Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Πιστεύω πως είναι αδύνατον να δώσεις πλήρη ορισμό οποιασδήποτε έννοιας, επειδή δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να περιλάβεις στον ορισμό όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις που εμπίπτουν στην οριστέα έννοια. Έτσι, θα προσπαθήσω με λίγα παραδείγματα να δείξω τί δεν είναι κατά τη γνώμη μου κοινωνική αλληλεγγύη.....1] Η κατά Μανώλη Κλαψή κοινωνική αλληλεγγύη
Τί είπε ρε το άτομο! «Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων»; [νεοελληνιστί: «Τί έβγαλε ο στόμας σου»] και έμεινα Σαχινίδης [ή Παυλόπουλος αν προτιμάτε] για πολλοστή φορά! Τον άκουγα, κακό του κεφαλιού μου, και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Σχολίαζε το ρεπορτάζ για την Αστυνομική επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς» που έχει ως στόχο το μάντρωμα των λαθρομεταναστών για τη δήθεν προώθησή τους στις χώρες τους [πάλι θα πληρώνω τροφεία και εισιτήρια ο μαλάκας] και απευθυνόμενος στους εκτός Αθηνών συμπατριώτες μας είπε περίπου τα εξής: «Δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί να έχει κατακλυσθεί η Αθήνα από αλλοδαπούς και σεις εκεί στην επαρχία να μη δέχεσθε να τους υποδεχθείτε. Το απαιτεί η κοινωνική αλληλεγγύη!».
Ανατρίχιασα. Ο κ. Κλαψής απαιτεί από τους υπόλοιπους Έλληνες να γίνουν και αυτοί μαλάκες. Να φάνε σκατά από αυτά που τρώμε εμείς εδώ και 20 χρόνια. Πού να τα θυμηθεί, όμως, αυτά ο ανεξάρτητος και αντικειμενικός δημοσιογράφος που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους και έξω από τα δόντια, κατά πως διατάζει το αφεντικό!
Κύριε Κλαψή μου, όταν το κανίς ή το πεκινουά του φιλόζωου γείτονά μου γεμίζει το πεζοδρόμιό μου με περιττώματα, δεν τον παροτρύνω να πάει και στον απέναντι γείτονα να αφοδεύσει και εκεί ο σκύλος του εκ λόγων κοινωνικής αλληλεγγύης και ίσης μεταχείρισης. Του λέω πολύ απλά να μαζέψει το κοπρόσκυλό του και να το βάλει να αφοδεύει μέσα στο διαμέρισμά του. Ή, για να δώσω ένα πιο παραστατικό παράδειγμα, όταν ο διπλανός μου πέρδεται ασυστόλως, δεν του συνιστώ να βάλει φελλό, αλλά τον προτρέπω να πάψει να τρώει φασολάδα. Αυτό έπρεπε να πεις κ. Κλαψή μου στον κ. πρωθυπουργό, κατ’ εντολήν του οποίου διεξάγεται η επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς», και στον κ. υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ που και αυτός, όπως και οι λοιποί υπουργοί, δεν μπορεί να ενεργήσει μόνος του χωρίς εντολή από τον πρωθυπουργό. Παρεμπιπτόντως, αυτός ο πρωθυπουργός δεν έχει πάθει υπερκόπωση από την τόση σκέψη; Τη μια ανοίγει τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, την άλλη απελευθερώνει τον πολύτεκνο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και τώρα να ανακαταλαμβάνει την Αθήνα απωθώντας τον εχθρό στην ύπαιθρο, ώστε να εκφράσει η ύπαιθρος χώρα επί τέλους την αλληλεγγύη της στους Αθηναίους. Μια καλή κουβέντα για τον πρωθυπουργό κ. Κλαψή; Έναν έπαινο; Τα εύσημα του αφεντικού σας;
2] Η περίπτωση της ΛΑΡΚΟ
Προ ημερών καρατομήθηκε ο Διοικητής της ΛΑΡΚΟ, επειδή θέλησε - ο αθεόφοβος - εν μέσω κρίσεως, Μνημονίου και καλπάζουσας ανεργίας να συνδέσει τους μισθούς του προσωπικού της ΛΑΡΚΟ με την παραγωγικότητα, αντί να εφαρμόσει τον νόμο που προέβλεπε περικοπή μισθών σε όλες τις ΔΕΚΟ. Αδιαφορώ για το καρατομηθέν golden boy, αλλά πολύ ενδιαφέρομαι να πληροφορηθώ πώς αισθάνονταν επί 2,5 χρόνια οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ που δεν έβλεπαν τους μισθούς τους να μειώνονται, ενώ δίπλα τους πετσόκοβαν οι σοσιαλιστές τους μισθούς ολόκληρου του Δημόσιου Τομέα και πέταγαν στον δρόμο κατά δεκάδες χιλιάδες τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Αισθάνονταν μάγκες, απλώς τυχεροί ή ότι προσφέρουν στη χώρα έργο που ουδείς άλλος προσφέρει; Τι ένοιωθαν αλήθεια; Και τα μεγάλα συνδικαλιστικά όργανα με τους Προέδρους τους [ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κ.λπ.] πώς έβλεπαν και εξακολουθούν να βλέπουν τη σφαγή των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και τη μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων τη στιγμή που αρκετές χιλιάδες εργαζομένων των ΔΕΚΟ συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις – αδικαιολογήτως πρέπει να πω - υψηλές αποδοχές τους; Όσο για την παραγωγικότητα του προσωπικού της ΛΑΡΚΟ και τη σύνδεση του μισθού τους με αυτήν, παραθέτω τα διαθέσιμα αποτελέσματα της ΛΑΡΚΟ για έξη χρήσεις.
Τί παρατηρούμε κ. πρώην Πρόεδρε της ΛΑΡΚΟ και κ.κ. Πρόεδροι των μεγάλων συνδικαλιστικών παρατάξεων; Η ΛΑΡΚΟ παρουσιάζει ζημίες τουλάχιστον από το 2004 [δεν ερεύνησα τις προηγούμενες χρήσεις], οι οποίες μεταφέρονται στις επόμενες χρήσεις. Στις χρήσεις 2005, 2006, 2007 και 2010 εμφάνισε κέρδη [πραγματικά άραγε;], τα οποία, όμως, απορροφήθηκαν από τις ζημίες των προηγούμενων ετών. Τελική ζημία την 31.12.2010 = € 156.178.707,97 [ΣΗΜ: θα ήταν μεγαλύτερη κατά € 133.802.350,13 αν δεν είχε γίνε μείωση του μετοχικού κεφαλαίου το έτος 2009 κατά € 120.002.314,50, ώστε η ζημία να περιορισθεί τότε στα € 162.589.964,28 αντί στην πραγματική ζημία των € 294.970.199,19].
Ποία παραγωγικότητα είχατε υπόψη σας λοιπόν κ. πρώην Πρόεδρε της ΛΑΡΚΟ; Τί έχουν να πουν τα σωματεία των εργαζομένων για την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της εργατικής τάξης; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ΚΚΕ; Η ΔΗΜΑΡ; Η ΔΑΚΕ; Η ΠΑΣΚΕ;
3] Οι εντιμότατοι πρόεδροι των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ
Έχουν λουφάξει 2,5 χρόνια τώρα, ενώ υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους σφαγιαζόμενους εργαζομένους. Δεν θα μπορούσαν, λέω εγώ τώρα ο αδαής, να συστήσουν κάποιο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στο οποίο θα συνεισφέρουν ένα συμβολικό κατά μήνα ποσό όσοι εργαζόμενοι έχουν διατηρήσει την εργασία τους, ώστε να ανακουφίζονται οι απολυμένοι που εισπράττουν ένα, πετσοκομμένο και αυτό, γλοίσχρο επίδομα ανεργίας;
4] Οι Ανεξάρτητες Αρχές
Το πρόστιμο των € 76.000.000 που επεβλήθη στη Vodafone για τις παρακολουθήσεις και υποκλοπές του 2005 ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας του κ. Πικραμμένου, επειδή η Ανεξάρτητη Αρχή που το επέβαλε συνεδρίασε κεκλεισμένων των θυρών αντί να συνεδριάσει δημοσία. Εγώ ο κακεντρεχής και συνωμοσιολόγος γιατί πιστεύω ότι η Αρχή συνεδρίασε σκοπίμως κεκλεισμένων των θυρών; Αμ, η άλλη Αρχή που επέβαλε πρόστιμο € 86.000.000 στο καρτέλ BP και SHELL, το οποίο ακυρώθηκε από το Διοικητικό Εφετείο επειδή η Ανεξάρτητη Αρχή [Επιτροπή Ανταγωνισμού] που το επέβαλε δεν είχε νόμιμη σύνθεση; Εγώ πάλι γιατί πιστεύω ότι επίτηδες συνεδρίασε η Επιτροπή με κακή σύνθεση και δεν ζήτησε να ορισθεί η σύνθεσή της νομίμως, πριν επιληφθεί του θέματος; Η απάντηση είναι πολύ απλή: επειδή οι Ανεξάρτητες Αρχές ιδρύθηκαν για να μετακυλίουν σ’ αυτές οι πολιτικοί την ευθύνη τους για το μπάχαλο που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι, στα πλαίσια του οποίου δεν είναι δυνατόν να μην επιδεικνύεται από τους πολιτικούς η δέουσα αλληλεγγύη προς το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα.
Τελικά θα μπορούσε να πει κανείς εκ του προχείρου ότι η κοινωνική αλληλεγγύη είναι κάτι σαν τους κοινωνικούς εταίρους, σαν τα κοινωνικά παντοπωλεία, σαν την κοινωνική συνοχή, σαν τον κοινωνικό ιστό, σαν την κοινωνική μάστιγα, σαν τον κοινωνικό τουρισμό, σαν την κοινωνική αναλγησία. Σαν την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων [τί θυμήθηκα πάλι] που επαγγελλόταν ο Αντρέας για την Ελλάδα που ανήκε στους Έλληνες, αλλά παραδόθηκε από τον κληρονόμο του στους διεθνείς τοκογλύφους και στις ορδές των εισβολέων που θα μας μπολιάσουν εκόντες άκοντες με το δυναμισμό τους σε κλοπές, ληστείες, ληστείες μετά φόνου, βιασμούς, δολοφονίες, αλλά και με την απαξίωση του κράτους πρόνοιας που περισσότερο κόπτεται γι’ αυτούς παρά για τους γηγενείς.
Σωτήριος Καλαμίτσης
