«Αριστερές» απολύσεις, «δεξιές» απολύσεις, «νεοφιλελεύθεροι» και «νεομπουρζουάδες»
Του Βαγγέλη Μωυσή / Δημοσιογράφου, μέλους της ΕΣΗΕΜ-ΘΑπολύθηκαν λοιπόν, άλλοι τρεις συνάδελφοι από την TV100 και το FM100.
Αυτή τη φορά, δεν υπήρχε το προτελευταίο φύλο συκής της δήθεν υψηλομισθίας (το τελευταίο είναι άλλο) για τις απολύσεις από πλευράς διοίκησης ΔΕΠΘΕ και Δήμου Θεσσαλονίκης.
Διότι οι δημοσιογράφοι που απολύθηκαν, δεν ανήκουν στην κατηγορία των υπερυψηλόμισθων των …πληθυντικών χιλιάδων ευρώ. Αντιθέτως, στην κατηγορία αυτή, ανήκουν μάλλον εκείνοι που τους απέλυσαν.
Επίσης, οι δημοσιογράφοι που απολύθηκαν, δεν ανήκουν στη κατηγορία των χαραμοφάηδων που δεν «δουλεύουν» τα λεφτά που παίρνουν. Κάτι τέτοιοι ίσως υπάρχουν μεταξύ εκείνων που απολύουν επίσης. Ή στα γραφεία αυτών. Αλλά σίγουρα όχι μεταξύ εκείνων που απολύονται…
Απλώς «έπρεπε να γίνουν περικοπές» και έγιναν «με κοινωνικά κριτήρια».
Άλλη μπαρούφα αυτή. Ή μήπως να την πω «μπουταριά»;
Διότι, μεγαλώσαμε πλέον αρκετά (και ηλικιακά και σε όγκο) και δεν χωράμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας, ωσάν να είμαστε παιδάκια, ή τσιλιβίθρες…
Το κυρίαρχο κοινωνικό κριτήριο επιλογής των προς απόλυση συναδέλφων, ήταν πως …δεν ήταν αρκετά «Μπουταρικοί» ή «Αριστεροί».
Ή, για να το δούμε και αλλιώς, πως …παραήταν «Δεξιοί», για να γίνουν επαρκώς «Μπουταρικοί».
Βλέπετε, τώρα πια, όπως συμβαίνει στο σύνολο της κοινωνίας, έτσι και στα Μέσα Ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης (αυτά που απέμειναν) δεν υπάρχουν πια ΠΑΣΟΚοι. Προς Θεού! Έχουν γίνει όλοι «Αριστεροί».
Οι περισσότεροι δηλαδή… Οι «καλοί». Διότι υπάρχουν και οι άλλοι. Οι «κακοί». Οι «Δεξιοί». Απ` αυτούς απολύστε όσους θέλετε! Σάματις πόσοι μείνανε; Κοντεύουμε…
Το δικαίωμα ανάρτησης της ταμπέλας στο κούτελο όλων βέβαια, το διεκδικούν μετά μανίας οι ίδιοι οι «Αριστεροί» (παλαιάς και νέας κοπής). Κι αυτή η ανάρτηση, γίνεται πάντα κατά τρόπο τέτοιο, ώστε η ταμπέλα «Αριστερός», να αναρτάται ως συνώνυμη του «προοδευτικός», «δημοκράτης», «κοινωνικά ευαίσθητος», «πνευματικά και πολιτιστικά καλλιεργημένος», προσφάτως δε και «αντιμνημονιακός» (ολέ-ολέ). Αντιθέτως, η ταμπέλα «Δεξιός», αναρτάται ως συνώνυμη του «συντηρητικός», «φασίστας», «κοινωνικά ένοχος» (πάντα), «πνευματικά και πολιτιστικά οπισθοδρομικός», προσφάτως δε και «μνημονιακός» (φτου κακά).
Αυτός ο διαχωρισμός είναι το τελευταίο φύλλο συκής, εκείνων που επιμένουν υποδαυλίζουν την έχθρα απέναντι τον βρωμερό και τρισάθλιο καπιταλισμό, όχι για να αμβλύνουν τις αρνητικές συνέπειές του, αλλά για να πάρουν οι ίδιοι τις θέσεις εξουσίας των παραδοσιακών καπιταλιστών και να γίνουν (όπως αποδεικνύουν), ακόμα πιο καπιτάλες με τη σειρά τους.
Διότι αυτό είναι το θέμα τους: Όχι να διαχειριστούν αλλιώς την εξουσία της αποφασιστικής συμβολής στη δημιουργική ανάπτυξη που θα προσφέρει σε όλους, αλλά για να διαχειριστούν την ηδονή της εξουσίας επιλογής, του ποιος εργάζεται και ποιος όχι, ποιος θα ελπίζει και ποιος όχι και –στην ουσία- ποιος είναι επαρκώς «ελεγχόμενος» και ποιος όχι.
Το προτελευταίο φύλλο συκής (της δήθεν ή πραγματικής υψηλομισθίας), χρησίμευε ως προκάλυψη έναντι του συνόλου της κοινωνίας.
Το τελευταίο φύλλο συκής, αρκεί για να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους στους εαυτούς τους και στους «δικούς τους». Σ` εκείνους που πάντα ήτανε, αλλά και σ` εκείνους που έγιναν, είτε από ανάγκη και φόβο, είτε από μικρότητα και απληστία…
Όσο για τους υπόλοιπους… δεν βαριέσαι μωρέ! Ποιος τους ρωτάει; Είναι οι εναπομείναντες «Δεξιοί». Και σάματις πόσοι μείνανε;
Καλωσορίζω λοιπόν στην ανεργία τους συναδέλφους που απολύθηκαν.
Έχει και τα καλά της. Είμαστε πολλοί εδώ.
Είμαστε και «Δεξιοί» που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως συνάδελφοι δημοσιογράφοι πάνω απ` όλα, σίγουρα πατριώτες με τον τρόπο μας, ασφαλώς φιλελεύθεροι (σε όρους πολιτικής οικονομίας), αλλά και πιο «κοινωνικά ευαίσθητοι», πιο «προοδευτικοί» και –τουλάχιστον- εξίσου «πνευματικά καλλιεργημένοι» και εξίσου αντιμνημονιακοί (ποιος θέλει για τον ίδιο και τους άλλους, όρους διαβίωσης που επιστρέφουν στο 1950;), με τους περισσότερους δήθεν «αριστερούς» και πραγματικούς νεομπουρζουάδες!
Είναι και πολλοί «Αριστεροί» εδώ. Που επίσης αυτοπροσδιορίζονται ως συνάδελφοι δημοσιογράφοι πάνω απ` όλα, σίγουρα πατριώτες με τον τρόπο τους, ασφαλώς σοσιαλιστές (σε όρους πολιτικής οικονομίας) και πιο «κοινωνικά ευαίσθητοι», πιο «προοδευτικοί» και –τουλάχιστον- εξίσου «πνευματικά καλλιεργημένοι» και φυσικά αντιμνημονιακοί, με τους περισσότερους δήθεν «αριστερούς» νεομπουρζουάδες.
Ξέρετε για ποιους νεομπουρζουάδες λέω: Για εκείνους τους «αριστερούς» managers, που θεωρούν «σοσιαλισμό» το να απολύουν εργαζόμενους φορώντας οι ίδιοι πέδιλο και μακό μπλουζάκι με τιράντες, σε αντίθεση με τους άθλιους «Δεξιούς» managers, που όταν κάνανε απολύσεις φορούσαν –άκουσον, άκουσον- κουστούμι, γραβάτα και σκαρπίνι…
http://www.thinkfree.gr/
