Ναι. Υπάρχει ελπίδα!

Του Στράτου Γ. Σιμόπουλου*
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αγγελιοφόρος της Κυριακής" στις 19-08-2012)

Εδώ και λίγες εβδομάδες, με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα δημοσίων έργων, μου δίνεται για πρώτη φορά η ευκαιρία να κρίνω τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, όχι από τη θέση του επαγγελματία – επιχειρηματία, αλλά από εκείνη του... δημόσιου λειτουργού, μέλους της Κυβέρνησης.

Οι πρώτες εντυπώσεις που αποκομίζω λοιπόν, μου επιτρέπουν βάσιμα να υποστηρίξω ότι “Υπάρχει Ελπίδα”. Η πεποίθησή μου αυτή βασίζεται, μεταξύ άλλων, και στα εξής:

α. Το δημόσιο διαθέτει σε αρκετές θέσεις στελέχη με υψηλή κατάρτιση και δυνατότητες.

β. Η γραφειοκρατία πολλές φορές εκπορεύεται, όχι από την “υπαλληλία”, αλλά από την πολιτική ηγεσία, η οποία προσπαθώντας να αποφύγει της ευθύνες της διαχέει προς τα κάτω ή αναβάλλει την λήψη σημαντικών αποφάσεων.

γ. Υπάρχουν τεράστια περιθώρια να ενσωματωθούν στη λειτουργία του δημοσίου οι νέες τεχνολογίες.

δ. Ακόμη και σήμερα, δύο χρόνια μετά την έλευση της τρόικας στην Ελλάδα, μπορούν να γίνουν μεγάλες μειώσεις του λειτουργικού κόστους με αναδιάρθρωση υπηρεσιών, μεταστεγάσεις και εφαρμογή του προγράμματος “Σύζευξις” για τις τηλεφωνικές κλήσεις. Δεν μπορεί να πληρώνει το δημόσιο ενοίκιο 17 €/ m2 ή σε ένα κτίριο με 220 υπαλλήλους σε πλήρη διάταξη να υπάρχουν 315 τηλεφωνικές γραμμές και το “Σύζευξις” .

ε. Υπάρχουν δεκάδες έργα του ΕΣΠΑ, τα οποία είναι σταματημένα, λόγω ενστάσεων, αντιδικιών εργολάβων με τις υπηρεσίες, συναρμοδιοτήτων κλπ. Η μεθοδική προσπάθεια από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας των Υπουργείων να λύσει αυτά τα προβλήματα, θα φέρει άμεσα αποτελέσματα και ζεστό χρήμα στην αγορά.



Την άποψή μου ότι “Υπάρχει Ελπίδα” και ότι η χώρα μας θα αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση και θα δημιουργήσει συνθήκες σταθερής αναπτυξιακής πορείας, ενισχύει επίσης και η ύπαρξη , εκτός των μεγάλων συγχρηματοδοτούμενων έργων και δεκάδων μικρομεσαίων επενδύσεων, οι οποίες είναι έτοιμες να υλοποιηθούν, αρκεί να βρεθούν και πλέον βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο σε όλα τα Υπουργεία εκείνα τα πρόσωπα που παραδείγματος χάριν :

α. Θα φέρουν σε επαφή τον επιχειρηματία του τουρισμού με την αρμόδια διεύθυνση για την χορήγηση βίζας του Υπουργείου Εξωτερικών, ώστε να διευκολυνθεί η έλευση τουριστών, από ένα υπεραναπτυσσόμενο κράτος της Μέσης Ανατολής στην Ελλάδα.

β. Να αλλάξουν τον χαρακτηρισμό ενός οδικού δικτύου από δευτερεύον σε τριτεύον ώστε να υλοποιηθεί μια μικρή τουριστική επένδυση στην Πελοπόννησο.

γ. Να υπογράψουν άμεσα την σχετική απόφαση ώστε σε λιμάνι της Βορείου Ελλάδος να δημιουργηθεί από ιδιώτη σύγχρονος σταθμός υποδοχής τουριστών από κρουαζιερόπλοια και τέλος,

δ. Να φέρουν σε επαφή τους αρμόδιους φορείς ώστε να υλοποιηθεί μια τουριστική επένδυση σε κάμπινγκ της Βορείου Ελλάδος που ρημάζει.


Θα αντιτάξουν βέβαια κάποιοι ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε δραματικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση ώστε τα παραπάνω προβλήματα να λύνονται αυτόματα.


Απαντώ πως έχουν δίκιο. Δεν πρέπει όμως σε καθεστώς βαθιάς ύφεσης απλώς να σχεδιάζουμε, αλλά κυρίως να επιλύουμε, ώστε μέσω επενδύσεων να ανακόψουμε την ύφεση και να μειώσουμε την ανεργία. Μόλις αυτό επιτευχθεί, σε ένα βαθμό, μπορούμε κάτω από καλύτερες συνθήκες να προχωρήσουμε μεθοδικά και με πείσμα στις αναγκαίες αλλαγές. Το παράδειγμα του Καλλικράτη που έφερε, σε δύσκολες στιγμές, μεγάλη αναστάτωση στη δημόσια διοίκηση ας μας παραδειγματίσει.



* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι ηλεκτρολόγος-μηχανικός και Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων (stra_sim@otenet.gr).

Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο: www.efsimopoulos.gr.