Του Στέλιου Παπαθεμελή
Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης
Παρακολουθούμε το κύκνειο κυβερνητικό άσμα του πολιτικού προσωπικού. Είδους υπό εξαφάνιση! Το «παλιό» οπισθοδρομεί ενώ το «νέο» αργοπορεί.
Σε ανώμαλες περιόδους ο ιστορικός χρόνος συντομεύεται. Και μεγάλες αλλαγές συντελούνται με γοργούς ρυθμούς. Κόσμος πάει κι έρχεται, μάλλον περαστικοί είναι… Σημασία έχει οι αλλαγές να γίνουν προς το καλύτερο. Αυτό όμως προϋποθέτει ισχυρή γνώση ιστορίας. Ο Πολύβιος την ονομάζει «αληθινωτάτην παιδείαν και γυμνασίαν (= άσκηση) προς τας πολιτικάς πράξεις» (Ιστορίαι Α, 1, 1). Εξυπακούεται ότι οι «πεπαιδευμένοι», πρέπει να είναι δίκαιοι και ανδρείοι. Αυτονοήτως ικανοί. Το «παλιοί» ή «νέοι» αποπροσανατολίζει. Στη θουκυδίδεια επιστημολογία «νομίσατε νεότητα και γήρας άνευ αλλήλων μηδέν δύνασθαι» (VI, 18, 6). Διότι «ομού το φαύλον και το μέσον και το πάνυ ακριβές, αν συγκραθέν μάλιστα αν ισχύειν». Κοντολογίς, μόνο αν γίνει ένας σωστός συγκερασμός απ’ τους ανώριμους νέους, τους ώριμους και τους φρόνιμους ηλικιωμένους θα απαρτισθεί ένα ισχυρότατο σύνολο.
Η πολιτική τάξη αγωνιά για την νομιμοποίησή της από τους δανειστές και τη Γερμανία ως επιχώριος τοποτηρητής της ξενικής εξουσίας.
Επειδή πάντως ουδέν κακόν αμιγές καλού, παρά και εξαιτίας της χαώδους κατάστασης που κυριαρχεί, «ελήλυθεν η ώρα» να αντιμετωπισθεί εκείθεν των μνημονίων, το αμαρτωλό πλέγμα διαφθοράς, διαπλοκής, φοροδιαφυγής και συνενοχής ενός προνομιούχου τμήματος της κοινωνίας. Το απαρτίζουν, ως γνωστόν, εθνικοί εργολάβοι και προμηθευτές, συνεξουσιάζοντα κομματικά απολειφάδια, συγκυβερνώντες εργατοπατέρες που εξευτελίζουν τον θεσμό του συνδικαλισμού και ό,τι άλλο ανέδειξε το πελατειακό κράτος που εμπόδισε τη δημιουργία ενός κανονικού, αξιόπιστου, αποτελεσματικού και τίμιου κράτους.
Η κυβέρνηση, που αυτή την ώρα επελαύνει «υψηλή επιταγή» της Κατοχής κατά της φτωχολογιάς για να μαζέψει άλλα 11,5 δισ. € από το εξαντλημένο υστέρημα της, μπορεί αδαπάνως και με απλή θέληση εδώ να δράσει. Να ανοίξει δηλαδή το κεφάλαιο των αναγκαίων και σωστών μεταρρυθμίσεων. Όχι των ανοήτων περί φαρμακείων, ταξί κ.λ.π.
Θα παράσχει δε μέγιστο παράδειγμα η πολιτική τάξη, αν επιβάλει εις εαυτήν την εξόφληση των κομματικών θαλασσοδανείων εκ. € (Ν.Δ.=120, ΠΑΣΟΚ 125, λοιποί του διακομματικού καρτέλ μικρότερα ποσά).
Ιταμή πρόκληση στον πολίτη που αγωνιά για το γάλα του παιδιού του, η πρόσφατη αδρή επιδότηση των κομματικών ταμείων με τα ακόλουθα εκ.€ για το 2012: Ν.Δ. 15,4, ΣΥΡΙΖΑ 14,1, ΠΑΣΟΚ 7,5, Ανεξάρτητοι Έλληνες 4, ΚΚΕ 4, Χρυσή Αυγή 3,75, ΔΗΜΑΡ 3,4.
Είναι βέβαιον ότι δεν τα χρειάζονται, αφού διαθέτουν στρατιές απεσπασμένων υπαλλήλων, δωρεάν τηλέφωνα και άλλες δημόσιες παροχές (π.χ. για τα «ιδρύματά» τους κ.λ.π.). Ενώ λόγω διαπλοκής, εισρέουν στα ταμεία τους απροσδιόριστοι άδηλοι πόροι.
Αείποτε ζητούμενο και ουδέποτε ικανοποιούμενο η εσωκομματική δημοκρατία. Γι’ αυτό οι βουλευτές εξακολουθούν εξαρτήματα της προσωποπαγούς ηγεσίας. Αυτό τινάζει στον αέρα το πολίτευμα. Έτσι η πολιτική τάξη θα συνεχίσει να βλάπτει τη χώρα.
Σημαντική πάντως κίνηση για την έξοδο από την χρόνια κρίση, θα ήταν η απλή αναλογική.
Ούτε οι ημέτεροι, ούτε τ’ αφεντικά και ο περίγυρός τους της συμβατικής σοφίας, υποταγμένοι όλοι σε βολικές πολιτικές και ιδεολογικές προκαταλήψεις, έχουν το κουράγιο να ξεκολλήσουν απ’ τη βάναυση συνταγή της λιτότητας. Προς κέντρα λακτίζουν. «Ο καιρός για λιτότητα είναι η άνθηση, όχι η κάμψη», αναβοά, εις ώτα μη ακουόντων, ο εμπειρότατος Keynes.
Οι σοφοί του κόσμου αποκαλύπτονται στην διαχρονικότητα του Ελληνισμού. «Πώς καταντήσαμε λοχία», ρεζίλι των σκυλιών;
Η ουσία του προβλήματός μας είναι ηθικοπνευματική.
Μπορούμε από παράδειγμα προς αποφυγήν, να γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση; Μπορούμε, όπως πολλές φορές ως τώρα…