Ο Πρόεδρος του Ισραήλ Shimon Peres, επισκέφθηκε τη χώρα μας, σε ανταπόδοση της περυσινής επίσκεψης Παπούλια στο Ισραήλ. Μάλιστα, φέτος έγινε γνωστή η ιστορία του πατέρα του Ισραηλινού προέδρου, που έσωσαν Έλληνες καλόγεροι κατά τη ..
διάρκεια του Β΄παγκ.πολέμου και την έφερε στο φως το taxalia, πέρυσι (εδώ)
διάρκεια του Β΄παγκ.πολέμου και την έφερε στο φως το taxalia, πέρυσι (εδώ)
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ήρθε στην Αθήνα και είχε συνάντηση μιας ώρας με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες. Μετά τη συνάντηση, αποχώρησε χωρίς να κάνει δηλώσεις και προφανώς επέστρεψε στο Ρέθυμνο όπου παραθερίζει με την οικογένεια του.
Η συνάντηση ήταν μια έκπληξη, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Τσίπρας είναι αντίθετος στη συνεργασία με το Ισραήλ. Στο επικαιροποιημένο πρόγραμμα που παρουσίασε στις αρχές Ιουνίου ο κ. Τσίπρας αναφέρεται ότι το κόμμα έχει «συνολική και κατηγορηματική αντίθεσης προς τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ, η οποία δορυφοροποιεί τη χώρα μας».
Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «θα πρέπει να εργαστούμε αποτελεσματικά ώστε να ακυρώσουμε τη συμφωνία αυτή, προκειμένου να μην εμπλακεί η χώρα μας άμεσα ή έμμεσα σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Ιράν αλλά και στον αραβικό κόσμο».
Η αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στην προσέγγιση με το Ισραήλ ήταν πάγια θέση του. Όσο ήταν "μικρό κόμμα". Όπως γράψαμε χιλιάδες φορές, όλοι είναι "αντισημίτες" ή έχουν επιφυλάξεις ή είναι "υπέρ των Παλαιστίνιων" κι άλλα ηρωικά, όσο βολεύονται με την αφάνεια. Όταν θέλουν να βγουν από αυτή και να γευτούν την εξουσία, τότε γονατίζουν, δίνουν τα διαπιστευτήρια στους Εβραίους και μπαίνουν στο μαντρί...Σταματούν τα ηρωικά για τον "δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού". Αλλιώς, εξουσία γιοκ ! Απλά πράγματα.
Ενδιαφέρον έχουν δύο κείμενα που ακολούθησαν τη συνάντηση:
- του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη, που εμφανίζεται να καταδικάζει τη συνάντηση του προέδρου του Αλέξη Τσίπρα με τον Πέρες και
- ένα κείμενο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άκρως προπαγανδιστικό-εθνικιστικό, από αριστερό ιστολόγιο, που προφανώς θέλει να δώσει "διαπιστευτήρια" και κινείται στα γνωστά πλαίσια εκφοβισμού δια της φασιστικής επικόλλησης ταμπέλας σε όσους δεν υποτάσσονται στη "γραμμή", όπως π.χ. την ταμπέλα "ζόμπι του αριστερού αντισημιτισμού", που κολλά το συγκεκριμένο αντιδημοκρατικό blog στον Κουράκη.
1. Επιστολή του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη:
Η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική
Καθώς καθυστερεί, εξαιτίας των διακοπών η σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου θα μπορούσα να θέσω το θέμα της συνάντησης του Προέδρου του Κόμματος με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, και επειδή μια βδομάδα μετά δεν έχει υπάρξει ανακοίνωση για τα ζητήματα που τέθηκαν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισα να κοινοποιήσω τις σκέψεις μου καθώς η συνέχιση της σιωπής μου θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως συναίνεση στην καθόλου «εθιμοτυπική συνάντηση» του προέδρου μας με τον Σιμόν Πέρες, (αφού μάλιστα συνοδεύτηκε και με το Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων κατά την τριήμερη επίσημη επίσκεψή του στη χώρα μας).
Σύντροφοι η επίσκεψη του Πέρες δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική. Ήταν σε απάντηση της επίσκεψης του Παπούλια που είχε συναντηθεί πέρυσι στο Ισραήλ με τον Πέρες, τον Νεντανιάχου και τον Λίμπερμαν.
-Ήταν για επιβεβαίωση και συνέχιση της αμυντικής- στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας και Ισραήλ (απέναντι σε ποιους λαούς άραγε;).
-Ήταν για την άφεση αμαρτιών της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στον «Στόλο της Ελευθερίας» με τους εννιά νεκρούς και την πειρατεία και στα ελληνικά πλοία στα διεθνή ύδατα το 2010 και το 2011.
-Ήταν μέσα στο πλαίσιο της συνεργασίας για τον ορυκτό πλούτο, τον τουρισμό, τη γεωργία που άρχισε επί κυβέρνησης Παπανδρέου και συνεχίζεται και σήμερα με την τρικομματική κύβέρνηση. Όχι λοιπόν, δεν με αφορά αυτού του είδους η «υπεύθυνη» διπλωματία που αύριο θα είναι η επίσημη εξωτερική μας πολιτική.
Δεν με αφορά η εξόρυξη κοιτασμάτων ανοιχτά της Γάζας όταν με τα κιάλια θα ατενίζουμε αμέριμνοι τους βομβαρδισμούς των αμάχων και των 1453 νεκρών.
Δεν με αφορά ένας τουρισμός δίπλα στο τείχος του αίσχους που κυκλώνει τους Παλαιστίνιους και τους αποκόπτει από τις ρίζες τους.
Δεν με αφορά η συνεργασία στην γεωργία όταν οργώνονται τα χωράφια της Γάζας με τις μπουλντόζες των κατακτητών και στις ρόδες τους ξεψυχάει η Ρέιτσελ Κόρι.
Και για να μην θεωρηθεί ότι μιλάω συναισθηματικά (πράγμα που καθόλου δεν το αποκηρύσσω, αντιθέτως μάλιστα) θα ρωτήσω ευθέως: Σε ποια βάση έγινε η συνάντηση και πόσο αυτή ήταν σύμφωνη με την θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την περιφερειακή-μεσανατολική εξωτερική μας πολιτική; Ποια ζητήματα θέσαμε εμείς που προωθούν μια πολυδιάστατη πολιτική προς όφελος των λαών της περιοχής και της ειρήνης δίχως χώρες υπό κατοχή και στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πόσο η συνάντηση αυτή μας τοποθετεί στους ηγήτορες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της αντίληψης ότι οι λαοί παίρνουν την τύχη στα χέρια τους όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο επίπεδο της ειρήνης απέναντι σε κάθε κατοχική δύναμη; Θα περιμένω μια απάντηση και ελπίζω να είναι πειστική.
Τάσος Κουράκης
βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Ακούστε τη ραδιοφωνική συνέντευξη του Τάσου Κουράκη στο Κόκκινο 105,5 για την συνάντηση με τον Πέρες
2. Η συνάντηση Τσίπρα – Πέρες και τα ζόμπι του αριστερού αντι-σημιτισμού
πηγή: http://marxistreloaded.wordpress.com/2012/08/11/tsipras-peres-n-left-antisemitis/
Ενοχλήθηκαν τα ζόμπι του αριστερού αντι-σημιτισμού από την συνάντηση Τσίπρα – Πέρες.
Δεν θα τους ενοχλούσε αν η συνάντηση ήταν με τον ηγέτη του καθεστώτος της Κίνας, το οποίο έχει τσακίσει το Θιβέτ και έχει μετατρέψει την Κίνα σ’ ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στην υπηρεσία της παγκόσμιας καπιταλιστικής αξιοποίησης (κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του μεγάλου τιμονιέρη).
Δεν θα τους ενοχλούσε αν η συνάντηση ήταν με τον ηγέτη της Τουρκίας, το καθεστώς της οποίας έχει τσακίσει το Κουρδιστάν – μάλιστα, συμμάχησαν με το τουρκικό καθεστώς στο φιάσκο “ένα καραβι για τη Γάζα” (οποία υποκρισία).
Δεν θα τους ενοχλούσε αν η συνάντηση ήταν με τον ηγέτη του Ιρανικού καθεστώτος, το οποίο απαγορεύει την ανάγνωση του Μαρξ, την ομοφυλοφιλία και εξαφανίζει τους διαφωνούντες.
Δεν θα τους ενοχλούσε…
Γιατί άραγε? Προφανώς όταν είσαι αριστερός (με την ευρύτερη έννοια του όρου – περιλαμβάνει και τους αναρχικούς) πρέπει να ερμηνεύσεις με κάποιον τρόπο την κοινωνική πραγματικότητα. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορείς να το κάνεις με όρους κοινωνικών σχέσεων (πχ αφηρημένη εργασία, (ανταλλακτική) αξία, εμπόρευμα, κεφάλαιο) ξεπέφτεις στο επίπεδο της θεωρίας συνωμοσίας, της οποίας ο αντι-σημιτισμός αποτελεί την πιο συνήθη και επικίνδυνη μορφή, πολλές φορές κρυμένος κάτω από τη μάσκα του αντι-σιωνισμού ή του συγγενούς αντι-ιμπεριαλισμού.
“Όταν εξετάζει κανείς τα ειδικά χαρακτηριστικά που αποδίδει στους Εβραίους ο σύγχρονος αντι-Σημιτισμός – αφαιρετικότητα, αϋλότητα, καθολικότητα, κινητικότητα – είναι εντυπωσιακό ότι όλα είναι χαρακτηριστικά της αξιακής διάστασης των κοινωνικών μορφών που αναλύθηκαν από τον Μαρξ. Επιπλέον, αυτή η διάσταση, όπως και η υποτιθέμενη εξουσία των Εβραίων, δεν εμφανίζεται ως τέτοια, αλλά με την μορφή ενός υλικού φορέα, του εμπορεύματος”
-Moishe Postone, “Anti-Semitism and National Socialism“
“Ο τρόπος με τον οποίο διακρίνεται ο αντισημιτισμός, και πρέπει να διακρίνεται, από τον ρατσισμό, έχει να κάνει με κάποιου είδους φαντασιακού της δύναμης, η οποία αποδίδεται στους Εβραίους, στον Σιωνισμό και στο Ισραήλ, η οποία βρίσκεται στον πυρήνα του αντισημιτισμού. Οι Εβραίοι θεωρούνται πως συγκροτούν μια υπερβολικά ισχυρή, αφηρημένη, άυλη παγκόσμια μορφή εξουσίας η οποία κυριαρχεί στον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα το παρόμοιο με αυτή την ιδέα στον πυρήνα άλλων μορφών ρατσισμού. Ο ρατσισμός σπανίως, απ΄όσο ξέρω, συγκροτεί ένα ολόκληρο σύστημα με το οποίο επιδιώκει να εξηγήσει τον κόσμο. Ο αντισημιτισμός είναι μια πρωτόγονη κριτική του κόσμου, της καπιταλιστικής νεωτερικότητας. Ο λόγος που τον θεωρώ ιδιαίτερα επικίνδυνο για την αριστερά είναι ακριβώς επειδή ο αντισημιτισμός έχει μια ψευδο-χειραφετησιακή διάσταση την οποία άλλες μορφές ρατσισμού σπανίως διαθέτουν.”
Από τη συνέντευξη του Moishe Postone, “Σιωνισμός, Αντισημιτισμός και η Αριστερά“
“Μετά την κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού και των “εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων” τα οποία είχαν καταρτίσει ένα πρόγραμμα “καθυστερημένης ανάπτυξης” πάνω στη βάση της παγκόσμιας αγοράς, ο χαρακτήρας αυτής της προβολικής σύγκρουσης άλλαξε εκ βάθρων. Στη θέση των κοσμικών αναπτυξιακών καθεστώτων εμφανίστηκε ο αποκαλούμενος Ισλαμισμός, ο οποίος μόνο φαινομενικά λειτουργεί σαν ένα παραδοσιακό θρησκευτικό κίνημα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μεταμοντέρνα κουλτουραλιστική κρισιγενή ιδεολογία ενός μέρους των προ πολλού δυτικοποιημένων ελίτ των Ισλαμικών χωρών, η οποία αναπαριστά το αυταρχικό δυναμικό του μεταμοντέρνου και η οποία έχει εμποτιστεί με την απολύτως μη-Ισλαμική ιδεολογία του Ευρωπαϊκού αντι-Σημιτισμού. Τα τμήματα του κεφαλαίου στην περιοχή τα οποία απέτυχαν στην παγκόσμια αγορά, κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στους Εβραίους ως μια υποδειγματική πάλη ενάντια στην δυτική κυριαρχία. Αντιστρόφως, ο δυτικός κρισιγενής ιμπεριαλισμός, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, κατέστησε τον Ισλαμισμό τον νέο βασικό εχθρό, αφού πρώτα τον εξέθρεψε κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου και τον προμήθευσε με όπλα.”
