- Μερικές σκέψεις με αφορμή την απόφαση των κατοίκων της Ευκαρπίας να ματαιώσουν την κατασκευή του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων.
- Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Το βλέπουμε διαρκώς: μετά την απόφαση για την κατασκευή ενός μεγάλου έργου, εργοστασίου, ορυχείου κλπ, να ξεσπούν δυναμικές αντιδράσεις από φορείς και κατοίκους της περιοχής, με αποτέλεσμα (όχι σπάνια δυστυχώς) να ματαιώνεται το έργο ή η επένδυση, κάτι που (προς Δόξαν μία στρεβλής εφαρμογής των Δημοκρατικών Αρχών), ουσιαστικά τελματώνει τη δραστηριότητα, την Ανάπτυξη, την Απασχόληση και τελικά το πισωγύρισμα...
Αφορμή για το...
σημείωμα αυτό αποτελεί η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Παύλου Μελά να μην επιτρέψουν την κατασκευή ενός περιβαλλοντικού έργου (δείτε εδώ αναλυτικό δημοσίευμα της συναδέλφου Φανής Σοβιτσλή από τη "Μακεδονία").
Αυτές οι κοινωνικές αντιδράσεις μου κάνουν εδώ και πολλά χρόνια ιδιαίτερη εντύπωση, γι' αυτό και τις παρακολουθώ προσεκτικά, μέσα από το ρεπορτάζ. Τολμώ να ισχυριστώ ότι έχω αποκτήσει τεράστια πείρα, σε σημείο να προβλέπω όχι μόνο τα επιχειρήματα αλλά τις κινήσεις των αντιδρώντων. Πάντα είναι ίδιες...
Έχω παρακολουθήσει από κοντά τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της Περαίας για να μην λειτουργήσει εκεί ένα ραντάρ, που θα βοηθούσε τα αεροσκάφη να προσεγγίζουν με μεγαλύτερη ασφάλεια το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, τις διαμαρτυρίες των κατοίκων της Σίνδου κατά της δημιουργίας ξενώνα αποθεραπευμένων ψυχοπαθών, τον αγώνα των κατοίκων της οδού Αναγεννήσεως κατά της λειτουργίας σταθμού του ΟΚΑΝΑ, τις κινητοποιήσεις φορέων και κατοίκων της Χαλκιδικής κατά των ορυχείων χρυσού, σε δύο φάσεις (1999 και 2005), τις αντιδράσεις των Λαγκαδιανών κατά του ΧΥΤΑ, των "μπαγιάτηδων" κατά της υποθαλάσσιας και τώρα των Ευκαρπιωτών κατά του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων.
Κοινό στοιχείο όλων αυτών των περιπτώσεων είναι ότι ο πολίτης που αντιδρά έχει ταυτίσει (πάντα αβάσιμα) μέσα στο μυαλό του το έργο με μία απειλή γι΄αυτόν, το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και το μέλλον των παιδιών του.
Το γεγονός ότι η απειλή βρίσκεται μέσα στο μυαλό του και πουθενά αλλού, ελάχιστη σημασία έχει για τον αντιδρώντα.
Έτσι, αφού είναι πολύ σίγουρος ότι το έργο ή η επένδυση τον απειλεί είναι αποφασισμένος μέχρι και ξύλο με τα ΜΑΤ να παίξει και γενικά να φτάσει στα άκρα.
Εάν τον πλησιάσεις και με καλό τρόπο του εξηγήσεις ότι έχει απόλυτο δίκιο να εξεγείρεται απέναντι σε αυτήν την απειελή, αλλά δεν είναι ανάγκη να το κάνει σήμερα επειδή η απειλή αυτή απλούστατα δεν υπάρχει... θα σε αγνοήσει και αμέσως μετά, εάν επιμείνεις, θα σε βαφτίσει πράκτορα του εχθρού και θα σου επιτεθεί όπως τον κανονικό εχθρό του...
Και είναι φυσικό: όταν οι κάτοικοι της Περαίας είχαν πειστεί ότι μόλις το νέο ραντάρ θα λειτουργήσει θα πεθάνουν όλοι από καρκίνο, τότε ήταν λογικό να χτυπιούνται με τα ΜΑΤ. Δυστυχώς δεν υπήρξε κανείς που να μπορέσει να τους πείσει ότι η εξίσωση που είχαν μέσα στο μυαλό τους (ραντάρ= καρκίνος), απλούστατα δεν ισχύει. Αντίθετα υπήρξαν κάποιοι "ειδικοί" επιστήμονες που με διάφορες αμφιβόλου τεκμηρίωσης "μελέτες" τους ξεσήκωναν τον κοσμάκη για τους υποτιθέμενους κινδύνους που τους απειλούν...
Σήμερα, 15 χρόνια μετά και αφού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν τίθεται θέμα καρκίνου οι "ειδικοί" εργάζονται ακόμη. Κανείς δεν τους έχει πάρει τις έδρες και τα διπλώματα...
Κοινό στοιχείο όλων των κοινωνικών αντιδράσεων, είτε μιλούμε για τον ΧΥΤΑ είτε για τα μεταλλεία χρυσού, είτε για ξενώνες ναρκομανών ή ψυχοπαθών είναι η παρέμβαση κάποιων "ειδικών καθηγητών" που πάντα ξέρουν, έχουν μελέτες και δίνουν στην αντίδραση των κατοίκων μία βαρύτητα, ένα υψηλό επίπεδο...
Δεν είναι σπάνιο να διαπιστώνουμε ότι πίσω από τις "μελέτες" των ειδικών βρίσκεται πολύ ιδιοτέλεια.
Κοινό στοιχείο επίσης είναι ότι τους κατοίκους ξεσηκώνει πάντα μία ομάδα πολιτικάντηδων χαμηλής ποιότητας, που εμφανίζονται ως προστάτες των λαϊκών συμφερόντων. Είναι 2-3 δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, ή υποψήφιοι δήμαρχοι, βουλευτές, κομματικά στελέχη κλπ που προσδοκούν, μέσα από τις κινητοποιήσεις να γίνουν γνωστοί, να γνωρίσουν κόσμο ώστε στη συνέχεια να εκλεγούν κάπου.
Όλοι αυτοί λένε ψέμματα στον απλό πολίτη, που είναι εθισμένος στην παραφιλολογία και τη συνωμοσιολογία! Έχω ζήσει περιπτώσεις στις οποίες δεκάδες αληθινοί επιστήμονες, κοινοτικές αποφάσεις, μελέτες, έρευνες, μετρήσεις κλπ διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι για παράδειγμα ένας ΧΥΤΑ ή ένας ΣΜΑ όχι μόνο δεν βλάπτει αλλά προστατεύει το περιβάλλον και αρκούσε μόνο ένα ντεμέκ πύρηνο λογύδριο κάποιου πολιτικάντη για να κατεδαφιστεί όλη η επιστημονική γνώση και να θριαμβεύσει η λαϊκίστικη αντίδραση.
Αξέχαστη θα μου μείνει η απάντηση που έδωσε ο Γιάννης Μπουτάρης στον Γιώργο Σουφλιά όταν (ως δημοτικός σύμβουλος) ενημερωνόταν από τον τότε Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ για το έργο της υποθαλάσσιας, που είχε έρθει για να κάνει αναλυτικό διάλογο προκειμένου να καταλαγιάσουν οι αντιδράσεις: "εγώ αυτά (σ.σ. τα χαρακτηριστικά του έργου) δεν τα ήξερα. Διαβάζω στις εφημερίδες για φουγάρα και άλλα τερατουργήματα και γι' αυτό αντιδρώ)...
Ο μετέπειτα Δήμαρχος Θεσσαλονίκης δηλαδή, που βάσισε την πολιτική του ανέλιξη στην άρνηση του έργου του μετρό, της υποθαλάσσιας και της επέκτασης της παλιάς παραλίας, θεωρεί όπως και εκατοντάδες άλλοι αισχροί πολιτικάντηδες ότι δεν υποχρεούται να είναι πλήρως ενημερωμένος για τα χαρακτηριστικά ενός έργου. Του αρκεί η παραπληροφόρηση για να αντιδράσει...
Η ενημέρωση του κόσμου ώστε να μην αντιδρά είναι ένας άλλος αστικός μύθος. Όταν υπάρχουν οι αισχροί πολιτικάντηδες (δηλαδή πάντα) τότε πάντα θα υπάρχουν αντιδράσεις. Δεν είναι δυνατό να πειστούν όλοι. Όσοι κι αν ενημερωθούν, όσοι κι αν πειστούν, πάντα θα υπάρχει η κρίσιμη μάζα λίγων ακόμη που θα αντιδράσουν και με τα ψέμματά τους θα ξεσηκώσουν κι άλλους...
Δείτε το παράδειγμα του ΣΜΑ Ευκαρπίας: έγινε τεράστια ενημερωτική καμπάνια για να ενημερωθούν οι πάντες, μέχρι και ταξίδια στο εξωτερικό διοργανώθηκαν από το τέρας της αποτελεσματικότητας Γιάννη Ζουρνά, για να δουν οι κάτοικοι πώς λειτουργούν αντίστοιχα έργα... Και υπάρχουν άνθρωποι μέχρι και σήμερα που νομίζουν ότι απειλούνται από καρκίνο! Και μιλούμε για έναν ΣΜΑ, δηλαδή για ένα κουτί μέσα στο οποίο δε θάβονται αλλά απλώς συμπιέζονται τα σκουπίδια για να μεταφερθούν στον ΧΥΤΑ!
Το ίδιο τραγικές βρίσκω τις αντιδράσεις κάποιων Χαλκιδιωτών εναντίον τεράστιων επενδύσεων στην εξόρυξη και επεξεργασία χρυσού, ενώ είναι γνωστό ότι η τεχνολογία εγγυάται απόλυτη προστασία του περιβάλλοντος.
Πρόκειται για αντιδράσεις που (κατά την ταπεινή μου άποψη) ακυρώνουν τη Δημοκρατία, αφού μαθαίνουν στους πολίτες να πιστεύουν ότι πάντα γίνεται αυτό που ο λαός θέλει, και όταν ο λαός αντιδρά τότε (επειδή έχει πάντα δίκιο) όλοι θα πρέπει να κάθονται προσοχή!
Ακυρώνουν ακόμη την Επιστήμη συνολικά, αφού δεν έχει καμία σημασία τι λένε οι ειδικοί όταν ο (συνήθως άσχετος, απληροφόρητος και αμαθής) πολίτης πιστεύει ότι απειλείται...
Ακυρώνουν τη λογική λειτουργίας ενός κράτους αφού δεν προωθούνται, ενώ θα πρέπει, σημαντικά έργα, επενδύσεις κλπ. που κανονικά θα έλυναν σοβαρά προβλήματα, όπως είναι η καλύτερη αποκομιδή απορριμμάτων στην περίπτωση της Ευκαρπίας.
Αυτά συνεχίζονται σε καιρό κρίσης. Δηλαδή, όσοι πιστεύουν ότι η χώρα μπορεί να σωθεί από το πετρέλαιο, το χρυσό, το φυσικό αέριο και τα πολύτιμα ορυκτά που διαθέτει μάλλον κάνουν λάθος γιατί δεν συνυπολογίζουν τις αντιδράσεις των "ευαίσθητων", που σίγουρα θα καθυστερήσουν αν όχι θα ματαιώσουν κάθε απόπειρα...
Δυστυχώς τα πράγματα είναι δύσκολα. Η οικονομική κρίση, που έχει "ματώσει" τον κάθε Έλληνα δεν οδηγεί σε αλλαγή του τρόπου σκέψης της κοινωνίας μας. Ίσα- ίσα. Ο πολίτης που ματώνει αισθάνεται πιο έτοιμος να παλέψει γιατί η κρίση τον κάνει όλο και πιο άκαμπτο και ασυμβίβαστο.
Αλλά έτσι δεν πάμε πουθενά.
