του Σωτήριου Καλαμίτση
Μια ζωή όλο απορίες είμαι πού να πάρει ευχή. Γρι δεν σκαμπάζω από πολιτική και από αυτό που οι μύστες της αποκαλούν «πολιτική σκέψη». Βλέπετε, προκειμένου για τη διακυβέρνηση της χώρας, η σκέψη είναι ανεπαρκής, αν δεν συνοδεύεται από πολιτική [παπαρολογία]. Κάτι χάνω πάντοτε και δεν μπορώ να αντιληφθώ τα βαθύτερα αίτια όσων συμβαίνουν γύρω μου..
με πρωταγωνιστές την ευπαθή ομάδα των πολιτικών, οι κατά των οποίων ύβρεις και σχόλια δεν αποτελούν, ευτυχώς, ρατσιστικές εκδηλώσεις, αφού μία ρατσιστική εκδήλωση έχει πάντοτε ως στόχο τον άνθρωπο.
Μαθαίνω, λοιπόν, ότι αντικαταστάθηκε πάλι η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Την είχε ξεκάνει ο Νάνος Μπεγλίτης για λόγους που δεν έχουν γίνει γνωστοί. Διάβαζα εικοτολογίες περί επικειμένου τότε πραξικοπήματος [χειρότερου λέει από εκείνο της 04.10.2009], περί αλλαγών στην ηγεσία για να δοθεί απλώς η εντύπωση ότι αποσοβήθηκε πραξικόπημα και έτσι διεσώθη η Δημοκρατορία, περί αποκεφαλισμού τής ηγεσίας λόγω άρνησής της να χρησιμοποιηθούν οι ΕΔ ως κατασταλτικός μηχανισμός κατά των λαϊκών αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων και ένα σωρό παπάρες. Η πραγματικότητα; Άγνωστη.
Το πιθανότερο, κατ εμέ, είναι ότι ήδη είχε δρομολογηθεί η κυβέρνηση Λουκά και ήθελε ο Νάνος Μπεγλίτης και ο ΓΑΠ να ορίσουν ηγεσία προσκείμενη σ αυτούς, η οποία θα παρέμενε στη θέση της επ αρκετόν με δεδομένο ήδη από τα αποδυτήρια ότι στη θέση του Υπουργού Εθνικής αμυνας θα έπαιζε ο γαλάζιος Μήτσος ο Ταμιφλού [προσοχή, ουδεμία σχέση με τον Μπάμπη τον Φλου]. Πάντως, έσκουζε τότε για τα μάτια η τοσοΝΔούλα κλαίουσα και οδυρομένη για το κακό που μας βρήκε με τις απαράδεκτες αποστρατείες, τις προαγωγές κ.λπ.
Και νάσου τώρα ο Κόκκινος Νάνος ξαναλλάζει την ηγεσία. Γιατί ρε παλληκάρι;
Tί σε φόβισε εσένα;
Εγώ έχω αντιληφθεί ότι οι στρατιωτικές, ου μην αλλά και των Σωμάτων Ασφαλείας, ηγεσίες αλλάζουν, ώστε να είναι πειθήνια όργανα του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Γιατί όμως; Ένας αξιωματικός με πασοκικά ή νουδουλικά πολιτικά φρονήματα τί κακό μπορεί να κάνει στον λαό και στο Έθνος, το οποίο έχει ορκισθεί να υπηρετήσει μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός του; Υπάρχει περίπτωση να είναι νουδουλικός και να μην υπακούσει σε διαταγή που θα του δώσει ο πράσινος υπουργός ή ανώτερός του αξιωματικός, προκειμένου να αναπτύξει τα στρατά, όπου δει, προς αντιμετώπιση εξωτερικής απειλής; Υπάρχει περίπτωση να συμβεί το αντίστροφο, δηλαδή να μην υπακούσει ο πράσινος αξιωματικός σε διαταγή του νουδουλικού υπουργού ή ανώτερου αυτού αξιωματικού; Το θεωρώ αδιανόητο.
Αρα, κάπου αλλού πρέπει να βρίσκεται το μυστικό.
Ίσως μας βοηθήσει στην αναζήτηση η περίπτωση του θρυλικού πράσινου ναύαρχου Λυμπέρη [κάτι σαν τον κόκκινο Οχτώβρη], ο οποίος από τα κομματικά σοσιαλιστικά όργανα ανακλήθηκε στην ενεργό δράση για να ορισθεί Αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Τί έκανε στα Ίμια; Υπήκουσε στις εντολές [ή μήπως στην απάθεια και πλαδαρότητα;] της πολιτικής ηγεσίας, αν και διαφωνούσε μαζί της, όπως άφησε να φανεί, με αποτέλεσμα να διασυρθούμε για μία ακόμη φορά και να χάσουμε και τρία παλληκάρια. Και δεν είχε το φιλότιμο να παραιτηθεί μερικές ημέρες μετά την ομαλοποίηση της κατάστασης που είχε σκοπίμως προκαλέσει η γείτων χώρα, εμείς δε γνωρίζαμε εγκαίρως, αλλά δεν λάβαμε τα αναγκαία μέτρα για να μην ξεφτιλιστούμε. Αν δεν ήταν καταπράσινος και ήταν γαλάζιος ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, θα άλλαζε κάτι; Όχι βέβαια. Το ίδιο αυγό θα έκανε ως καλή και φρόνιμη κοτούλα πιστή στα ιδεώδη της Δημοκρατορίας και στον σεβασμό της προδομένης από τους προδότες λαϊκής εντολής, αλλά και ευγνώμων για την τοποθέτησή του στη θέση του Α/ΓΕΕΘΑ.
Ποίος, λοιπόν, ο λόγος αλλαγής φρουράς στην ηγεσία του στρατεύματος και των Σωμάτων Ασφαλείας κάθε λίγο και λιγάκι; Το μόνο, στο οποίο πάει ο νους μου είναι ότι ο εκάστοτε υπουργός και η εκάστοτε κυβέρνηση θέλουν να ελέγχουν το πολιτικό φρόνημα της ηγεσίας του στρατεύματος και μέσω αυτής να κάνουν τα γνωστά μικροκομματικά ρουσφετάκια: «Αρχηγέ, μετάθεσε τον δικό μου εκεί, προώθησε τον δικό μου εδώ, προάγαγε τον δικό μας σε αντιναύαρχο, κόψε τα πόδια στον σμήναρχο που έβγαλε γλώσσα στον χλεχλέ γραμματέα μου, στείλε για μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ τον τάδε, κόψε από την αποστολή στο εξωτερικό τον δείνα, φέρε τον οπλίτη Χ στο Επιτελείο, βάλε τον ταγματάρχη χειρουργό να αλλάζει γάζες, στείλε τον αναρχοκομμουνιστή Ψ στο Διδυμότειχο κ.λπ.».
Μιλάμε για τόσο πατριωτισμό. Για τόση αξιοκρατία, για τόσο σεβασμό στη Δημοκρατία. Και σεις οι αξιωματικοί που έχετε γαλουχηθεί με τόσα ιδανικά και είσθε εντεταλμένοι με την προάσπιση της πατρίδος, δεν ντρέπεστε να κάνετε τις Φιλιππινέζες του κάθε νάνου;
Αμ το άλλο; Πάντοτε απορούσα και για κάτι ακόμη. Με βάση το εθιμικό δίκαιο, κάθε φορά που προάγεται αξιωματικός, ο αρχαιότερός του παραιτείται και συνταξιοδοτείται, επειδή η στρατιωτική ιεραρχία είναι αυστηρή και δεν είναι δυνατόν να δέχεται ο αρχαιότερος εντολές από νεότερό του. Όταν, λοιπόν, πραγματοποιεί ο υπουργός βουτιά στην Ιεραρχία και ανεβάζει στην επιφάνεια νέους στην επετηρίδα αξιωματικούς, αυτομάτως παραιτούνται όλοι οι αρχαιότεροί του, οι οποίοι οδεύουν στη σύνταξη σε νεότατη ηλικία. Αυτές τις τόσες συντάξεις τις αντέχει ο δημόσιος κορβανάς και μάλιστα στις σημερινές εποχές; Όχι βέβαια. Αλλά τί τον νοιάζει τον κύριο Υπουργό Αμύνης. Η τρόικα νάναι καλά που θα πετσοκόψει τις συντάξεις των αγροτών για να συνταξιοδοτηθούν σε νεότατη ηλικία οι ευδοκίμως εξ αιτίας πολιτικών φρονημάτων τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους αξιωματικοί.
Και κάτι τελευταίο, αλλά χαριτωμένο. Κάποτε άκουγα ότι θα πραγματοποιούνταν προαγωγές για να αποσυμφορηθεί η επετηρίδα. Επειδή, δηλαδή, συνωστίζονταν πολλοί αξιωματικοί σε ένα βαθμό επί πολλά έτη, πράγμα που ισοδυναμούσε με μη προαγωγή, ήγουν αύξηση των αποδοχών τους, φρόντιζε η πολιτική ηγεσία να κουρεύει [=αποστρατεύει] τις ανώτερες βαθμίδες, ώστε με βάση και το προαναφερθέν εθιμικό δίκαιο, να απελευθερώνονται θέσεις στους επόμενους βαθμούς, τις οποίες πληρούσαν με προαγωγές, οι οποίες συνεπάγονταν αύξηση των αποδοχών των αξιωματικών.
Ιδού άλλο ένα παράδειγμα του «μαζί τα φάγαμε». Μήπως και αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος; Δεν αποκλείεται. Αν, όμως, έτσι είναι τα πράγματα, το κακό είναι ότι εξακολουθούμε να τα τρώμε μαζί, ενώ δεν έχουμε, όπως μας λέει η λαοπρόβλητος κυβέρνηση των Τριών, εκ των οποίων μακρύτερος είναι ο Αντόνιο ντε λα Σαμαρούα.
