“Osama Bin Laden is dead, but General Motors is alive”. Με αυτό το σύνθημα προσπάθησε να συνεγείρει το συγκεντρωμένο πλήθος ο απερχόμενος Αντιπρόεδρος και υποψήφιος εκ νέου για Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden. Απευθυνόταν στους κατοίκους του Detroit, της Μέκκας της αυτοκινητοβιομηχανίας. Το Δημοκρατικό Κόμμα, λοιπόν, επιχαίρει, διότι...
κατόρθωσε να εξαφανίσει [αυτό αμφισβητείται] από προσώπου γης τον υπ’ αριθμόν 1 τρομοκράτη, όπως τον βάφτισαν οι ΗΠΑ, ώστε να διατηρηθεί στη ζωή ένα από τα σύμβολα του καπιταλισμού που έχει καταβροχθίσει δισεκατομμύρια δολαρίων των φορολογουμένων για να επιβιώσει. Των ίδιων φορολογουμένων που έχουν πληρώσει τα κέρατά τους για τη χρηματοδότηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Ίσως, όμως, αυτοί οι φορολογούμενοι να μην ενδιαφέρονται και πολύ, αφού όλες οι μεγάλες πολυεθνικές τους ξαφρίζουν κυριολεκτικά τις χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, ώστε μάλλον δεν πονάει και πολύ η τσέπη τους.
Η καλή αυτοκινητοβιομηχανία General Motors, λοιπόν, κατήγαγε περιφανή νίκη κατά του κακού. Του κακού, το οποίον είχε συνεταιρισθεί, όταν εμάχετο κατά της κακής ΕΣΣΔ, η οποία είχε εισβάλει στο Αφγανιστάν το 1979, για να αποσυρθεί ταπεινωμένη το 1989, ακριβώς όπως είχε γίνει με τις ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Νίκησε, λοιπόν, η αυτοκινητοβιομηχανία, δηλαδή τα κεφάλαιά της, το προσωπικό της, οι πανάκριβοι διευθυντές της [golden boys] και μαζί τους the american way of life. Δεν νίκησε η Δημοκρατία, δεν νίκησε ο απειλούμενος ελεύθερος κόσμος. Νίκησε η βιομηχανία.
Πώς θα ακουγόταν, άραγε, αν ο Πρόεδρος Τρούμαν ζητωκραύγαζε το 1945: «Ο Χίτλερ είναι νεκρός, αλλά η Ford ζωντανή»;
Αυτή κι’ αν είναι αμερικανιά, αλλά περνάει στα ψιλά και άνευ σχολίων! Δεν είναι δήλωση του lobby της δραχμής για να την κατακεραυνώσουμε.
Σωτήριος Kαλαμίτσης
