Χθες βράδυ, στη Θεσσαλονίκη, φυσούσαν ισχυροί Βόρειοι άνεμοι. Το περιαστικό δάσος-πνεύμονας της πόλης, ο Κεδρηνός λόφος δηλαδή ή Σέηχ Σου, ήταν θεόστεγνο, από την παρατεταμένη ανομβρία και τους καύσωνες και δεν υπήρχε ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, από το να πετάξει ένας σαλταρισμένος ένα σπίρτο. Σε δυό-τρείς ώρες, δεν θα υπήρχε δάσος, αφού ...
με τέτοιο αέρα -και νύχτα- δεν μπορούν να πετάξουν πυροσβεστικά αεροπλάνα.
Αλλά στο δάσος, υπήρχαν όλη νύχτα, όπως κάθε νύχτα, κάποιοι "τρελοί" εθελοντές, που άφησαν τα σπίτια τους και τα air-conditions και ξενύχτησαν με ορθάνοιχτα μάτια, έτοιμοι να προλάβουν και την παραμικρή εστία φωτιάς, πριν γίνει λαίλαπα.
Ήταν οι άνδρες της ΛΕΦΕΔ, της Λέσχης Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων δηλαδή, αληθινοί πατριώτες, με αγάπη για τον τόπο, αγάπη που τη δείχνουν έμπρακτα, κάθε φορά που η πατρίδα και η κοινωνία τους χρειάζεται.
Και το εξαιρετικό είναι, ότι δεν περιμένουν απλά να σβήσουν τη φωτιά, αλλά δουλεύουν μέρα-νύχτα, μαζί με τους πυροσβέστες, μέσα στην αφόρητη ζέστη, κόβοντας δέντρα, φτιάχνοντας αντιπυρικές ζώνες και δρόμους για να περνάνε τα οχήματα όταν χρειαστεί.
Ναι, αυτοί είναι λεβέντες! Τους χρωστάμε πολλά και μια ηθική ανταμοιβή τους αξίζει.
Έτσι κι αλλιώς το κάνουν από μεράκι κι όχι για χρήματα.
