θεατή, δημιουργώντας μία σειρά πολύ αρνητικών συμπερασμάτων για τον πραγματικό και αρνητικό ρόλο της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης, που φέρεται να επιθυμεί την διάσωση της χώρας αδιαφορώντας –προφανώς- για το τελικό γεωγραφικό μέγεθος της Ελλάδας και τον τελικό αριθμό των Ελλήνων που θα παραμείνουν ως τελικό αποτέλεσμα μίας εν πολλοίς αμφισβητούμενης πολιτικής, η οποία φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται την θέση της και το αποτέλεσμα της ανύπαρκτης εθνικής πολιτικής την οποία ασκεί.
Ο κύριος λόγος που η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής κατάρρευσης, είναι η ανυπαρξία ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού (ικανού να δημιουργήσει τις απαραίτητες βάσεις γενικής ανάταξης της χώρας), γεγονός το οποίο έχει επιτρέψει τις προσωπικές παρεμβάσεις πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, νομαρχών και δημάρχων στην χάραξη της εθνικής ή εξωτερικής πολιτικής.
Σήμερα βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτής της θολής και απόλυτα στρεβλής πολιτικής πρακτικής, η οποία δεν ικανοποιεί στόχους και σκοπούς, δεν υπακούει σε ένα γενικότερο πλαίσιο κανόνων και ορίων και ούτε υπόκειται σε οποιονδήποτε επαρκή και σοβαρό έλεγχο από κάποια αρχή.
Η συνέχεια εδώ
