"Με απόλυτα εμπεριστατωμένα άρθρα μου, στις 22 Οκτ. και 05 Νοε. 2011 στην εφημερίδα "Ροδιακή" είχα αποκλείσει ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ το ενδεχόμενο της εκδήλωσης ενός νέου πραξικοπήματος στη Χώρα μας και εξηγούσα...
τους λόγους αντικατάστασης της τότε Ηγεσίας των ΕΔ.
Το μόνο λοιπόν που έχω να προσθέσω είναι, ότι πρόκειται για ΒΛΑΚΕΙΕΣ και ΜΥΘΟΥΣ, οι οποίοι ηρωοποιούν ΑΠΛΑ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.",
γράφει στο e-mail του προς το taxalia, ο Αντώνιος Τζαμπάζης, Ταξίαρχος ε.α.
Παραθέτουμε τα δύο άρθρα του Ταξιάρχου από την καλή εφημερίδα της Ρόδου (τη διαβάζουμε διαδικτυακά κι εμείς στο taxalia)
α) 5-11-2011 Οι κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις
Την 1η Νοεμβρίου 2011 με απόφαση του ΚΥΣΕΑ μετά από εισήγηση του ΥΕΘΑ, πραγματοποιήθηκαν έκτακτες κρίσεις στην ηγεσία των ΕΔ της Χώρας, οι οποίες κρίνονται ως σαρωτικές αλλαγές ενός κατεστημένου και ελπίζουμε, αν κρίνουμε από την τόλμη του κυρίου Υπουργού, ότι θα συνοδεύονται από τις μετέπειτα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για να περάσουμε επιτέλους σε μια νέα εποχή διακλαδικού πνεύματος, οργάνωσης και διοίκησης των ΕΔ.
Η απόφαση αυτή αφήνει πίσω, οριστικά πιστεύουμε, ένα πνεύμα αναχρονιστικό και παρεΐστικης διαχείρισης των ΕΔ, που στηρίχθηκε στη λογική του προστάτη και των προστατευομένων και το οποίο κορυφώθηκε ειδικά στον Στρατό Ξηράς την περίοδο 2004-2006 και την τελευταία 2009-2011, με αποτέλεσμα την προώθηση στην ιεραρχία στελεχών, φίλων, κολλητών, κουμπάρων των Α/ΓΕΣ και κατά συνέπεια υποτακτικών και άβουλων πιονιών στην εκάστοτε σκακιέρα τους.
Το πνεύμα αυτό δυστυχώς ανέδειξε τον αυτοπροβληθέντα με προκλητικό τρόπο ως έξυπνο, κορυφαίο, πρώτο σε όλα τα σχολεία Α/ΓΕΣ της περιόδου 2004-2006 και τον ιδιαίτερα προβληθέντα και διαφημισθέντα από τα ΜΜΕ ως «Στρατηγό Αράχνη» και «Άλλους 10 τέτοιους νάχαμε» κλπ. Α/ΓΕΣ της περιόδου 2009-2011 και επίδοξο Α/ΓΕΕΘΑ, οι οποίοι απέτυχαν παταγωδώς στο να παραδώσουν ένα Στρατό Ξηράς αριθμητικά λιγότερο και ποιοτικά καλύτερο.
Ο συνδυασμός της επιλογής του αντιστράτηγου Κωσταράκου Μιχαήλ ενός πολύπειρου αξιωματικού με επιτυχή διαδρομή σε κρίσιμες θέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, στη θέση του Α/ΓΕΕΘΑ, του αντιστρατήγου Ζιαζιά Κωνσταντίνου ενός απαιτητικού, εργατικού και σκληρού αξιωματικού με ανάλογη επιτυχή διαδρομή, στη θέση του Α/ΓΕΣ και είμαστε απόλυτα βέβαιοι παρότι δεν τους γνωρίζουμε των αναλόγων προσόντων Α/ΓΕΝ και Α/ΓΕΑ, εγγυάται και το πιστεύουμε απόλυτα ότι πολύ σύντομα οι ΕΔ θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος της Χώρας το οποίο δεν θα επιτρέψει την επανάληψη λαθών του παρελθόντος και υποχωρήσεις τύπου Ίμια.
Να διακινδυνεύσουμε εδώ μια πρόβλεψη αν και οι δύο επιλογές το επιβεβαιώνουν, την προαγωγή σε αντιστράτηγο και τοποθέτησή του ως διοικητή 1ης Στρατιάς του νυν Υποστρατήγου Διοικητή της ΧΙΙ Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού Γκίνη Κωνσταντίνου, ενός ακόμη έμπειρου και με επιτυχή διαδρομή σε κρίσιμες θέσεις αξιωματικού.
Σ’ αυτό το σημείο θέλουμε να καυτηριάσουμε τις άστοχες, βιαστικές και απαράδεκτες δηλώσεις του αρμόδιου τομεάρχη Άμυνας και βουλευτή της ΝΔ Μαργαρίτη Τζίμα, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να γελοιοποιούν τον ίδιο και το κόμμα του, αφού αφενός ξεχνά ότι ανάλογες έκτακτες κρίσεις πραγματοποιήθηκαν στις 9 Αυγούστου 2009 παραμονές εκλογών και αφετέρου φαίνεται να μη γνωρίζει την ποιότητα των επιλεχθέντων στελεχών.
Αντιπαρερχόμαστε ως γελοία ακόμη και τη σκέψη ορισμένων ότι με τις κρίσεις ο ΥΕΘΑ και η Κυβέρνηση πρόλαβαν την εκδήλωση πραξικοπήματος από τη μεριά των Στρατηγών και μένουμε στη σταθερή βούλησή τους για εκσυγχρονισμό επιτέλους των ΕΔ, στον οποίο η μέχρι χθες ηγεσία τους λειτουργούσε σθεναρά ως αντιμεταρρυθμιστικό ανάχωμα.
β) 22-11-2011. Το ενδεχόμενο ενός νέου πραξικοπήματος στην Ελλάδα
Την Κυριακή 9 Οκτ . 2001, σε μεγάλες και έγκριτες εφημερίδες των Αθηνών και στα πλαίσια της διαμόρφωσης υποτιθέμενων σεναρίων χρεοκοπίας και πτώχευσης της Χώρας, διατυπώθηκαν διάφορα ερωτήματα, μεταξύ των οποίων και εκείνο το οποίο με τη μορφή της υπόθεσης εργασίας, εξέταζε τις παραμέτρους της εκδήλωσης ενός νέου πραξικοπήματος.
Για το ίδιο θέμα ρωτήθηκε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, από δημοσιογράφους γαλλικών ΜΜΕ και απάντησε αρνητικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Παράλληλα πληθαίνουν οι φωνές, επίσημες και μη, φωνές ανθρώπων των λαικών λεγόμενων στρωμάτων, οι οποίες βλέποντας πού οδηγείται η Χώρα από την ανικανότητα των πολιτικών και την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής γενικά, διατυπώνουν ευθέως το ερώτημα «Μα επιτέλους δεν υπάρχουν 20 Λοχαγοί ή Συνταγματάρχες, να βγάλουν τα τανκς στους δρόμους να τελειώνουμε;»
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από τους σε ενέργεια ή σε αποστρατεία συναδέλφους, έχουν γίνει αποδέκτες του ίδιου ερωτήματος και όλοι όσοι μιλούν απλά ελληνικά καταλαβαίνουν με ποιόν τρόπο και σε ποια έλλειψη αυτός αναφέρεται.
Η απάντηση είναι μία, κατηγορηματική και μονολεκτική, ΟΧΙ.
Ποια μπορεί όμως να είναι η θέση της Κυβέρνησης για το θέμα; Την απασχολεί; Είναι σίγουρο πως ΝΑΙ, διότι πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η στάση και ιδιαίτερα ο έντονος εκνευρισμός του Υπουργού Εθνικής Άμυνας-κατά την πρόσφατη «εισβολή» των αποστράτων στο ΥΠΕΘΑ-ο οποίος από του βήματος της Βουλής των Ελλήνων δήλωνε ότι «Ο ομφάλιος λώρος μεταξύ των εν ενεργεία και αποστράτων πρέπει να κοπεί και θα κοπεί», τι φοβάται άραγε;
Πάντως όχι τις παραδοσιακά «προνομιακές» σχέσεις των αποστράτων με το κόμμα της ΝΔ, όπως αρέσκεται να ισχυρίζεται σε κάθε ευκαιρία.
Οι φόβοι της Κυβέρνησης σχετίζονται με την ανεξήγητη ηρεμία με την οποία ο Ελληνικός Λαός «δέχεται» όλη την εκδηλούμενη εναντίον του οικονομική επίθεση, χωρίς αντίδραση μέχρι στιγμής, αντίδραση η οποία εάν εκδηλωθεί θα λάβει τη μορφή απότομης και βίαιης έκρηξης.
Και μιας και ο λόγος για σενάρια, γιατί να μην υποθέσουμε ότι εξετάζεται-αν δεν έχει ετοιμασθεί ήδη-σενάριο «απόδρασης» από την εξουσία, ίσως και από τη Χώρα και παράδοσής της σε Κυβέρνηση επιβεβλημένων «προσωπικοτήτων», ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη απόλυτα από την Ευρωπαική Ένωση και υπό την προστασία Ευρωπαικής Πολυεθνικής Δύναμης συγκροτούμενης από προσωπικό των ισχυρών κρατών της Ευρωζώνης (Γαλλία ,Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία, Λουξεμβούργο), αφικνούμενης στην Ελλάδα στα πλαίσια μιας μεγάλης και καλά οργανωμένης άσκησης και εγκαθιστάμενης π.χ. στην Τανάγρα, Λάρισα, Σέδες, Άραξο με σκοπό τον έλεγχο των εγγύς μεγάλων αστικών κέντρων.
Εννοούμε μετατροπή της Ελλάδας σε κράτος Ιράκ ή Αφγανιστάν light.
Αν κάποιος θέλει να χρησθεί δίκαιος κριτής, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι από την Μεταπολίτευση και μετά, η σκιά του 67-74 έπεφτε βαριά πάνω από το πολιτικό σκηνικό και κινδύνευε να μετατραπεί σε φοβικό σύνδρομο επανάληψής του, αν δεν μετατράπηκε απαρχής της.
Ο ισχυρισμός αυτός αποκτά βάση αν συνδυασθεί:
α. Με την αρχική σκέψη και την μετέπειτα απόφαση για τη σταδιακή μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ημιεπαγγελματική κατάσταση και αργότερα σε επαγγελματική, με παράλληλη μείωση της θητείας των κληρωτών οπλιτών με το γνωστό σε όλους σημερινό αδιέξοδο, όσον αφορά στην επάνδρωση και λειτουργία τους.
β. Με τον τρόπο επιλογής των επαγγελματιών οπλιτών από εφαρμογής του μέτρου και για πολλά χρόνια, ο οποίος παρέπεμπε σε μεγάλο ποσοστό σε κομματικά γραφεία και άρα σε έλεγχο, αν όχι εξαγορά συνειδήσεων.
γ. Με την καταπολέμηση διά του τρόπου αυτού της ανεργίας και παράλληλα με την επιβολή ισορροπιών στις Ένοπλες Δυνάμεις, αφού στις τάξεις τους εισερχόταν ελεγχόμενο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα ήταν αδύνατο να οδηγηθεί σε εκτροπή.
Είναι γεγονός ότι ο σχεδιασμός του μέτρου και η υλοποίησή του, πέτυχαν απόλυτα το σκοπό τους και απέτρεψαν την εκδήλωση ενός νέου πραξικοπήματος, άνοιξαν όμως ακόμη μία πληγή στο σώμα της οικονομίας, που μαζί με άλλες την οδήγησαν στην αιμορραγία και στον αργό θάνατο.
Μπορεί πραξικόπημα όπως αυτό του 67 να μην εκδηλώθηκε, με τις γνωστές συνέπειες για τους εκφραστές του, εκδηλώθηκαν όμως κατά καιρούς και τα ζήσαμε, δικαστικά και κοινοβουλευτικά όπως τα κατήγγειλαν οι πολέμιοί τους, κόμματα της αντιπολίτευσης και ΜΜΕ-χωρίς οι αντίστοιχοι εκφραστές τους να υποστούν τις ίδιες ή ανάλογες συνέπειες.
Η έννοια του πραξικοπήματος είναι μία και μόνη, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε αντιπολιτευτική κορώνα και σε αντικείμενο φθηνής προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης από τα ΜΜΕ για προσέλκυση ακροατών, τηλεθεατών και αναγνωστών ανάλογα με το μέσο.
Δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των εκφραστών του και υπ’αυτή την έννοια, αποκλείεται να υπάρξουν στις Ένοπλες Δυνάμεις, τώρα και στο μέλλον, στελέχη πρόθυμα να υποδυθούν άλλη μια φορά το ρόλο του «Σωτήρα» και ακολούθως της Ιφιγένειας και να «Βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά», όπως λέει ο Λαός μας.
Το ρόλο αυτό τον υποδύονται από το 1974 μέχρι και σήμερα ανελλειπώς οι πολιτικοί, σε μία παράσταση απόλυτα αποτυχημένη, δυστυχώς με ξένο σκηνοθέτη εδώ και ενάμισο χρόνο.
Οι θεατές-όλοι εμείς-αμέτοχοι, απαθείς, άβουλοι, μοιραίοι, ελάχιστοι για τις περιστάσεις σαν Λαός, την παρακολουθούμε και είμαστε άξιοι της τύχης μας, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
«Ες αύριον τα σπουδαία», ας ελπίσουμε, αρκεί να μη συνοδευτούν από πολύ δυσάρεστες εξελίξεις για τους πολίτες αυτής της Χώρας.
