Μια Κινέζικη παροιμία λέει: Τρία πράγματα δεν αφήνουν ίχνη στο πέρασμα τους: το πουλί που πετάει στον αέρα, το ψάρι που κολυμπάει στο νερό και το οικονομικό έγκλημα του μανδαρίνου».
Την ξέρουν καλά αυτήν την παροιμία, οι άρπαγες του δημοσίου χρήματος και την κάνανε δόγμα, με ..
την υπογραφή και συγκατάθεση της πολιτικής εξουσίας!
Η κοινωνία βαρέθηκε να ακούει για χρηματισμούς, υπεξαιρέσεις, ξέπλυμα μαύρου χρήματος με εμπλοκή πολιτικών προσώπων, για λίστες που χάνονται στα ξαφνικά και ξαφνικά εμφανίζονται, λίστες για πρόσωπα που ελέγχεται ο τρόπος πλουτισμού τους, χωρίς ποτέ τίποτε από όλα αυτά να φτάνει στην δικαιοσύνη και χωρίς ποτέ να έχει τιμωρηθεί κανείς και να μην έχει ποτέ επιστραφεί έστω μέρος των κλοπιμαίων! Εύλογο και απλό το ερώτημα της κοινωνίας, πως απέκτησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία πολιτικά και δημόσια πρόσωπα με εισόδημα μόνο το μισθό τους!
Αυτός ο έλεγχος, το χιλιοειπωμένο και χιλιοφθαρμένο σλόγκαν «πόθεν έσχες» δεν εφαρμόστηκε ποτέ! Σε μια υγιή δημοκρατία θα ήταν αυτονόητη μια απλή πράξη. Κύριε Χ δηλώσατε μέχρι σήμερα εισόδημα Α και τα περιουσιακά σας στοιχεία είναι 100Α. Τα 99Α παρακρατούνται από την πολιτεία γιατί δεν τα έχετε δηλώσει!
Το δημόσιο χρήμα και τον δημόσιο πλούτο δυστυχώς τον απομυζούν και τον εκμεταλλεύονται λίγοι. Τα σκοτεινά αλλά γνωστά οικονομικά συμφέροντα τα οποία ελέγχουν πάντα κομμάτι του πολιτικού χώρου, και σε αγαστή συνεργασία με την πολιτική εξουσία ελέγχουν στην συνέχεια κομμάτι του δικαστικού χώρου, κομμάτι των δημόσιων οργανισμών, κομμάτι της αυτοδιοίκησης, των Μ.Μ.Ε, του συνδικαλισμού και όποια άλλο κομμάτι χρειάζονται και τους εξυπηρετεί.
Για αυτό δεν φτάνει ποτέ τίποτα στην δικαιοσύνη, για αυτό δεν καταργείται η βουλευτική ασυλία και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, για αυτό δεν γίνεται έρευνα για το πώς και γιατί η χώρα μπήκε στο Δ.Ν.Τ και στα μνημόνια, για αυτό δεν ελέγχεται και το χρέος της χώρας, πόσο είναι, γιατί είναι τόσο, σε ποιους χρωστάμε και γιατί χρωστάμε! Ποιος δανείστηκε; Γιατί δανείστηκε; Πότε δανείστηκε; Ποιος τα εισέπραξε και που πήγανε!
Για αυτό και οι απεργίες είναι τόσο αραιές και χλιαρές, γιατί ακριβώς το συνδικαλιστικό κομμάτι το ελέγχει το σύστημα γνωρίζοντας προφανώς ατοπήματα και ίσως αμαρτήματα που η ίδια η πολιτική επέτρεψε να διαπράξει ακριβώς για να το ελέγχει όταν θα χρειαστεί. Το ίδιο προφανώς συμβαίνει και στο χώρο της αυτοδιοίκησης, όπου οι περισσότεροι δήμοι παρουσίαζαν για χρόνια τεράστιους προϋπολογισμούς!
Όλες αυτές οι παθογένειες, εμπνεύσεις και δημιουργήματα της εξουσίας, έγιναν συνήθειες πρακτικής εφαρμογής από όλο το βοηθητικό σύστημα που αναφέρθηκε παραπάνω, με στόχο την σημερινή κατάσταση της χώρας και των πολιτών. Αυτούς εννοούσε ο Πάγκαλος όταν έλεγε «Μαζί τα φάγαμε»!
Όλα τα παιδιά της γενιάς του πολυτεχνείου, που ασχολήθηκαν με την πολιτική και οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες που τους στήριζαν και για τους οποίους όλα δείχνουν ότι δούλευαν, προφανώς, με όσα ακούγονται και όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί, δεν θα έχουν κανένα οικονομικό πρόβλημα για πολλές – πολλές δεκαετίες, πιθανόν και οι απόγονοι. Τι δουλειά έκαναν εκτός της πολιτικής ασχολίας!
Το περιβόητο πλέον CD βρέθηκε. Ήταν μάλλον καταχωνιασμένο με τα άλλα CD που είχαν όπερα κι όπως πήγε να ακούσει κάποιο από αυτά ο Βενιζέλος για να ηρεμήσει, άρχισε να ακούει ονόματα αγίων καταθέσεων και σκέφτηκε να το δώσει στον αρμόδιο αρχάγγελο Σαμαρά!
Τίποτα δεν θα γίνει και πάλι! Τίποτα όσο η κοινωνία παραμένει απαθής και αδρανής. Τι κι αν τους τα χώνει και πάλι ο Καμένος μέσα στην βουλή, τι κι αν ο Μαρκόπουλος μίλησε στο ευρωπαϊκό συμβούλιο για τις πολεμικές αποζημιώσεις!
Το σύστημα συνεχίζει ακάθεκτο να λεηλατεί την κοινωνία και να την εξουσιάζει. Κι η κοινωνία εκτονώνεται ουρλιάζοντας συνθήματα τύπου. Να καεί - να καεί το μπουρδέλο η …… Ατυχής εξίσωση. Στο μπουρδέλο υπάρχει σειρά, τάξη και σταθερή οικονομική συναλλαγή σε σχέση με την παροχή υπηρεσιών. Σε αντίθεση με αυτό που αναφέρει η κοινωνία δεν υπάρχει ούτε τάξη ούτε σειρά. Πηδάει ο καθένας όποιον θέλει, όποτε θέλει, όπως θέλει, στα παίρνουν και με το ζόρι και στο τέλος χρεώνουν την κοινωνία να πληρώσει στους τοκογλύφους, τους νταβατζήδες τους δηλαδή, τα γ……….
Πρέπει η ίδια η κοινωνία να κάψει αυτό το πολιτικό σύστημα που παράγει τοξίνες, διοξίνες, σαπίλα, φθορά και διαφθορά και που καταστρέφει κάθε τι καινούργιο και υγιές ξεπροβάλει. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την φύση. Μετά την πυρκαγιά σε ένα παλιό, σάπιο και άρρωστο περιβάλλον που μαραζώνει και φθείρεται, αναγεννιέται η γη και ξεπηδάει το καινούργιο. Το καθαρό, το υγειές, το δυνατό και ξεκινάει μια νέα δημιουργία σε ένα καινούργιο πια περιβάλλον, απαλλαγμένο από χρόνιες παθογένειες και κρυφές αρρώστιες.
Ας πάρουν οι νέοι την τύχη στα χέρια τους. Μην την ξαναπαραδώσουν με την ψήφο τους σε πολιτικούς του περασμένου αιώνα! Σε λεκιασμένους πολιτικούς που η κοινωνία βλέπει το λεκέ και τον οσμίζεται, ακόμα κι αν ξεπλύθηκαν στην κολυμβήθρα του Συλωάμ. Σήμερα η κολυμβήθρα εκσυγχρονίστηκε και μπορεί να ονομάζεται Χάρβαρντ ή τέλος πάντων κάποια πανεπιστημιακή έδρα, κάποιο ευρωπαϊκό ή διεθνές αξίωμα που το πολιτικό αδίκημα ή έγκλημα το εξωραΐζει, το εξαγνίζει και το αθωώνει!
Παναγιώτης Τσολάκης
