Με το «Έθνος της Κυριακής» της 19ης Αυγούστου θα κυκλοφορήσει ως «δώρο» σε επανέκδοση το μυθιστόρημα του Δημήτρη Κωνσταντάρα (Εκδόσεις Καστανιώτη) «Απόψε θα σου ορκιστώ πως σ αγαπάω» που είχε αποσπάσει πολύ θετικές κριτικές όταν πρωτο- κυκλοφόρησε πριν από 13 χρόνια και σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Για το βιβλίο του, ο συγγραφέας λέει: « Το «Απόψε θα σου ορκιστώ πώς σ αγαπάω» , το δεύτερο βιβλίο μου μετά το «Λάμπρος Κωνσταντάρας: Μέσα απ΄ τα δικά μου μάτια» και το πρώτο μου μυθιστόρημα, γράφτηκε στα τέλη του 1998, όταν ολοκλήρωνα σιγά-σιγά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, έβλεπα τα παιδιά μου να ξεκινούν τις «πτήσεις» τους και προσπαθούσα αγωνιωδώς να πείσω τη γυναίκα μου ότι 32 χρόνια μετά τη γνωριμία μας, την αγαπούσα περισσότερο. Ήταν «δικό» της το βιβλίο.
Μια φράση μου στο οπισθόφυλλο είχε συζητηθεί στις αρχές του 1999 και αποδείχτηκε , χρόνια αργότερα, αρκετά σωστή : « Όλα σχεδόν τα παιδιά της «χαμένης γενιάς», τα παιδιά που γεννήθηκαν στον εμφύλιο και λίγο μετά, πέρασαν μέσα από τις ίδιες μυλόπετρες. Εκτός βέβαια των ελαχίστων «εκλεκτών», που και σήμερα άλλωστε αποτελούν την αδιαφιλονίκητη νομενκλατούρα, διότι γι' αυτό ακριβώς γεννήθηκαν.»
Οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν , τα φυσικά πρόσωπα , ήταν αληθινά αλλά οι ιστορίες τους μπλέκονταν στην πλοκή.
Μια λεπτομέρεια: Στην πρώτη παρουσίαση είχαν μιλήσει για μένα και το βιβλίο εκλεκτοί άνθρωποι: ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, ο Βύρων Πολύδωρας, η Κάτια Δανδουλάκη,ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και η Λούκα Κατσέλη. Τότε, πιο γνωστή ως «σύζυγος του Γεράσιμου Αρσένη».
Παιδί κι αυτή της ίδιας «χαμένης γενιάς» μ εμένα, θα έβρισκε πολύ περισσότερες ομοιότητες αν ξαναδιάβαζε το βιβλίο σήμερα.»
Για το βιβλίο του, ο συγγραφέας λέει: « Το «Απόψε θα σου ορκιστώ πώς σ αγαπάω» , το δεύτερο βιβλίο μου μετά το «Λάμπρος Κωνσταντάρας: Μέσα απ΄ τα δικά μου μάτια» και το πρώτο μου μυθιστόρημα, γράφτηκε στα τέλη του 1998, όταν ολοκλήρωνα σιγά-σιγά τη δημοσιογραφική μου καριέρα, έβλεπα τα παιδιά μου να ξεκινούν τις «πτήσεις» τους και προσπαθούσα αγωνιωδώς να πείσω τη γυναίκα μου ότι 32 χρόνια μετά τη γνωριμία μας, την αγαπούσα περισσότερο. Ήταν «δικό» της το βιβλίο.
Μια φράση μου στο οπισθόφυλλο είχε συζητηθεί στις αρχές του 1999 και αποδείχτηκε , χρόνια αργότερα, αρκετά σωστή : « Όλα σχεδόν τα παιδιά της «χαμένης γενιάς», τα παιδιά που γεννήθηκαν στον εμφύλιο και λίγο μετά, πέρασαν μέσα από τις ίδιες μυλόπετρες. Εκτός βέβαια των ελαχίστων «εκλεκτών», που και σήμερα άλλωστε αποτελούν την αδιαφιλονίκητη νομενκλατούρα, διότι γι' αυτό ακριβώς γεννήθηκαν.»
Οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν , τα φυσικά πρόσωπα , ήταν αληθινά αλλά οι ιστορίες τους μπλέκονταν στην πλοκή.
Μια λεπτομέρεια: Στην πρώτη παρουσίαση είχαν μιλήσει για μένα και το βιβλίο εκλεκτοί άνθρωποι: ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, ο Βύρων Πολύδωρας, η Κάτια Δανδουλάκη,ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και η Λούκα Κατσέλη. Τότε, πιο γνωστή ως «σύζυγος του Γεράσιμου Αρσένη».
Παιδί κι αυτή της ίδιας «χαμένης γενιάς» μ εμένα, θα έβρισκε πολύ περισσότερες ομοιότητες αν ξαναδιάβαζε το βιβλίο σήμερα.»