλάει στο Υπουργικό Συμβούλιο περί Μνημονίου Ι, το οποίο υπερψήφισαν απολαμβάνοντας την εκπόρνευση, έτρεξαν τότε μαζί με τα υπόλοιπα 2/3 της κυβερνώσας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να μαζέψουν  ψήφους τάζοντας, ως συνήθως, λαγούς με πετραχήλια. Ανακουφίσθηκαν, μόλις διαπίστωσαν ότι η σκόπελος των αυτοδιοικητικών εκλογών είχεν αποφευχθεί. Ακολούθως ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο  ομοθυμαδόν για να μην πτωχεύσουμε υπό την κατακραυγή τού αγανακτισμένου λαού που πλημμύριζε την πλατεία Συντάγματος διαμαρτυρόμενος για τη νέα σωτηρία που του επεφύλασσαν. Διέλυσαν τον ιδιωτικό και άφησαν άθικτο τον δημόσιο τομέα, για να συντηρήσουν την εκλογική πελατεία τους. Και ήρθε το Μνημόνιο ΙΙ, το οποίο και πάλι υπερψήφισαν από ιερόδουλο επαγγελματισμό, αλλά τούτη τη φορά παρέα με τους τραβεστί πρώην αντιμνημονιακούς συναδέλφους τους.
Ούτε ένας από όλους αυτούς σκέφτηκε το απλούστερο όλων: από πού θα αντληθούν έσοδα [=φόροι], όταν κατακρεουργείται ο ιδιωτικός τομέας  που πληρώνει φόρους και καταναλώνει, ώστε να δημιουργείται φορολογητέα ύλη ;      
Εν τέλει, οι περισσότεροι από αυτούς τους  εγκέφαλους που υπερψήφιζαν τα Μνημόνια είτε πήγαν σπίτι τους την 17.06.2012 είτε μετακόμισαν με την εκλογική πελατεία τους στη ΔΗΜΑΡ, από όπου σφυροκοπούν σήμερα τα Μνημόνια, τα οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση, την οποία στηρίζουν. Τραγέλαφος, κλαυσίγελως ή κάτι άλλο;
          Με άλλα λόγια: εχθρός των σκλαβωμένων Ελλήνων την περίοδο 1940-1944 ήταν φυσικά οι Γερμανοί κατακτητές. Πιο μισητός εχθρός, όμως, ήταν οι κουκουλοφόροι καταδότες, οι μαυραγορίτες και οι συνεργάτες των Γερμανών. Άλλωστε, από τη μάχη των Θερμοπυλών έχει μείνει στη μνήμη της φυλής ο Εφιάλτης και όχι οι Πέρσες.
          Σε τί, λοιπόν, μας φταίνε οι καταγγελλόμενοι στο Δικαστήριο της Χάγης 5 αλλοδαποί σφαγείς, όταν οι πολιτικοί εκπρόσωποί μας είναι εκείνοι που άνοιξαν αρχικά την Κερκόπορτα και στη συνέχεια επέφεραν τεράστιο ρήγμα στα τείχη για να τους καλωσορίσουν;
          Ποιός από τους σημερινούς υπουργούς έχει να επιδείξει έργο σε προηγούμενη θητεία του ή σε άλλο πόστο, από το οποίο δήθεν υπηρέτησε τον ελληνικό λαό σιτιζόμενος πάντοτε στο κοπρυτανείο; Ουδείς. Απλώς νέμονται την εξουσία δίκαια κατανεμημένη μεταξύ τους. Τα συνεταιράκια πάντοτε βρίσκουν λύσεις για την πάρτη τους, αφού έχουν εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη εκείνων που απουσιάζουν μονίμως από τα τηλεοπτικά πλάνα, αλλά η γνώμη τους αποτυπώνεται σε δημοσκοπήσεις που συνεχίζουν να διενεργούνται επί καθημερινής σχεδόν βάσεως. Αλήθεια, τί εξυπηρετούν  αυτές οι δημοσκοπήσεις; Την εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας  που εμπνέει ο «υπεύθυνος» πρωθυπουργός μαζί με τον κυρίως υπεύθυνο όλης της ελληνικής κακοδαιμονίας Βενιζέλο υπό την συνεπικουρία του μνημονιακού  εξαπτέρυγου Φώτη Κουβέλη;
          Τελειώνοντας θα αναφερθώ και στο περιοδικό που εκδίδει ο κ. Τράγκας [Crash], όπου γίνεται αναφορά στο παρελθόν διαφόρων προσώπων που κατέλαβαν κατά καιρούς καίριες θέσεις και υψηλά αξιώματα καθορίζοντας εν πολλοίς τις τύχες αυτού του τόπου. Για όσους έχουν διαβάσει τα δέοντα, κομίζει γλαύκας εις Αθήνας. Όσον αφορά, όμως, στη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αυτής της χώρας, τίθεται ευλόγως το ερώτημα: γιατί μόλις τώρα όλες αυτές οι αποκαλύψεις; Στη δεκαετία του ΄70 ή του ΄80 π.χ. δεν ήταν γνωστό σε πάρα πολλούς το παρελθόν πάρα πολλών από τα πρόσωπα που καθόριζαν μεταπολεμικά και εξακολούθησαν επί πολλά, δυστυχώς, έτη να καθορίζουν, ακόμη δε και σήμερα, τις τύχες αυτού του λαού παρά το αμαρτωλό παρελθόν τους;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. 1] Λέγονται και προβάλλονται τόσο πολλά εις βάρος των συμπατριωτών μας που ψήφισαν «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ». Για όσους ψήφισαν Βενιζέλο, Χρυσοχοΐδη, Λοβέρδο και Σία δεν έχει κανείς κάτι να πει;
2] Συνιστώ εκ νέου την ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».       Σαν να μην πέρασε μια μέρα.