Αν κάποιος θέλει να το δει ευχάριστα μπορεί να δει ότι υπάρχουν 20.500 πανεπιστήμια σε όλον τον κόσμο, το να είσαι στα 400 πρώτα σημαίνει ότι
είσαι στο 2% της διεθνούς κατάταξης, άρα να καταλήξει σε ένα αισιόδοξο συμπέρασμα.
Πρέπει κανείς καταρχήν να δει ποια είναι τα κριτήρια που χρησιμοποιούν αυτές οι διεθνείς κατατάξεις και το δεύτερο πράγμα που πρέπει να δει είναι ποια είναι η σχετική κατάσταση της χώρας μας σήμερα αλλά και στο παρελθόν σε σχέση με τις χώρες με τις οποίες συγκρινόμαστε.
Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο να λάβουμε υπόψη μας ότι τα δικά μας πανεπιστήμια είναι σχετικά νέα πανεπιστήμια, είναι πανεπιστήμια τα οποία έχουν δηλαδή ζωή ολίγων δεκαετιών, εμάς το Αριστοτέλειο έχει 55 χρόνια ζωής για παράδειγμα.
Συγκρινόμαστε με κολοσσούς αμερικανικούς και βρετανικούς που έχουν αιώνες ζωής και μάλιστα έχουν αιώνες ζωής πολύ ισχυρής χρηματοδότησης, ενώ εμείς έχουμε δεκαετίες ζωής πενιχρής χρηματοδότησης, όχι μόνο τώρα που είμαστε υπό πτώχευση και σχετικά τα πανεπιστήμια δεν χρηματοδοτούνται ή χρηματοδοτούνται ελάχιστα. Αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, τις προηγούμενες δεκαετίες, πάντα σύμφωνα με τις λίστες τις ευρωπαϊκές τουλάχιστον, το ελληνικό πανεπιστήμιο, το δημόσιο πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτείτο. Αυτό έχει να κάνει με μια γενικότερη ας το πούμε έτσι παραδοχή, να ξέρουμε ποιοι είμαστε, να ξέρουμε ποιες είναι οι δυνατότητες.
Μπορεί κανείς να ξεχωρίσει δυο μεγάλες κατηγορίες κριτηρίων που χρησιμοποιούν οι διεθνείς αυτές λίστες. Είναι τα κριτήρια τα οποία έχουν να κάνουν με υποδομές, με κτήρια, με εξοπλισμούς εργαστηρίων, είναι κριτήρια λοιπόν που έχουν να κάνουν άμεσα με την χρηματοδότηση που έχει λάβει ένα πανεπιστήμιο. Και από την άλλη μεριά είναι τα κριτήρια που έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο δυναμικό, δηλαδή αυτό που λέμε με την επιστημοσύνη αν θέλετε των διδασκόντων, με τις δημοσιεύσεις τους, με τη διεθνή του παρουσία, με τα διδακτικά συγγράμματα, με το μέλλον και την προοπτική των αποφοίτων τους κλπ. Θα διαπιστώσετε λοιπόν αν ψάξετε λίγο τις λίστες λίγο παραπέρα - κι εμείς το έχουμε κάνει, έχουμε αρκετά αναλύσει τα κριτήρια αυτά, θα δείτε ότι ενώ στην πρώτη κατηγορία κριτηρίων εκεί που χρειάζεται η χρηματοδότηση δηλαδή, υποδομές, κτήρια, εργαστήρια, εξοπλισμοί, πράγματι είμαστε ουραγοί τα ελληνικά πανεπιστήμια. Η δεύτερη ομάδα των κριτηρίων, αυτά που έχουν να κάνουν δηλαδή με την επιστημονική αξία του διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού, εκεί είμαστε πάρα πολύ μπροστά. Γι’ αυτό και βλέπετε ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι ισοζυγισμένο, ισοσταθμισμένο, είμαστε στο 2% ας το πούμε της διεθνούς κατάταξης.'
Απόσπασμα συνέντευξης σήμερα στο Ρ/σταθμό ΦΛΑΣ
