Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
« Ο όχλος είναι εμετικός, είναι βδελυρός. Είναι σαν αγέλη λύκων που ηρεμεί μόνο με κρέας και αίμα». /Λ. Τολστόϊ: Πόλεμος και Ειρήνη
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1979, καθώς περνούσα από μια στοά ...
που οδηγούσε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Βρέμης, βρέθηκα αντιμέτωπος με μια ομάδα τεσσάρων σκίνχεντς. Δίχως καμιά αφορμή, μόνο και μόνο γιατί ήμουν μελαχρινός, άρχισαν να με βρίζουν χυδαία. Ενας με πλησίασε απειλητικά. Αν δεν «το ΄βαζα στα πόδια», θα είχα ίσως την τύχη του εικονιζόμενου.
« Ο όχλος είναι εμετικός, είναι βδελυρός. Είναι σαν αγέλη λύκων που ηρεμεί μόνο με κρέας και αίμα». /Λ. Τολστόϊ: Πόλεμος και Ειρήνη
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1979, καθώς περνούσα από μια στοά ...
που οδηγούσε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Βρέμης, βρέθηκα αντιμέτωπος με μια ομάδα τεσσάρων σκίνχεντς. Δίχως καμιά αφορμή, μόνο και μόνο γιατί ήμουν μελαχρινός, άρχισαν να με βρίζουν χυδαία. Ενας με πλησίασε απειλητικά. Αν δεν «το ΄βαζα στα πόδια», θα είχα ίσως την τύχη του εικονιζόμενου.
«Το βράδυ της Παρασκευής ένας 21χρονος Ελληνοαιγύπτιος δέχτηκε επίθεση από ομάδα ακροδεξιών, που του επιτέθηκαν με αλυσίδες, τραυματίζοντάς τον στο κεφάλι. Από την επίθεση υπέστη μερική τύφλωση στο αριστερό του μάτι. ο 21χρονος βρισκόταν μέσα σε τρόλεϊ και γύρω στις 21:30 κατέβηκε στη στάση απέναντι από την πλατεία Αττικής. Ήταν ο μόνος απ' όσους αποβιβάστηκαν που έμοιαζε με αλλοδαπός. Στη στάση βρίσκονταν 3-4 μαυροντυμένοι άντρες, μαζί με σκυλιά, οι οποίοι μόλις τον είδαν του επιτέθηκαν».
Όταν μια ομάδα εκστασιαζόμενων, φανατικών οπαδών της βίας, επιτίθεται δίχως λόγο σε κάποιον που δεν τον γνωρίζουν προσωπικώς, που δεν τους έχει κάνει κάτι, αλλά τους προκαλεί το μαύρο χρώμα των μαλλιών ή της επιδερμίδας του, όπως τον ταύρο το κόκκινο, τότε δεν μιλάμε πλέον για ρατσισμό, αρρωστημένο ψυχισμό. Τα άτομα αυτά δεν έχουν ιδεολογία ούτε καν ψυχολογία αγέλης λύκων, διότι ακόμη και η αγέλη επιτίθεται στα υποψήφια θύματά της με σκοπό την διαιώνιση τους είδους της. Το μόνο που επιζητούν τα άτομα αυτά, είναι η ικανοποίηση των ενστίκτων του αρχέγονου κτήνους, που ο πολιτισμένος άνθρωπος το χαλιναγώγησε για να γίνει αυτό για το οποίο τον προόρισε ή φύση ή ο Θεός.
Θέλω να πιστεύω, ότι η πολιτική ηγεσία της Χρυσής Αυγής, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί της, έχει μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Της φυλετικής υπεροχής μεν, αλλά δεν παύει να την υπερασπίζεται με επιχειρήματα φασιστικής ιδεολογίας. Οσο δεν καταδικάζει τέτοιες ενέργειες τυφλής βίας, ο κόσμος την ταυτίζει μ αυτές. Αν κάποιοι μέσα στους κόλπους της Χρυσής Αυγής, γιατί καμιά πολιτική ηγεσία ακόμη και η πιο προσωποπαγής δεν είναι δυνατόν να μην έχει αντιρρησίες πάνω σε κάποιες αρχές, υιοθετούν τέτοιες ενέργειες, ως ενέργειες ηλιθίων αλλά προσωρινά χρήσιμων, σε λίγο καιρό «θα τους ελέγχουν», όσο ελέγχουν οι πρόεδροι των ποδοσφαιρικών ομάδων τις θύρες των τραμπούκων τους.
Σε όλους αυτούς τους οπαδούς της τυφλής βίας και μάλιστα στους μελαψούς εξ’ αυτών, θα πρότεινα να πάνε ένα βράδυ σε μια μικρή κωμόπολη του Βραδεμβούργου ή της Σαξονίας, για να «διασκεδάσουν» σε μια μπυραρία και να νιώσουν στο πετσί τους αυτό που τους λείπει. Την ενσυναίσθηση. Τον τρόμο του κυνηγημένου ζώου.
Το να είναι κάποιος ρατσιστής, όλοι λίγο πολύ είμαστε ρατσιστές, είναι ανθρώπινο. Ακόμη και οι Θεοί και οι άγιοι έχουν τις ιδιαίτερες προτιμήσεις τους. Η τυφλή όμως βία αγέλης πάνω σε μεμονωμένα άτομα που δεν προκάλεσαν καν, δεν είναι ρατσισμός ούτε καν κτηνωδία γιατί ακόμη και τα κτήνη έχουν κανόνες. Σε προειδοποιούν με βρυχηθμούς, που σου επιτρέπουν να αμυνθείς αποφεύγοντας το οποιοδήποτε συναπάντημα μαζί τους.
