Ν. Λυγερός
Την ώρα που όλοι ψάχνουν διάφορα οικονομικά μέτρα για να μειώσουν τα έξοδα της χώρας, θα ήταν καλό να αντιληφθούμε ότι πρέπει να υπάρξει μιά ιεράρχηση των
πρωτεραιοτήτων. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να προωθούμε θέματα τακτικής και επιχειρησιακού επιπέδου και να έχουμε ελλείψεις στη στρατηγική, θεωρώντας ότι ειναι ανύπαρκτη η δυνατότητα εκμετάλλευσης της έννοιας της υψηλής στρατηγικής.
Δεν υπάρχουν μικρά παίγνια με μεγάλα οφέλη, παρά μόνο στη φαντασίωση της μίζερης σκέψης. Όταν βλέπουμε τον πλούτο που υπάρχει στην Ελλάδα μας λόγω του ήλιου και της θάλασσας, έχοντας ήδη αποτελέσματα στον τομέα του τουρισμού, είναι αδιανόητο να υποφέρουμε λόγω οικονομικής κατάστασης. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει σωστή διαχείριση των δεδομένων και επιλογή της πρέπουσας στρατηγικής.
Το πρόβλημα του ορισμού του στρατηγικού στόχου φαίνεται όλο και περισσότερο, όταν η στρατηγική διαχείριση παραμένει ένα management χαμηλού επιπέδου, δίχως επενδύσεις και, βέβαια, δίχως προσδοκίες. Η τωρινή κατάσταση της πατρίδας μας δεν είναι μία πρόσκληση, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά μία πρόκληση. Αυτό όμως έχει γίνει αντιληπτό μόνο σε σπάνιους ανθρώπους.
Τα μέτρα, λοιπόν, πρέπει να είναι πρωτοβουλίες και όχι απαντήσεις σε εξωτερικές απαιτήσεις, αλλιώς δεν μπορούν να ενταχθούν στο πλαίσιο μιάς ένιαίας στρατηγικής, που κάνει εντατική χρήση μιας μεθόδου του τύπου στρατηγικό mix, για να επιτευχθεί ένας στόχος υψηλών προδιαγραφών, ο οποίος να είναι ικανός να αλλάξει ριζικά τα οικονομικά δεδομένα μέσω της στρατηγικής σκέψης και όχι της απλής διαχείρισης.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν αποτελούν ποτέ μια λύση και ακόμα λιγότερο μια οικονομική λύση. Δίχως στρατηγική δεν λύνεις οικονομικά προβλήματα, απλώς προσπαθείς να σώσεις καταστάσεις με το δικό σου τρόπο και μετά δικαιολογείς τις κινήσεις σου ανάλογα με τα τοπικά αποτελέσματα, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση δημιουργούν εντυπώσεις, αλλά τίποτα περισσότερο. Επιπλέον, όταν έχεις στη διάθεση ένα αληθινό στρατηγικό οπλοστάσιο, το οποίο δεν ενεργοποιείς λόγω άγνοιας, τότε βλέπουμε μία ακολουθία κινήσεων που δεν οδηγούν πουθενά.
Το θέμα δεν είναι πολιτικάντικο πια, δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια αυτήν την περίοδο. Ο ελληνικός λαός αναζητά μια πραγματική επίλυση των προβλημάτων και όχι μια διαχείριση ακόμα κι αν είναι σωστή, διότι και στην καλύτερη περίπτωση δεν προσφέρει προοπτικές, απλώς καταφέρνει να κλείσει μερικά θέματα. Κι αν η απλοϊκή προσέγγιση, τα θεωρεί κατορθώματα είναι μόνο λόγω του ίδιου της του επιπέδου. Η Ελλάδα μας χρειάζεται ένα άνοιγμα που αξιοποιεί ορθολογικά και στρατηγικά τα πλούτη που διαθέτει, σε όποια μορφή κι αν είναι.
Αν η σκέψη μας δεν είναι ανοιχτή, δεν θα βρούμε ποτέ τρόπους επίλυσης που κάνουν χρήση τεχνικών που γνωρίζουμε και στο πλαίσιο της ιδεοθύελλας και της πλάγιας σκέψης. Το στρατηγικό σκοπό τον έχουμε δημιουργήσει, απλώς πρέπει να πείσουμε και τους αρμόδιους, άρα μπορεί να υλοποιηθεί μέσω στρατηγικής δίχως τακτική.
