Fatman and the Mall

[fatους allους]

Αποτελεί πασίδηλον, όπως λέμε εμείς οι νομικοί, κάθε πραγματικό περιστατικό μη χρήζον αποδείξεως, επειδή είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο. Είναι γνωστό π.χ. τοις πάσι ότι η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει metro, άρα τούτο είναι πασίδηλον. Εκείνο που δεν είναι γνωστό τοις πάσι και απαιτεί απόδειξη είναι το για πόσα χρόνια ακόμη δεν θα διαθέτει metro. Εξ ίσου πασίδηλον είναι το ..
γεγονός ότι τα Πολεοδομικά Γραφεία αποτελούν μακράν τις μεγαλύτερες εστίες διαφθοράς, αν και αυτό χρήζει αποδείξεως, επειδή δεν είναι δημοσίως πανθομολογούμενον [ενδεικτικώς http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=745]. Πασίδηλον, όμως, είναι και το γεγονός ότι ψηφίζονται νόμοι παντελώς ανήθικοι ή ευθέως αντισυνταγματικοί.

Έτσι, λοιπόν, μία οικοδομική άδεια μπορεί να εκδοθεί κατά παράβαση του νόμου ή να είναι σύμφωνη με τον νόμο, αλλά ο νόμος να αντίκειται στο Σύνταγμα. Έτσι, τίθεται το ερώτημα, εάν ο πολίτης δικαιούται να ζητήσει τη δικαστική ακύρωση της σύμφωνης με τον νόμο οικοδομικής άδειας προσβάλλοντας ευθέως ως αντισυνταγματικό τον νόμο, στον οποίον αυτή στηρίζεται, ή περιορίζεται το δικαίωμά του στην επιδίωξη ακύρωσης μίας οικοδομικής άδειας μόνον, όταν αυτή είναι αντίθετη προς τον συνταγματικό ή αντισυνταγματικό νόμο.

Στο ενδιαφέρον αυτό ζήτημα κλήθηκε να δώσει απάντηση το Συμβούλιο της Επικρατείας, ήτοι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας, κατόπιν προσφυγής πολιτών, οι οποίοι προσέβαλαν τον νόμο, επί τη βάσει του οποίου κτίσθηκε ο κτηριακός κολοσσός που φέρει τον τίτλο «The Mall Athens» και αποκαλείται από τους πολέμιους της κατασκευής του ως «το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης». Ο νόμος [3207/2003] ψηφίσθηκε επί υπουργού Πολιτισμού Μπαίνει Βγαίνει και προέβλεπε ειδικές πολεοδομικές ρυθμίσεις για την περιοχή, όπου ανεγέρθηκε το συγκρότημα, κατά τρόπο που δεν απαιτείτο στην ουσία, αλλά μόνον τύποις, οικοδομική άδεια, αφού ο ίδιος ο νόμος αποτελούσε τέτοια άδεια. Το σχήμα αυτό είχε χρησιμοποιήσει το ΠΑΣΟΚ και το 1982 για τα τρία μεγάλα πανεπιστημιακά νοσοκομεία [Ιωάννινα, Πάτρα. Ηράκλειο], αλλά τότε εδικαιολογείτο, διότι έπρεπε να παρακαμφθούν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις των πολεοδομικών υπηρεσιών. Σημειώνεται ότι ο νόμος

αυτός είναι ο τελευταίος του πλέγματος fast track διαδικασιών για τα τη μεγάλη ολυμπιακή αρπαχτή. Διέθετε, λοιπόν, έκτοτε το ΠΑΣΟΚ την τεχνογνωσία fast track, την οποίαν οι χαχόλοι νόμισαν πως λάνσαρε ο τεράστιος υπουργός Παμπούκης.

Το ΣτΕ, λοιπόν, επελήφθη της προσφυγής κατά του εν λόγω νόμου, με βάση τον οποίο ανεγέρθηκε το Mall, και με επταμελή σύνθεση συνεδρίασε την 03.05.2006. Μετά από δύο χρόνια [μόνον] εξέδωσε την απόφαση 391/2008, με την οποία παρέπεμψε το θέμα λόγω της σπουδαιότητός του στην Ολομέλεια του δικαστηρίου.

Στην 7μελή σύνθεση μετείχε ο τότε [2006] Αντιπρόεδρος κ. Μενουδάκος, ο οποίος είναι σήμερα Πρόεδρος του ΣτΕ και είχε ταχθεί με άλλους δύο συμβούλους υπέρ της δυνατότητος του πολίτη να ζητεί την ακύρωση και νόμου και όχι μόνον ατομικής διοικητικής πράξης εκδοθείσης βάσει κάποιου νόμου. Στη σύνθεση μετείχε τότε [2006] ως απλός σύμβουλος ο μετέπειτα Πρόεδρος του ΣτΕ και πολύ μετέπειτα πρωθυπουργός κ. Πικραμμένος, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι το 2006 ήταν υψηλότερα στην ιεραρχία ο κ. Μενουδάκος. Ακολούθως ο κ. Πικραμμένος προήχθη σε Αντιπρόεδρο το 2007, άρα κατ’ αρχαιότητα επόμενος του κ. Μενουδάκου, για να επιλεγεί για Πρόεδρος του ΣτΕ τον Ιούλιο του 2009. Άρα, όταν επελέγη ο κ. Πικραμμένος για Πρόεδρος ασφαλώς και υποσκέλισε τον αρχαιότερο αυτού Αντιπρόεδρο κ. Μενουδάκο. Με ποια κριτήρια; Ίσως αυτή την αδικία να αποκατέστησε η σημερινή κυβέρνηση προάγοντας - με εισήγηση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη ή Παπαφίγκου - τον κ. Μενουδάκο σε Πρόεδρο του ΣτΕ. Αν, δηλαδή είχε προαχθεί το 2009 σε Πρόεδρο ο κ. Μενουδάκος, αυτόν θα είχαμε ως πρωθυπουργό για τις εκλογές της 17.06.2012. Τι σού είναι η «τύχη» λοιπόν;

Διαβάζοντας την απόφαση 391/2008, τώρα, παρατηρούμε ότι ο κ. Πικραμμένος [ήδη Αντιπρόεδρος από το 2007, αλλά απλός σύμβουλος όταν συζητήθηκε η υπόθεση το 2006] έριξε τη μπάλα στην κερκίδα τασσόμενος υπέρ της άποψης ότι πρέπει να απευθυνθεί προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την ερμηνεία διατάξεων Οδηγιών περί προστασίας του περιβάλλοντος, όπερ σημαίνει καθυστέρηση πολλών ετών. Δεν του έγινε η χάρη και η υπόθεση οδηγήθηκε στην Ολομέλεια.

[ΣΗΜ: υπενθυμίζεται ότι ο κ. Πικραμμένος υπήρξε νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη την περίοδο της αλήστου μνήμης πρωθυπουργίας του τελευταίου [1990-1993], στη διάρκεια της οποίας συνεχίσθηκε αμείωτο το μη ολυμπιακό άθλημα της αρπαχτής].

Ο εισηγητής της Ολομέλειας κ. Ρόζος είχε ταχθεί υπέρ της άποψης ου κ. Μενουδάκου, ήτοι ότι μπορεί να προσβληθεί νόμος ως ευθέως αντισυνταγματικός και ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αντισυνταγματικός ο νόμος 3207/2003, με βάση τον οποίο εξεδόθη η οικοδομική άδεια του The Mall Athens. Αντιληπτόν γίνεται πάραυτα ότι αν η θέση του γινόταν δεκτή από την Ολομέλεια, το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης θα έπρεπε να κατεδαφισθεί. Προσέξτε τη διατύπωσή μου: «θα έπρεπε» όχι «θα κατεδαφιζόταν». Όμως, Πρόεδρος του ΣτΕ είναι ο κ. Πικραμμένος, όταν η υπόθεση συζητείται στην Ολομέλεια την 05.03.2010. Και τότε, αποφασίζει η Ολομέλεια να αναμείνει την έκδοση αποφάσεως του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επί ομοίας υποθέσεως, η οποία είχεν αχθεί προς κρίση ενώπιόν του το 2009 κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος του .Βελγικού Συμβουλίου της Επικρατείας. Έτσι, η άποψη Πικραμμένου γίνεται αποδεκτή, αλλά με διαφορετικό σκεπτικό. Αντί να απευθύνει το ΣτΕ ερώτημα στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, αποφαίνεται ότι θα πρέπει να αναμείνει την απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου επί ομοίου προδικαστικού ερωτήματος που είχεν απευθύνει ισότιμο δικαστήριο άλλου κράτους-μέλους. Ο στόχος είχε επιτευχθεί. Η μπάλλα εκτός γηπέδου

Ίσως αντείπει τις ότι οι σκέψεις αυτές είναι συνωμοσιολογικές. Όμως, μετά από πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, κάτι μπορούμε να καταλαβαίνουμε και εμείς διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές τού σκεπτικού δικαστικών αποφάσεων. Άλλωστε, όταν ο Fatman κατηγορεί τη Δικαιοσύνη και δη τον Εισαγγελέα Πεπόνη για επικοινωνιακή τακτική [«είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»], επειδή ο τελευταίος έστειλε μία υπόθεση στη Βουλή, καθ’ α όφειλε με βάση το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος που του δένει τα χέρια, τί άλλο μπορώ να σκεφτώ εγώ που βλέπω να επαινείται η Δικαιοσύνη, όταν οι αποφάσεις της ευνοούν μία πολιτική παράταξη ή ένα πάμπλουτο Έλληνα, όπως είναι ο κ. Λάτσης, αλλά να κατακρίνεται με σφοδρότητα και απαξιωτικούς όρους, όταν οι αποφάσεις της δεν βολεύουν την ίδια παράταξη και τους κολλητούς της; Σιγά ρε Fatman μην είχε ανάγκη ο Πεπόνης από επικοινωνιακά τερτίπια. Ή μήπως η βεντέτα του κώματός σου έχει αρχίσει από την υπόθεση των 81 πνιγμένων του «Σάμινα», τότε που ο Εισαγγελέας Πειραιώς Πεπόνης - ο ίδιος, δεν πρόκειται για συνωνυμία - είχε δείξει με το πόρισμά του ευθύνες των συντρόφων σου Παπουτσή-Σουμάκη [πού νάναι άραγε αυτά τα καλόπαιδα;]!

Ηθικόν δίδαγμα: αλλοίμονο στους μη έχοντες χρήμα και μη κατέχοντες θώκους.

Σωτήριος Καλαμίτσης