Χρειάστηκε κατά τη διάρκεια του Αυγούστου να μεταβώ στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, όπου και παρέμεινα κάποιες ημέρες. Κάποιοι μάλιστα «φίλοι» μου ισχυρίστηκαν ότι είχα αναλάβει την προετοιμασία της επίσκεψης του κ. Σαμαρά στην πολυαγαπημένη φίλη όλων των Ελλήνων Αγγέλα. Που να μην πήγαινα κιόλας…
Έχοντας ακούσει προσφάτως αρκετές ιστορίες για απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών σε βάρος των Ελλήνων και δεδομένου ότι οι Βαυαροί είναι από τους πλέον ευρωσκεπτικιστές και συντηρητικούς – επιεικώς – Γερμανούς, είχα μία σχετική απορία, αλλά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα.
Οφείλω να ομολογήσω ότι το Μόναχο είναι πολύ ομορφότερο από όσο νόμιζα. Ωραία κτήρια και πλατείες, πανέμορφοι κήποι, φανταστικά πάρκα με ποταμάκια να ρέουν εντός αυτών και νεαροί Γερμανοί να κάνουν surfing (!!!) στα νερά τους, πολλά αξιοθέατα και μοναδικά ανάκτορα, άρτια ΜΜΜ. Και φυσικά πόλη καθαρή, περιποιημένη και τακτοποιημένη, όπως άλλωστε κάθε γερμανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της.
Οι κάτοικοί της – οι Γερμανοί εννοείται – είναι ιδιαιτέρως ευκατάστατοι. Ακριβά μαγαζιά – η χαρά της γυναίκας – καταλαμβάνουν μία πολύ μεγάλη έκταση της πόλης. Άδεια μαγαζιά δεν είδα πουθενά. Έτσι, το Μόναχο είναι μία ακριβή πόλη επιπέδου ίσως ελβετικών πόλεων, αλλά όταν έχεις ζήσει στο κέντρο της Αθήνας, έχεις μάθει για τα καλά τι σημαίνει ακρίβεια. Οι κάτοικοι της πόλης έδειχναν χαρούμενοι, ενώ ήταν ιδιαιτέρως ευγενικοί, πολλοί δε εξ αυτών φορούσαν τα παραδοσιακά τους ρούχα, τα οποία πωλούνταν σε μεγάλα καταστήματα όπως και τα κανονικά ρούχα. Μπύρες καταπληκτικές σε απίστευτες ποσότητες σε κατάμεστες υπαίθριες μπυραρίες και φυσικά πλήθος λουκάνικων.
Καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας το κέντρο της πόλης είναι γεμάτο κόσμο, πολύ κόσμο. Γερμανοί και εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες, καθώς το Μόναχο αποτελεί ένα πολύ τουριστικό προορισμό για Ευρωπαίους και Ασιάτες, γεγονός που αγνοούσα πλήρως. Οι Άραβες επιδίδονταν στο αγαπημένο τους χόμπι, να «σηκώνουν» τα ακριβά μαγαζιά. Οι γυναίκες τους, φορώντας μπούργκα ή ακόμη και νικάμπ, όργωναν την πόλη κατάφορτες από τσάντες διεθνών οίκων μόδας.
Εντύπωση πάντως μου προκάλεσε το γεγονός ότι είδα πάρα πολλούς Γερμανούς να εργάζονται όντας σε μεγάλη ηλικία, άνω των 65 ετών. Φυσικά μυριάδες ήταν και οι μετανάστες από κάθε σημείο της γης. Οι πιο πολλοί ήταν Τούρκοι και Άραβες από τις χώρες του Μαγκρέμπ (Β. Αφρική). Είδα και πολλούς Πακιστανούς, Αφγανούς και αρκετούς Ρώσους κυρίως σερβιτόρους. Οι πιο πολλοί κατοικοέδρευαν γύρω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου (όπως άλλωστε και σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη), όπου οι Γερμανοί ήταν μάλλον μειοψηφία. Γενικά πάντως επικρατούσε σχετική ασφάλεια, παρά την παρουσία όλων αυτών των μεταναστών.
Την τελευταία ημέρα γνώρισα έναν Έλληνα, ο οποίος εργαζόταν ως σερβιτόρος σε ένα υπαίθριο καφέ. Είχε γεννηθεί στο Μόναχο και είχε έλθει στη Θεσσαλονίκη για να εργαστεί, αλλά επέστρεψε πίσω πριν από λίγους μήνες λόγω της κρίσης. Μου είπε ότι γινόταν ο κακός χαμός από Έλληνες που έρχονταν από την Ελλάδα για να ψάξουν για εργασία στο Μόναχο. Μου δείχνει τότε ένα ζευγάρι καλοστεκούμενων νεαρών – περί τα 30 – που κάθονταν λίγα μέτρα πιο κει, και μου λέει πικραμένος: «Αυτοί ήλθαν στο Μόναχο για δουλειά. Δεν έχουν κανέναν γνωστό ή συγγενή να τους βοηθήσει. Ήλθαν έτσι στο άγνωστο…».
Άνευ περεταίρω σχολίων…
Υ.Γ. 1ο. Μία χρηστική πληροφορία για τον ανδρικό πληθυσμό. Πολλές πολύ ωραίες γυναίκες.
Υ.Γ. 2ο. Αντίστοιχη χρηστική πληροφορία για τις Ελληνίδες δεν έχω. Οι Βαυαροί προτιμούν τις Ασιάτισσες!!! Αμέτρητα τα ζευγάρια.
Υ.Γ. 3ο. Απίστευτα κάστρα στην καταπληκτική ύπαιθρο. Στην φωτογραφία του κάστρο του Neuschwanstein.
Υ.Γ. 4ο. Το σπουδαιότερο ίσως αξιοθέατο του Μονάχου είναι το Deutsches Museum. Απλώς απίστευτη η πληθώρα των εκθεμάτων στον χώρο της φυσικής, χημείας, αεροναυπηγικής και εν γένει των θετικών επιστημών. Το μουσείο αυτό είναι ο παράδεισος του Φυσικού.
Υ.Γ. 5ο. Η Ελλάδα ήταν σχεδόν κάθε ημέρα πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων…
Τα Σέβη μου.
