"Ουδείς αναμάρτητος", δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, όταν κλήθηκε να δικαιολογήσει την κραυγαλέα ασυνέπεια μεταξύ των προεκλογικών του λόγων και των μετεκλογικών του πράξεων. Η δήλωση έγινε επί γερμανικού εδάφους. Και για να απαντηθεί ..
ερώτηση γερμανών δημοσιογράφων. Ο τρόπος με τον οποίο διενεργείται ο δημόσιος διάλογος στην χώρα μας δεν είναι πολύ...
οικείος στους Γερμανούς.
Οι εκεί πολιτικοί μιλάνε, συνήθως, διαφορετικά, με μεγαλύτερη σοβαρότητα και, κυρίως, μεγαλύτερη ακρίβεια, φροντίζοντας επιμελώς να μην απομακρύνονται από το κεντρικό θέμα των ερωτήσεων που δέχονται. Προσέχουν μάλιστα ιδιαίτερα να μην οδηγούνται σε εμφανείς αντιφάσεις.Επειδή γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι μια ηθελημένα ανεπαρκής ή αντιφατική απάντηση θα προκαλέσει μια νέα, ανανεωμένη και πιθανόν σκληρότερη ερώτηση.
Έτσι, αναγκάζονται να πουν τα πράγματα από την αρχή όπως έχουν ή σχεδόν όπως έχουν, παρά να συρθούν σε εξευτελιστικές υπό πίεση ομολογίες στο τέλος. Ομολογίες δυσάρεστα αποκαλυπτικές για τις προθέσεις και την ηθική τους επάρκεια.Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι η εν λόγω δήλωση Σαμαρά παρανοήθηκε θετικά από το γερμανικό δημοσιογραφικό και πολιτικό κατεστημένο. Το οποίο, μη γνωρίζοντας καλά ούτε την Ελλάδα ούτε τον Σαμαρά, εξέλαβε την λακωνική αυτή απάντηση ως δήλωση ειλικρινούς μεταμέλειας ενός ανθρώπου αναγεννημένου.
Σε αυτό βοήθησε ασφαλώς και το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός έδωσε γενικά γη και ύδωρ στο Βερολίνο. Ευθυγραμμιζόμενος πλήρως με την πολιτική της Ε.Ε. (είχε προηγηθεί άλλωστε και η, επί πατρίου την φορά αυτή εδάφους, δήλωση περί ελληνικής ιδιοκτησίας του προγράμματος διάσωσης) και υποσχόμενος την μέχρι κεραίας πιστή εκτέλεσή του.
Επιπρόσθετα, η διαφαινόμενη φαινομενική μεταστροφή της ελληνικής πολιτικής φαντάζει στα μάτια των ξένων ως προϊόν ορθολογικής απόφασης, δεδομένου ότι την φορά αυτή συμπίπτει σχεδόν ολοκληρωτικά με τις δικές τους αντιλήψεις, σε σχέση με την επίλυση του γρίφου της σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας
.Οι καλοί μας φίλοι οι Γερμανοί, λοιπόν, δεν σκέφθηκαν το ενδεχόμενο η δήλωση Σαμαρά να ήταν τέτοια επειδή, απλά και μόνο, ο ίδιος ο Σαμαράς τυχαίνει να μην είναι Βενιζέλος. Ή έστω μικρός Βενιζέλος, όπως είναι λίγο πολύ όλοι αυτοί που αξιώνονται την τιμή να κυριαρχήσουν και να ηγηθούν στην ιδιόρρυθμη τοπική μας σκηνή.
Τυχαίνει, δηλαδή, να μην διαθέτει το, στα καθ' ημάς, πολιτικό χάρισμα της δια της συγχύσεως πειθούς ή εξουδετέρωσης του αντιπάλου, μέσα από έναν καταιγισμό λέξεων και φράσεων, άσχετων με το υπό εξέταση αντικείμενο, ασύνδετων μεταξύ τους και στερούμενων πλήρως συνοχής και λογικού νοήματος. Οι Γερμανοί δεν σκέφθηκαν ότι....
Περισσότερα στο http://melinakarapanagiotidou.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9.html#.UHOvBhUxqSo
