του Σωτήριου Καλαμίτση
Διάβαζα προ ημερών στον νομικό Τύπο μία απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποίαν απερρίφθη αίτηση αναιρέσεως δικηγόρου [αρνούμαι να τον αποκαλέσω «συνάδελφο»], ο οποίος είχε καταδικασθεί για πλαστογραφία κατ’ εξακολούθηση, επειδή είχεν υποβάλει πληθώρα αιτήσεων λαθρομεταναστών για λήψη αδείας παραμονής θέτοντας την υπογραφή των ...
αιτουμένων εν αγνοία τους και συνοδεύοντας τις αιτήσεις με πλαστά, εν πολλοίς, έγγραφα [ετοίμαζε πακέτα νομιμοποίησης έτοιμα προς διάθεση;]. Το περιστατικό δεν είναι, φυσικά, μεμονωμένο, ούτε μου είναι άγνωστη η διαδικασία που ακολουθείται για τη λεγόμενη «νομιμοποίηση» των sans papiers της κ. Νταλάρα, όπου κυριαρχούν κυκλώματα και διακινείται μπόλικο μη φορολογούμενο χρήμα για όλα τα καλά παιδιά. Θα μου πείτε ότι κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Δεν έχει, όμως, αυτή η αναφορά σκοπό ενημερωτικό. Απλώς το εν λόγω περιστατικό κέντρισε το ενδιαφέρον μου για χιλιοστή φορά και αποτέλεσε την άκρη του νήματος για να εκφράσω ορισμένες σκέψεις «ξετυλίγοντας» το κουβάρι της τραγικής κατάστασης που βιώνουμε, για την οποία δαιμονοποιούμε, όπως πάντα, κάποιους κακούς ξένους αφήνοντας κατά μέρος τη λεγόμενη ηγεσία του τόπου.
Μέρα παρά μέρα σχεδόν έρχονται στο φως κομπίνες, εκβιάσεις, υπεξαιρέσεις, καταχρήσεις και διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Το οικονομικό έγκλημα πανταχού παρόν τόσο στην ποινικώς αξιόλογη μορφή του όσο και στη μορφή της νομότυπης άσκησης εξουσίας που ακροβατεί στο τεντωμένο σχοινί τής νομιμότητας. Κάθε φορά που διαβάζω κάτι για μια ασχήμια από κάποιους παλιάνθρωπους, αναλογίζομαι πόσες άλλες και πόσοι άλλοι κρύβονται στο πηχτό σκοτάδι της αρπαχτής και της μικρής και μεγάλης διαπλοκής. Παρά ταύτα, οι «τρεις Αρχηγοί της Κυβέρνησης» δεν χάνουν ευκαιρία να επαινέσουν τον ελληνικό λαό για τις θυσίες, τις οποίες έχουμε υποστεί, προκειμένου να επιτύχουμε το θαύμα της ταχείας δημοσιονομικής προσαρμογής. Τ’ ακούω και τρελλαίνομαι. Ουδείς μού εξηγεί τί σημαίνει «δημοσιονομική προσαρμογή»! Το μόνο που βλέπω είναι φόροι, φόροι, φόροι για να πληρωθούν τα δανεικά που έφαγε η συμμορία των πολιτικών μαζί με τους εθνικούς εργολάβους, δηλαδή οι δύο συνιστώσες της συνισταμένης που ακούει στο όνομα «εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα», αλλά και για να χορτάσουν τα παρατρεχάμενα τρωκτικά που κάθε λίγο και λιγάκι αναρριχώνται στην εξουσία.
Από μεταρρυθμίσεις; ΜΗΔΕΝ στην κυριολεξία, εξ ου και ο κ. Ρέσλερ έχει εστιάσει, προσχηματικώς οφείλω να πω, τη μονότονη κριτική του στις μεταρρυθμίσεις που δεν εννοούμε να πραγματοποιήσουμε.
Κάθε φορά, όμως, που επίκειται η λήψη νέων μέτρων [=επιβολή νέων φόρων] τα σκουλήκια ρίχνουν στην αρένα 1000 συνταξιούχους που δεν εισέπρατταν νομίμως σύνταξη, 1000 ανοιχτομάτηδες που εισέπρατταν παρανόμως επίδομα τυφλότητος, 1000 συνταξιούχους με αξιόλογες συντάξεις που δεν υπέβαλλαν δήλωση φορολογίας εισοδήματος, 1 κτήνος που κακοποίησε τη Μυρτώ, την αστυνομική σκούπα για το περιμάζεμα 1000 λαθρομεταναστών από τις εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν αλλοιώσει τη φυσιογνωμία των πόλεών μας και των χωριών μας, το εφάπαξ όσων έχουν συνταξιοδοτηθεί και αναμένουν να το εισπράξουν και άλλα τέτοια πικάντικα μεζεδάκια προς τέρψη του ασύλληπτου αριθμού των αμνημόνων και μη νοημόνων. Στην κερκίδα, αντί στην αρένα, είναι όλοι αυτοί που εμπνεύσθηκαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν το σχέδιο των παράνομων συντάξεων και επιδομάτων, της ασυδοσίας των λάθρο και των αδικαιολόγητων εφ’ άπαξ. Οι ίδιοι που τώρα ισχυρίζονται ότι πατάσσουν αυτή την παρανομία διαλαλώντας την πραμάτεια της κάθαρσης στο 0,001% των παραβατών. Όταν πρόκειται για τον διοικητή της ΑΤΕ, όμως, που καθυστερεί ακόμη, λόγω διακοπών, να μας εξηγήσει πώς απέκτησε η οικογένειά του € 8.000.000 για να τα εξαγάγει και τα επενδύσει επωφελώς στο εξωτερικό εν μέσω κρίσης, η είδηση χάνεται στα βάθη της λήθης ουδόλως επαναλαμβανομένη. Και νάταν ο μόνος! Πόσοι άλλοι Πανταλάκηδες κυκλοφορούν ανάμεσά μας!
Κι’ έτσι πορευόμαστε. Εδώ και μέρες ο κ. Τόμσεν απαιτεί, λέει, να μειωθεί η δαπάνη για την υγεία στο 6% του ΑΕΠ. Με δεδομένο ότι το ΑΕΠ βαίνει διαρκώς συρρικνούμενο λόγω της εσκεμμένης ύφεσης που μας έφερε το Γκιόργκο και οι πράσινοι τυφεκιοφόροι, των οποίων η σοσιαλιστική συνείδηση επαναστάτησε τώρα που δεν κατέχουν υπουργικούς θώκους, διερωτώμαι αν θα υπάρχει σύστημα υγείας σε δύο χρόνια από σήμερα. Ποιος νοιάζεται; Ο Λυκουρέντζος ή ο Σαλμάς; Ο Πάγκαλος ή ο Κουβέλης; Ο Βενιζέλος ή ο Σαμαράς;
Κι’ από κοντά ο Πάγκαλος να επιμένει ότι τον διαφθείραμε και ότι ακόμη και σήμερα «τα τρώμε μαζί». Να διαπιστώνει κι’ αυτός ότι ουδεμία μεταρρύθμιση έχει γίνει. Εγώ θυμάμαι πολύ καλά ότι ο ίδιος ήταν αρμόδιος για τις μεταρρυθμίσεις και την εξυγίανση των εκατοντάδων οργανισμών που είχε στήσει κι’ αυτός με την παρέα του. Επί 2,5 χρόνια τι έκανε; Γιατί δεν ρωτήθηκε σχετικώς από τα παπαγλαράκια [τον όρο δανείσθηκα από το antilogos.gr] που του πήραν συνέντευξη παρά θιν αλός; Πάντως, κυρ-Πάγκαλε, αφού από περίοπτη θέση παρακολουθούσατε το φαγοπότι που συνεχιζόταν και επί ημερών της «τρόικα», γιατί δεν αντιδράσατε; Φαντάζεσθε σεις ως Αντιπρόεδρος, έστω και παράνομος, της κυβέρνησης, να ανεβαίνατε στο βήμα της Βουλής και να καταψηφίζατε τα Μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα λέγοντας αυτά που μας λέτε τώρα; Θα ήταν ή δεν θα ήταν άλλη η πορεία αυτού του τόπου; Ασφαλώς και θα ήταν! Τέτοιες πράξεις, όμως, απαιτούν τόλμη και θάρρος από ανθρώπους που δεν έχουν αλλοτριωθεί, δεν έχουν αποχαυνωθεί και δεν έχουν εκμαυλίσει χιλιάδες συμπατριωτών μου.
Λεφτά για ιδιωτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς δεν διαθέτει ο λαός, εξ ου και η ζήτηση για μία θέση σε δημόσιο σταθμό έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Λεφτά έχει το Δημόσιο για τέτοιους σταθμούς; Πώς το επιτρέπει ο κ. Τόμσεν κ. Πάγκαλε; Εκεί, πάντως, θα έχουν και πάλι προτεραιότητα οι αλλοδαποί προστατευόμενοι της αριστερής θολοκουλτούρας, οι οποίοι όλως περιέργως γνωρίζουν τα δικαιώματά τους πολύ καλλίτερα από όσο γνωρίζουμε τα ίδια δικαιώματα εμείς οι αυτόχθονες. Τί οργάνωση είναι αυτή ρε γαμώ το. Ποιος τους καθοδηγεί; Ποιος τους ενημερώνει; Αλλά όλως περιέργως ο Τόμσεν αδιαφορεί για τέτοιες λεπτομέρειες, όπως ακριβώς και οι κυβερνώντες.
Βαθειά στην τσέπη, λοιπόν, μπαίνει και πάλι η μακρά χειρ του άλλου σοσιαλιστή κ. Στουρνάρα, τσόντας της φράξιας Σημίτη. Ατελεύτητη η αφαίμαξη των εισοδημάτων και των αποταμιεύσεων των γηγενών υποζυγίων. Ευθέως ανάλογη και η διασπάθιση των φόρων που εισπράττει η κυβέρνηση. Δεν άκουσα κάποιον να μιλάει για τα χρήματα που διοχετεύονται στους ΜΚΟλους, αυτές τις βδέλλες που απομυζούν τον ιδρώτα μας. Τελευταίο παράδειγμα τα € 12.000.000 που πήρε το ίδρυμα της οικογενείας του πρωθυπουργού, τα οποία, λέει, προέρχονται από κοινοτικά κονδύλια. Έτσι μας ενημέρωσαν για να μας πουν ότι τα χρήματα αυτά δεν τα πήραν από τον πίθο των Δαναΐδων που ονομάζεται «Δημόσιος κορβανάς», ότι δηλαδή δεν είναι δικά μας λεφτά, ότι ανήκαν σε άλλον, εξ ου και μπορούν να διατίθεται αφειδώς στην παρέα, ενώ εμείς δεν «δικαιούμεθα δια να» διαμαρτυρόμεθα, για να θυμηθώ έναν άλλο γίγαντα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Και ερωτώ εγώ ο αφελής: αυτά τα ρημάδια τα κοινοτικά κονδύλια δεν μπορούν να διοχετευθούν στην αγορά; Προορίζονται για έρευνα επί των φυτών, ενώ ο λαός φυτοζωεί; Τί να πει, όμως, ο πανάρετος πρωθυπουργός μας στον κ. Πανταλάκη για τα € 8.000.000, όταν ξέρει ότι θα γυρίσει ο Πανταλάκης και θα του πετάξει μια πατσαβούρα μέχρι την Πύλο για το χρήμα που ενθυλάκωσε το εν λόγω ίδρυμα; «Κράτα με να σε κρατώ». Και μια που ο λόγος για κοινοτικά κονδύλια, πώς συμβαίνει και δεν μπορούμε να απορροφήσουμε παρά κάτι λιγότερο από το 50% των κοινοτικών κονδυλίων που προορίζονται για τη χώρα μας; Δεν υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις να απορροφήσουν το 75% μίας επένδυσης και να εισφέρουν ως ιδία συμμετοχή το υπόλοιπο 25%; Εγώ πιστεύω ότι τέτοιες επιχειρήσεις υπάρχουν, αλλά η απορρόφηση δεν γίνεται για έναν πολύ απλό λόγο: οι φορείς τους είτε δεν πρόσκεινται στην εκάστοτε κρατούσα κατάσταση είτε δεν είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν το γρηγορόσημο ή λάδι ή μπαχτσίσι σ’ εκείνον ή εκείνους που έχουν την εξουσία να θέσουν την υπογραφή για την εκταμίευση ή, γιατί όχι;, στο κόμμα που θα ανοίξει το πουγκί!
Από την άλλη μεριά ο πολύς κ. Τόμσεν ούτε με τις ΜΚΟ ασχολείται. Ούτε με το χρήμα που αυτές καταβροχθίζουν. Ούτε, βεβαίως, με την ατέλειωτη σειρά αυτοκτονιών που έχει πλήξει με πρωτοφανή αγριότητα την ελληνική κοινωνία, όπως δεν ασχολούνται οι κυβερνώντες και η συνήγορός τους κ. Αλ Σαχλέ, η οποία είχε την καλωσύνη [έτσι λέγεται το θράσος που διαθέτει η κυρία] να μας ενημερώσει, ώστε να μην ανησυχούμε, ότι οι αυτόχειρες ήσαν διαταραγμένες προσωπικότητες. Ο κ. Τόμσεν αδιαφορεί για το γεγονός ότι αυτό που συντελείται στη χώρα μας ονομάζεται ληστεία μετ’ αυτοκτονιών, όπως ακριβώς αδιαφορεί και η κυβέρνηση. Απόδειξη; Ιδού δύο μάνι-μάνι:
1] Ο κ. Χατζηδάκης μας είπε ότι οι εκπρόσωποι της τρόικα «δεν είναι ελεγκτές, είναι συνεργάτες μας». Προσφέρουν, δηλαδή, στον κ. υπουργό την τεχνογνωσία τους για τη διάλυση της χώρας. Ξέρουν αυτοί από τέτοια.
2] Όταν θα έχουμε αποπληρώσει τ’ αφεντικά τού κ. Τόμσεν τί προβλέπει το πρόγραμμα των κυβερνώντων για τη χώρα μας; Τί θα έχει μείνει πέρα από τους ίδιους καραγκιόζηδες, δηλαδή Σαμαράδες, Βενιζέλους, Κουβέληδες, Βρούτσηδες, Βούτσηδες, Αβραμόπουλους, Χρυσοχοΐδηδες, Σκανδαλίδηδες, Λοβέρδους, Τσίπρες, Δρίτσες, Σταθάκηδες, Ψαρριανούς, Ρεπούσες, Κωνσταντόπουλες, Μπαλάφες, Μήλιους, Μπίστηδες κ.ά; Θα είναι ανταγωνιστική η χώρα μας; Γι’ αυτή τη ρημάδα την ανταγωνιστικότητα δεν έχουμε γονατίσει; Θα είναι αυτάρκης; Θα εξάγει προϊόντα και ποιά; Θα ιδρυθούν βιομηχανίες που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για να απορροφήσουν το 1,2 εκ. των σημερινών ανέργων; Γνωρίζει κάτι επ’ αυτού ο Μπαίνει Βγαίνει, ο Φώτης Κουρέλης, ο Αντόνιο ντε λα Σαμαρούα; Τίποτε; Κανείς; Μία τόση δα ιδέα; Μόνον λόγια για «δημοσιονομικές προσαρμογές» και «ανάπτυξη»; Και μετά; Τίποτε;
Και πάνω που έχουμε μείνει με το στόμα ανοιχτό για πολλοστή φορά θαυμάζοντας τις ολυμπιακού επιπέδου κυβιστήσεις των νικητών [;] της 17.06.2012, μας την ξαναπέφτει δήθεν η τρόικα που απαιτεί, λέει, να βγουν στο σφυρί 100.000 σπίτια δανειοληπτών. Δεκάδες τα σχόλια και τα αρθρίδια, μεταξύ των οποίων και εκείνο του κ. Μαυρίδη, ο οποίος πολύ σωστά επισημαίνει ότι όποιος δεν πληρώνει σκοπίμως τις δόσεις του στεγαστικού δανείου εν αναμονή της ακριβοθώρητης σεισάχθειας, απλώς συνεχίζει την τακτική τού «ωχαδερφισμού» και του «εις υγείαν των κορόιδων». Είναι, όμως, τόσοι πολλοί αυτοί που δεν πληρώνουν σκοπίμως τη δόση τους; Αυτοί ευθύνονται για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος; Τα θαλασσοδάνεια κύριε; Αυτά που δανειζόταν με προοπτική να μην τα επιστρέψει ποτέ ο κολλητός του κολλητού του τάδε παρατρεχάμενου κομματόσκυλου;
Γεγονός, όμως, είναι ότι μας διέφυγε μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Η τρόικα, λένε οι φήμες [;], δεν ζήτησε έτσι απλά τον πλειστηριασμό 100.000 σπιτιών, προκειμένου να εισρεύσει ρευστό στα τραπεζικά θησαυροφυλάκια. Ζήτησε να βγουν τα σπίτια στο σφυρί «για να πέσουν οι τιμές των ακινήτων». Για να επέλθει, δηλαδή, πλήρης διάλυση. Αγόρασα π.χ. με δάνειο σπίτι που άξιζε € 300.000 το 2004 και έχει σήμερα αξία € 150.000. Χρωστάω ακόμη € 200.000 και θα βγει το σπίτι μου στο σφυρί αντί € 50.000, οπότε εγώ μεν θα συνεχίσω, όντας ξεσπιτωμένος, να χρωστάω € 150.000, ενώ οι αξίες όλων των σπιτιών, οπουδήποτε της επικρατείας, θα έχουν μειωθεί κατά 50% τουλάχιστον με τον ορυμαγδό των πλειστηριασμών που θα έχει πλήξει όλη τη χώρα και το νέο μούδιασμα που αυτό θα φέρει στην αγορά. Πλήρης απαξίωση των κόπων μιας ζωής ενός ολόκληρου λαού. Τότε είναι που θα έλθουν όσοι έβγαλαν τα χρήματά τους έξω και θα αγοράζουν τα σπίτια μας για ένα κομμάτι ψωμί. Και ποιοι είναι αυτοί που έβγαλαν τα χρήματα έξω; Οι Πανταλάκηδες, οι κολλητοί των κυβερνώντων. Ας μη λησμονούμε ότι η πείνα του 1942-1943 συνοδεύθηκε από τις «κατοχικές» αγοραπωλησίες ακινήτων αντί πινακίου φακής. Οι αγοραστές δεν ήταν αλλοδαποί, δεν ήταν οι Γερμανοί κατακτητές. Γνωστή η πατέντα στους βρυκόλακες. Και το Υπουργείο Οικονομικών; Αρκέσθηκε σε μία διάψευση. Δεν υπάρχει, λέει, τέτοια σκέψη. Τώρα σας πιστέψαμε! Ασφαλώς και δεν υπάρχει τέτοια σκέψη, όταν η σκέψη έχει μετουσιωθεί σε απόφαση. Όχι κύριοι. Αναμένω να δηλώσετε αύριο ότι εντός των ημερών εισάγετε στη Βουλή διάταξη, με την οποία παρατείνεται η προθεσμία αναστολής των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας μέχρι την 31.12.2013. Αυτή είναι η μοναδική αξιόπιστη διάψευση. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα, προ πάντων δε η φήμη που οι ίδιοι διαδώσατε ότι δήθεν η τρόικα είναι εκείνη που απαίτησε κάτι τέτοιο. Η πραγματικότητα, όμως, έχει αποδείξει ότι η τρόικα απαιτεί ό,τι της λέτε σεις να απαιτήσει. Τρανταχτό παράδειγμα το άρθρο 37. Ναι, εκείνο που καταψήφισε η Κατσέλη λέγοντας στον Μπαίνει Βγαίνει ότι η τρόικα δεν είχε ζητήσει κάτι τέτοιο, αλλ’ ότι ο Μπαίνει Βγαίνει απλώς εξυπηρετούσε με το άρθρο αυτό 3-4 επιχειρηματίες! Τα ξεχάσαμε κιόλας αυτά κ. Πάγκαλε; Γνωστό, λοιπόν, το παραμύθι της κακιάς τρόικας. Τόχαψε πάλι το 48% την 17.06.2012. Μέχρι πότε Παναγία μου, μεγάλη η χάρη σου σήμερα;
Ο λαός γογγύζει, αλλά το καραβάνι με τα ξεσαμάρωτα γαϊδούρια προχωρεί. Η έρημος, βέβαια, είναι πεπερασμένη και στον τερματισμό περιμένει ανέκαθεν στημένη η Νέμεσις, στην οποία θα λογοδοτήσουν τα androids για ληστεία του λαού μετ’ αυτοκτονιών, το ειδεχθέστερο έγκλημα του δημοκρατορικού σοσιαλκαπιταλισμού που υπηρετoύν. Η τρόικα δεν θα αποτελέσει ελαφρυντικό, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι δεν είμαι πια βέβαιος ότι θα καταλογισθούν ευθύνες. Έτσι γινόταν μια ζωή. Αυτό δείχνει η ιστορία μας.
Σωτήριος Καλαμίτσης
taxalia.blopsot.com / 15.8.2012
