Γιατί αγχώνονται όσοι βρίσκονται στη "Λίστα Λαγκάρντ";

του Φώτη Μακρίδη

Η υπερασπιστική γραμμή όσων βλέπουν το όνομά τους στη λίστα που δημοσίευσε ο Κώστας Βαξεβάνης στο περιοδικό Hotdog, είναι αναμενόμενη: "και τι σημαίνει ότι το όνομά μου είναι στη λίστα; Έχω φοροδιαφύγει;"

Ε, προφανώς, δεν είναι απόδειξη φοροδιαφυγής, το γεγονός ότι...

έχει καταθέσεις στην Ελβετία. Δεν χρειάζεται ανάλυση. Προφανώς έχει κανείς το δικαίωμα, μετά την ένταξη μας στην ευρωζώνη, να έχει τα λεφτά του όπου θέλει. Πριν από αυτή όμως, υπήρχε έλεγχος συναλλάγματος -το ξεχάσατε ε;- και δεν υπήρχε δυνατότητα εξαγωγής πάνω από ένα ποσό.

Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι το ύψος των καταθέσεων.

Έψαξα λοιπόν τους ισολογισμούς της τελευταίας 15 ετίας, Θεσσαλονικιού επιχειρηματία που είναι γνωστός στην "πιάτσα" ως πάμπλουτος. Ως "τζάκι".  Το σύνολο των φορολογητέων κερδών της εταιρείας του, από (χρήσεις) το 1996 έως το 2010, είναι 362.783 ευρώ. Σε δεκαπέντε χρόνια, τόσα δήλωσε  η εταιρεία του.

Το όνομά του είναι στη λίστα.

Ας παρακάμψουμε λοιπόν την παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, για το προ του 2001 διάστημα.

Αν αυτός ο επιχειρηματίας έχει στείλει σε μία μόνο τράπεζα της Ελβετίας π.χ. 2.000.000 ευρώ, δεν πρέπει να κληθεί να δώσει εξηγήσεις;

Κι αν οι εξηγήσεις του δεν είναι επαρκείς -φυσικά και δεν θα είναι- δεν πρέπει η κοινή γνώμη να μάθει;
Νομίζω ότι όποιος δήλωνε 100.000 το χρόνο στην εφορία και βρέθηκε να έχει 50.000 στην Ελβετία, δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγεί και να πεί "ναι ρε, έχω και 50.000 στην Ελβετία για σιγουριά".

Δεν πρέπει όμως να μάθουμε ποιοί ήταν αυτοί που αποταμίευσαν 2.000.000 ευρώ, ενώ φορολογήθηκαν για 362.783 ;

Αρκεί μόνο να τα βρουν με τις φορολογικές αρχές στα κρυφά;

Τι λέτε;