Οι κόσμοι του σκότους και του φωτός (Σιακαντάρης-Ζαγάρας)
Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη
smichio@otenet.gr
«Πού είναι οι διανοούμενοι; Ζητούνται κριτικές φωνές με ανεξαρτησία γνώμης και αναλυτικό πνεύμα»: Υπό αυτόν το τίτλο, δημοσιεύθηκε χθες εις «ΤΑ ΝΕΑ» άρθρο του Γιώργου Σιακαντάρη, συμφώνως με τον οποίο η ουσία του προβλήματος έγκειται εις το ότι «τελικά τους διανοουμένους δεν τους θέλουμε να μιλούν σαν να είναι η κριτική συνείδηση μιάς κοινωνίας, τους θέλουμε μόνο..
γιά να αναπαράγουν τους μύθους της». Όταν δε ή άποψή τους αυτή δεν συμβαδίζει με τα «σταλινικά» καλούπια: φίλος ή εχθρός του λαού, τότε οι κατηγορίες εναντίον τους κινούνται στο επίπεδο των προσωπικών επιθέσεων.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο επιφυλιδογράφος δεν μελετά το κομματικό δελτίο της «ΑΥΓΗΣ»...Θα είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει τη νεοσταλινική εκδοχή του «ορθού ρόλου» των διανοουμένων, δια χειρός Κωνσταντίνου Ζαγάρα εις πόνημά του, τιτλοφορούμενο «Που πήγαν οι διανοούμενοι» (11/7/2012) και πιθανώς να προλάβει να ελέγξει εαυτόν ή να λάβει υπ’ όψιν τη νεοσταλινική εκδοχή του όρου, την οποία ο αναφερόμενος χαράσσει, πρωτοπόρος γαρ.
Κατά τον Ζαγάρα: Στο υπό διαμόρφωση «πραγματικό κίνημα», γεννιούνται ή αρχίζουν να εμφανίζονται δειλά-δειλά και οι νέοι «οργανικοί διανοούμενοι» που ξαναπιάνουν το νήμα των κοινωνικών αφετηριών, της αέναης επικαιρότητας της πάλης τους και της καθημερινής διασποράς τους αναζητώντας μιαν άλλη ιδεολογία και πρακτική. Σε ό,τι αφορά τους άλλους διανοουμένους-«εξοντωμένους» από το κράτος, όπως τους χαρακτηρίζει-τους «παλιούς μας-δηλαδή-φίλους», που τραγουδούσε κάποτε κι ένας από αυτούς, δεν χρειάζεται να τους το πούμε, αλλά γιά «πάντα φύγαν...»(!)
Προφανώς, προσθέτω εγώ, η ερμηνεύτρια Δήμτρα Γαλάνη μπορεί, πλέον, να υποβάλει αίτηση προς ένταξη εις το κλάμπ των –κατά Ζαγάρα- «οργανικών διανοουμένων», μετά τη δημόσια εκμυστήρευσή της περί «κοινοβουλευτικής δικτατορίας» (ή κάπως έτσι) σε πρόσφατη συναυλία της, όπου κατά τα λοιπά πλήρωσαν γιά να την ακούσουν να τραγουδά, καταβάλλοντες οι παραστάντες το απαιτούμενο εισιτήριο. Την πλήρωσαν και γιά την ακούσουν και να πολιτοκολογεί; Πληρώνεται και το τελευταίο, πλέον; Προφανώς, το «μοντέλο Λαζόπουλου» βρίσκει μιμητές...Όσο γιά το Σαββόπουλο, τον πήρε το ποτάμι...
Ως προς τον επιλεγέντα τίτλο από το «συστημικό» Γιώργο Σιακαντάρη εις το άρθρο του, κινδυνεύει να ευρεθεί κατηγορούμενος γιά...λογοκλοπή, καθ΄ό μέτρο ο «αντισυστημικός» Ζαγάρας επέλεξε περίπου πανομοιότυπο τίτλο προ 36 ημερών, συνεπώς μπορεί να διεκδικήσει την πνευματική του ιδιοκτησία. Αν, όμως, οι «οργανικοί διανοούμενοι» , όπως ο πεφωτισμένος της «Αυγής», είναι γενναιόψυχοι, ας δώσουν άφεση αμαρτιών γιά πρώτη-και βεβαίως τελευταία- φορά εις το Σιακαντάρη, όπως έπραξε και ο Σκουρλέτης περιοριζόμενος σε «πολιτική αποδοκιμασία» του δημοσιογράφου της ίδιας εφημερίδας Γιώργου Παπαχρήστου!
Είναι πάντως ευχάριστο, ότι, μέσω της προσεκτικής αναγνώσεως των δύο κειμένων, προβάλλουν ευκρινώς, οι κόσμοι του σκότους και του φωτός, εις τα πρόσωπα των δύο αρθρογράφων και των αντιστοίχων εφημερίδων, οι οποίες φιλοξενούν τις απόψεις τους. Γιά να πληροφορούμεθα οι αδαείς ή «ανόργανοι διανοούμενοι»...
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Tα πλήρη κείμενα των δύο άρθρων:
-Σιακαντάρης: http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4745577&wordsinarticle=
-Ζαγάρας: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=700903
