Η κυβέρνηση προσπαθεί τις τελευταίες εβδομάδες, να κάνει αυτό το οποίο δεν έχει γίνει από την ίδρυση του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Να περιορίσει τις κρατικές σπατάλες και να συμμαζέψει τα «ασυμμάζευτα». Στην προσπάθεια αυτή, φροντίζουν διάφοροι καλοθελητές να παρεμβαίνουν, με σκοπό να...
επηρεάσουν καταστάσεις και γεγονότα. Από τον κρατικό παρεμβατισμό, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος, περάσαμε σε έναν παρεμβατισμό "χωρίς" ονοματεπώνυμο.
Δημοσιεύματα πριν τρεις εβδομάδες, προσπάθησαν να δώσουν το δικό τους τέμπο στις περικοπές. Προανήγγειλαν αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, με το έτσι θέλω! Μήπως ξέρουν κάτι που δε γνωρίζουμε οι υπόλοιποι; Μήπως περικοπές αυτού του τύπου είναι για κάποιους προτιμότερες από άλλες, στις οποίες "παίζει" διαχρονικό φαγοπότι;
Το ζήτημα είναι τι οφείλει να πράξει η κυβέρνηση με γνώμονα πάντα, το εθνικό - κοινωνικό συμφέρον. Να ξεκαθαρίσουμε ότι σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης, οφείλουν όλα τα υπουργεία να δούνε από πού και με ποιον τρόπο μπορούν να κάνουν περικοπές. Οι περικοπές όμως στην άμυνα, στην παιδεία και στην υγεία πρέπει να γίνουν με υπέρμετρη προσοχή.
Στο δια ταύτα.
Ο εκπαιδευτικός θα έπρεπε να διδάσκει, 21 - 24 ώρες στην πρωτοβάθμια και 16 - 21 ώρες στη δευτεροβάθμια. Το εργασιακό φάσμα ωρών, ποικίλει ανάλογα με τα έτη προϋπηρεσίας. Η δουλειά του εκπαιδευτικού δεν είναι μόνον η διδασκαλία, άρα δε σταματάει στη σχολική αίθουσα. Συνεχίζεται στη σχολική μονάδα με μία σειρά από εργασίες τις οποίες δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε, και φυσικά στο σπίτι με την υποχρεωτική προετοιμασία για την επόμενη ημέρα, η οποία είναι τόσο απαραίτητη όσο και το καύσιμο για την κίνηση ενός οχήματος.
"Θα μπορούσε ίσως να δουλέψει δυο - τρεις ώρες παραπάνω την εβδομάδα, για να βάλει και αυτός πλάτη στην εθνική προσπάθεια", θα πει κάποιος που συμπλεγματικά αντιμετωπίζει τον εκπαιδευτικό σαν τον κηφήνα της Ελληνικής κοινωνίας. Δυο - τρεις ώρες παραπάνω διδασκαλίας, ισοδυναμούν τουλάχιστον με δέκα ώρες παραπάνω εργασίας. Θα μιλήσουν κάποιοι για έρευνες του ΟΟΣΑ και άλλων "εθνοκεντρικών" οργανισμών. Απαντάμε. Ο πρωτοδιοριοζόμενος "κηφήνας", μπορεί να βρεθεί σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της Ελληνικής επικράτειας, με το μισθό των 800 περίπου ευρώ. Από αυτά, τα 100 ευρώ είναι πάγια έξοδα για να κάνει σωστά τη δουλειά του (διαδικτυακή σύνδεση, γραφική ύλη, μελανάκια για τον εκτυπωτή...). Δε θα συνεχίσουμε τη χρηματοοικονομική ανάλυση της φτώχιας, για να μη χαρακτηριστούμε από κάποιους λαϊκιστές. Σε καμία περίπτωση όμως, ο Έλληνας εκπαιδευτικός δεν εργάζεται λίγο, βάσει των χρημάτων που παίρνει και βάσει της τεράστιας εθνικής - κοινωνικής προσφοράς του.
Το υπουργείο μέσω της αύξησης του ωραρίου, φιλοδοξεί να μειώσει και εφόσον είναι εφικτό, να μηδενίσει το διορισμό χιλιάδων αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών. Περίπου 8000 εποχιακοί εργαζόμενοι, θα μείνουν χωρίς δουλειά. Μερικές εκατοντάδες ιδιωτικών εκπαιδευτικών θα βρεθούν άνεργοι στο δρόμο. «Ψιλά γράμματα», θα πει κάποιος. «Εδώ η Ελλάς ξεψυχάει και σεις μας μιλάτε για μερικές χιλιάδες εργαζομένων»;
Ας δεχθούμε την άποψη, ότι οι αναπληρωτές στην παρούσα φάση είναι πολυτέλεια. Αν οι κύριοι του υπουργείου ήθελαν να γλυτώσουν από το έξοδο των αναπληρωτών, υπάρχουν και άλλοι τρόποι πέρα από την ενορχηστρωμένη υποβάθμιση της διδασκαλίας και κατ΄ επέκταση της παιδείας, η οποία θα επιτευχθεί μέσω της αύξησης του ωραρίου.
Τι πρέπει να γίνει;
- Πρέπει όλοι οι εκπαιδευτικοί, πριν ελαχίστων εξαιρέσεων, να διδάσκουν τις ώρες που προβλέπει η νομοθεσία. Υπάρχουν παραδείγματα εκπαιδευτικών, που ενώ πρέπει να διδάσκουν δεκαεννέα ώρες, διδάσκουν πέντε. Ακόμη μερικές εκατοντάδες εκπαιδευτικών, οι οποίοι για να μη μετακινηθούν σε γειτονική σχολική μονάδα, διδάσκουν τέσσερις και πέντε ώρες λιγότερες από το υποχρεωτικό ωράριο. Πρώτη λοιπόν κίνηση, η εργασία βάσει των ωρών που προβλέπονται από τη νομοθεσία.
- Δεύτερη κίνηση, η επιστροφή των αποσπασμένων στην τάξη! Χιλιάδες εκπαιδευτικοί βρίσκονται αποσπασμένοι στο υπουργείο, στα γραφεία των διευθύνσεων, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και σε άλλους εκπαιδευτικούς οργανισμούς. (Δυστυχώς εδώ και δύο βδομάδες το κρεσέντο των αποσπάσεων συνεχίζεται όπως και τα προηγούμενα χρόνια)
Πριν μερικά χρόνια, σε γραμματεία δημόσιου ΙΕΚ υπήρχαν αποσπασμένοι 21 εκπαιδευτικοί! Στην πλειοψηφία τους εικοσιπεντάρηδες, οι οποίοι δε θέλανε να αποχωριστούν τις μπουζουκερί της πόλης τους. Δεν φταίνε φυσικά αυτοί, αλλά το Ελληνικό Κράτος που επέτρεψε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Αγαπητοί, γίνατε εκπαιδευτικοί για να διδάσκετε. Είναι καιρός να γυρίσετε στην τάξη, γιατί αυτός είναι ο λόγος που διοριστήκατε! Όποιος ψάχνει για δικαιολογίες, το υπουργείο οφείλει να τον στείλει στο σπίτι του πάραυτα. Όλες αυτές οι κενές θέσεις στο υπουργείο και στις διευθύνσεις εκπαίδευσης, θα καλυφθούν από εργαζόμενους οργανισμών και φορέων, που θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, ότι υπάρχει τεράστια δυνατότητα περικοπών, χωρίς να αυξηθεί το ωράριο των εκπαιδευτικών.
Πολλοί πιστεύουν ότι το Ελληνικό πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί με την εξόρυξη υδρογονανθράκων και ορυκτών από το Ελληνικό υπέδαφος. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι με την απέλαση των λαθρομεταναστών, εν μία νυκτί η Ελλάς θα γίνει Ελβετία. Σαφώς και όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά και θα μπορέσουν να βοηθήσουν την κατάσταση, αλλά αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, σύντομα θα ξαναεπιστρέψουμε στο βούρκο.
Ποια είναι η ελπίδα;
Αλλάζοντας την εκπαίδευση σήμερα, θα έχουμε σε 15 με 20 χρόνια μία πρώτη μαγιά υπεύθυνων και σκεπτόμενων Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι θα οδηγήσουν το ΕΘΝΟΣ στην πολυπόθητη και πολυσυζητημένη υπέρβαση. Αυτό θα μπορέσει να γίνει μόνο μέσα στο σχολείο από τον Έλληνα εκπαιδευτικό, ο οποίος έχει την υποχρέωση να εμπνεύσει και να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά μας, ετοιμάζοντας τον Έλληνα πολίτη του μέλλοντος. Στην αντίθετη περίπτωση, ο αφανισμός του Έθνους θα έλθει ως «φυσικό» επακόλουθο, και μείς θα εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι μας φταίει το ΔΝΤ και η Μέρκελ!
Κβάντα
