ΠΩΣ ΜΕ 6ΠΛΑΣΙΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΤΑΖΕΥΑΖΕΙ 1 ΧΛΜ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΥ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ 7 ΧΛΜ.
του Δημητρίου Πλατή
Την περίοδο που είχε ξεκινήσει η υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, Έλληνας ευρωβουλευτής με ερώτησή του, ενημερώθηκε από την Κομισιόν πως στην Ελλάδα το κόστος κατασκευής 1 χλμ. αυτοκινητοδρόμου, αντιστοιχεί σε 7 χλμ. στην Ε.Ε., δηλαδή αυξημένο κατά 6 φορές.
Όπως αναλύεται στο σχετικό άρθρο (εδώ) το ευρώ απώλεσε την αξία του με την κυκλοφορία του κατά 80%, με το 70% να προέρχεται από την απώλεια της αξίας του εξαιτίας της μείωσης ρευστότητας με το κέρμα του ενός ευρώ να μεταπίπτει στην αξία του κέρματος των 100 δρχ. και με το υπόλοιπο 10% από τις υποδιαιρέσεις....
Στο Δημόσιο γνωρίζανε ήδη από το 1992 και τη Συνθήκη του Μάστριχ την ισοτιμία των 340,750 δρχ. ως κατάληξη από την διολίσθηση – υποτίμηση έως το 2000 με την οποία θα εισέλθουμε, με το συντελεστή 3,4075 και οι αρμόδιες υπηρεσίες του όπως το ΥΠΕΧΩΔΕ / Γ.Γ.Δ.Ε. (Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων) υπερκοστολογούσαν το κόστος των οδικών έργων κατά 100%, αφού ξέρανε πως το ευρώ θα κάλυπτε αυτήν την υπερκοστολόγηση με την αύξηση του κόστους των οδικών έργων από την απώλεια της αξίας του, μια και η διατομή του αυτοκινητοδρόμου τόσο πριν όσο και μετά το ευρώ παρέμεινε η ίδια με χαρακτηριστικό παράδειγμα το τμήμα του ΠΑΘΕ στη Βοιωτία που ενώ είχε παραδοθεί ως δήθεν κατασκευασμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με τις συμβάσεις παραχώρησης επανακατασκευάστηκε, πράγμα που με αυτό το κόστος ήδη από τη δεκαετία του 1990 θα είχε κατασκευαστεί και ο Μαλλιακός αλλά και το τμήμα Κόρινθος – Πάτρα με αποτέλεσμα το 1 χλμ. να γίνει 2 χλμ. Το υπόλοιπο 20% από το 80% ως το 100% θα καλυπτόταν από το κέρδος των παραχωρησιούχων και των τραπεζών από το επιτόκιο δανεισμού στις μετέπειτα συμβάσεις παραχώρησης.
Όταν εισήλθε το ευρώ τα 2 χλμ. γίνανε 4 χλμ. εξαιτίας της αύξησης του κόστους των οδικών έργων από την απώλεια της αξίας του ευρώ, ενώ στη συνέχεια με τις συμβάσεις παραχώρησης πληρώναμε στα διόδια και για την οδό που δεν διανύουμε με αποτέλεσμα τα 4 χλμ. να γίνονται 6 χλμ., αύξηση 50%. Σημειώνεται ότι ο Μαλλιακός το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 είχε κόστος κατασκευής 450 εκατ. ευρώ, ενώ με τις συμβάσεις παραχώρησης άνω των 810 εκατ. ευρώ.
Βαρύτατες ευθύνες έχει η Κομισιόν και η Τρόικα που ενώ γνωρίζανε τη διασπάθιση με την ιδιοποίηση του δημοσίου χρήματος για ιδιοτελείς σκοπούς, καλύψανε το φαινόμενο μετακυλίοντας το παραπάνω κόστος στους πολίτες, καταδεικνύοντας ότι το Μνημόνιο είναι εμπόριο χρήματος και όχι εμπόριο αγαθών για το δήθεν θέμα της υποτιθέμενης βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας.
