Έτσι λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός αιώνες τώρα. Αξίωμα διαχρονικό και αναλλοίωτο. Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, στα πουλημένα τομάρια που θέλουν εκατομμύρια ευρώ για να χορέψουν τσιφτετέλι ως άλλες Σαλώμες στα πόδια του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος. Αναφέρομαι στον πολίτη αυτής της χώρας, όποια δουλειά κι’ αν κάνει, που πορίζεται τα προς το ζην με το μεροκάματο είτε αυτό είναι υψηλό σχετικώς είτε όχι. Για τους αξιωματικούς μας δεν θα μιλήσω, διότι...
έχω μια ευαισθησία και νοιώθω μεγάλη συμπάθεια απέναντί τους, προ πάντων γι’ αυτούς που είναι οι ακρίτες μας στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Γι’ αυτούς έγραψα μόνον ότι θεωρώ άκομψο να προβάλλουν τη θέση ότι το φρόνημά τους είναι ακμαίο ή μη αναλόγως του μισθού τους.
Θα μιλήσω για όλους τους άλλους. Γιατί οι δικαστές και οι δικηγόροι και οι υδραυλικοί και οι συμβολαιογράφοι και οι ηλεκτρολόγοι και οι οικοδόμοι και οι γιατροί και οι νοσηλευτές και οι ταξιτζήδες και οι οδηγοί και οι μανάβηδες και οι μπακάληδες και οι μπουζουκτσήδες είναι καλλίτεροι από τους σκουπιδιάρηδες; Χωρίς δικαστές δεν θα έχουμε απονομή δικαιοσύνης, χωρίς δικηγόρους δεν θα έχουμε επαρκή υπεράσπιση ενώπιον των δικαστηρίων, χωρίς συμβολαιογράφους δεν θα μπορούμε να υπογράφουμε συμβόλαια, χωρίς ηλεκτρολόγους θα έχουμε προβλήματα με τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις μας κ.ο.κ. Χωρίς σκουπιδιάρηδες θα βρωμίσουμε και θα γεμίσουμε μικρόβια που θα μας στείλουν στα νοσοκομεία.
Συμπέρασμα: ο καθένας μας κάτι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο από το μετερίζι του. Όταν, λοιπόν, ο σκουπιδιάρης πρέπει να ζήσει την οικογένειά του με € 600 γιατί θα πρέπει ο δικαστής να ζη την οικογένειά του με € 4000; Όταν του σκουπιδιάρη τού μειώνουν τις αποδοχές, γιατί θα πρέπει να μη μειωθούν οι αποδοχές των δικαστών; Υποτίθεται ότι ο αγώνας για την έξοδο από την κρίση είναι κοινός. Με ποιο σκεπτικό οι μεν θα πληρώνουν και οι δε δεν θα πληρώνουν;
Όταν οι σκουπιδιάρηδες κατέβαιναν σε απεργία, όλος ο κόσμος δυσανασχετούσε και παραπονιόταν για τη βρώμα και τη δυσωδία που πλημμύριζε τις γειτονιές, αλλά και για τους κινδύνους λοιμώξεων που διέτρεχαν όλοι από την απαράδεκτη αυτή κατάσταση. Έρχονταν τότε οι δικαστές και κήρυσσαν την απεργία παράνομη και καταχρηστική. Λυνόταν, έτσι, η απεργία και ηρεμούσαμε όλοι απολαμβάνοντας την καθαριότητα που μας εξασφάλιζαν εκόντες άκοντες οι σκουπιδιάρηδες. Χιλιάδες τέτοιες απεργίες όλων των κλάδων των εργαζομένων έχουν κηρυχθεί μέχρι σήμερα παράνομες με μοναδικό γνώμονα το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον. Το δημόσιο συμφέρον είναι σήμερα απόν; Δεν αποτελεί παράμετρο του όλου προβλήματος; Όταν το ΣτΕ έκρινε το Μνημόνιο συνταγματικό, σ’ αυτό το συμφέρον δεν στήριξε την κρίση του; Το ίδιο συμφέρον γιατί δεν το βλέπουν όλοι οι άλλοι δικαστές;
Βέβαια πετάχτηκε χθες και ένας βουλευτής της ΝΔ ονόματι Ταμήλος, ο οποίος ξεσπάθωσε κατά των δικαστών και ζήτησε να ανοίξουν οι λογαριασμοί τους, για να δούμε αν οι αποταμιεύσεις τους δικαιολογούνται από τον μισθό τους. Κύριε Ταμήλε μου, αν θέλετε να γίνει κάτι τέτοιο, ζητήστε πρώτα από το σινάφι σας να κάνει το ίδιο δίνοντας το καλό παράδειγμα. Άλλωστε, δεν χρειάζεται να πετάτε κορώνες. Πηγαίνετε στον συνεταιρισμό των δικαστών [στα «δικαστικά»] και δείτε τις επαύλεις ενίων εξ αυτών. Στη συνέχεια παρακολουθείστε την πορεία τους και δώστε μας το πόρισμά σας. Μην τα περιμένετε όλα από τους άλλους. Προ πάντων, όμως, κάντε και μια βόλτα από τα λεγόμενα «βουλευτικά» και μετά ελάτε να μας πείτε.
Εγώ πιστεύω ότι το πιο χρήσιμο επάγγελμα είναι αυτό του σκουπιδιάρη. Γι’ αυτό και υποκλίνομαι μπροστά του, όταν τον συναντώ. Πιστεύω ότι είναι αυτός που θα έπρεπε να έχει μισθό Εφέτη. Όλα τα άλλα τ’ ακούω βερεσέ. Όταν, όμως, τα ρεμάλια που μας κυβερνούν απαιτούν θυσίες, τις οποίες και υπομένουμε αγογγύστως, θα πρέπει όλοι και όχι μερικοί να τις υπομένουμε αγογγύστως.
Σωτήριος Καλαμίτσης
