Παραισθητικός ρεαλισμός

[αλήθειες, ηλιθιότητες, αθλιότητες – απ’ όλα έχει ο μπαξές]
του Σωτήριου Καλαμίτση
Μέρες τώρα προσπαθούσα να βρω ένα λακωνικό τίτλο για όσα συμβαίνουν γύρω μου. Η μπουρδολογία και ο επικοινωνιακός ψευδολόγος ορυμαγδός με τρελλαίνουν. Μέχρι που άκουσα...
προχθές βράδυ ότι η Σουηδική Ακαδημία Επιστημών απεφάσισε να απονείμει το Νόμπελ λογοτεχνίας 2012 στον Κινέζο συγγραφέα Mo Yan. Η δεσποινίς δημοσιογράφος που παρουσίαζε την είδηση είπε στο τέλος ότι το έργο του εν λόγω, νομπελίστα πλέον, συγγραφέα διακρίνει ο «παραισθητικός ρεαλισμός» [κατά την επίσημα ιστοσελίδα των βραβείων ο Μο Υαn “with hallucinatory realism merges folk tales, history and the contemporary"]. Κεραυνοβολήθηκα στο άκουσμα του όρου. Δεν τον είχα ματακούσει. Τί διάολο μπορεί να σημαίνει τούτο το πράγμα αναρωτήθηκα. Οι λογοτεχνικές μου γνώσεις ανεπαρκείς, ενώ οι γραμματικές και ετυμολογικές ανήμπορες. Εκεί που έσπαγα το κεφάλι μου, άρχισαν πάλι να σφυρίζουν γύρω μου πολιτικές παπαρολογίες, μεγαλοστομίες και ευτέλειες [όχι φτελιές]. Το βρήκα μονολόγησα. Αυτό είναι! Η χώρα μου είναι βυθισμένη στον παραισθητικό ρεαλισμό και κυβερνάται από παραισθητικούς ρεαλιστές. Ιδού παραδείγματα τινά.

Αρούλης ο πονηρούλης
Ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος – ο επισκεπτόμενος δια διακοπάς μόνον την Μύκονον συνοδεία καλλίγραμμων νεανίδων μόνον και φέρων καβουράκιον τυρολέζικον – μας ενημέρωσε ότι ο ελληνικός λαός προσαρμόζεται στις νέες τραγικές οικονομικές συνθήκες. Πουλάει το σπίτι του, το αυτοκίνητό του, περιορίζει τις εξόδους του, τα μαθήματα ξένων γλωσσών των παιδιών του κ.λπ. Άρα είναι ένας λαός αξιολάτρευτος, αξιοζήλευτος κ.λπ. προσθέτω εγώ. Αυτό τού είχατε υποσχεθεί κ. Σπηλιωτόπουλε προεκλογικώς;

Οι τραπεζίτες είν’ εκεί ενωμένοι ΔυΝαΤοί
Οι τράπεζες, λέει, αρνούνται, ή αδυνατούν, να πληρώσουν τα € 550 εκ. που οφείλουν στο Δημόσιο ως απόδοση επί του ποσού των € 28 δισ., με το οποίο τους ενίσχυσε το Δημόσιο επί Καραμανλή. Οι τροϊκανοί απαίτησαν να φορολογηθούν εκτάκτως οι τραπεζοϋπάλληλοι, ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό αυτό που λείπει από τον προϋπολογισμό. Είναι τόσο χωρατατζήδες οι μπαγάσηδες; διερωτήθηκα. Οι καλοί τραπεζίτες, όμως, πήραν την πρόταση στα σοβαρά, τη θεώρησαν ανήθικη και αντιπρότειναν κάτι ηθικό: να αυξήσουν τις προμήθειες επί των συναλλαγών τους, ώστε να συγκεντρώσουν το ποσό αυτό και να το δώσουν στο Δημόσιο. Δηλαδή: οφείλουν οι τράπεζες σε όλους εμάς, στον λαό στον οποίον ανήκει το Δημόσιο, € 550 εκ., τα οποία θα συγκεντρώσουν από εμάς για να μας εξοφλήσουν.
Κύριε Τόμσεν μου, γιατί απαιτήσατε να καταργηθεί η κατώτατη δικηγορική αμοιβή; Γιατί δεν εισηγείσθε τώρα να αρθεί η κατάργηση και να προσθέτει ο δικηγόρος και ένα ποσοστό με βάση τις φορολογικές του υποχρεώσεις, ώστε να μπορώ και εγώ να τις εκπληρώνω; Το ίδιο να κάνει και ο ταξιτζής και ο μανάβης και ο μπακάλης και κάθε ελεύθερος επαγγελματίας. Θα αναρτούμε όλοι σε περίοπτη θέση το εκκαθαριστικό μας, θα το επιδεικνύουμε στον πελάτη και θα του λέμε «Εσύ πρέπει να πληρώσεις τόσο ποσοστό από αυτά που εγώ χρωστώ». Δεν είναι καλή ιδέα ε; Μαλακία είπα, αλλά όχι χειρότερη από τις δικές σας και των προστατευομένων σας τραπεζιτών. Και τούτο, διότι δεν εκτιμώ το θεάρεστο έργο σας, το οποίο συνίσταται στη διάσωση των καταθέσεων του λαού και όχι των τραπεζών.

Ο μίτος της Αριάδνης και ο μύτος του κ. Βρούτση
Για να μην ξαναπαρουσιασθεί το φαινόμενο να εισπράττουν συντάξεις, επιδόματα κ.λπ. πρόσωπα, τα οποία δεν τα δικαιούνται, θα μεταβαίνουμε σε συμβολαιογράφο μετά από κάθε μεταβολή της προσωπικής μας κατάστασης, θα τη δηλώνουμε και στη συνέχεια θα παίρνουμε τη συμβολαιογραφική πράξη που θα πιστοποιεί τη μεταβολή και θα καταθέτουμε αντίγραφο της πράξης στον οικείο ασφαλιστικό φορέα. Συνάπτω π.χ. γάμο και τον δηλώνω στον συμβολαιογράφο. Δεν θα του καταθέσω και βεβαίωση σύναψης του γάμου είτε από θρησκευτικό λειτουργό είτε από δήμαρχο; Ασφαλώς. Και γιατί, τότε, να μην προσκομίσω τη βεβαίωση απ’ ευθείας στον ασφαλιστικό μου φορέα αντί στον συμβολαιογράφο; Κι’ αν εγώ, η άγαμος θυγάτηρ, δεν δηλώσω τον γάμο μου στον συμβολαιογράφο, ώστε να συνεχίσω να εισπράττω τη σύνταξη του μπαμπά;
Τελικά οι υπουργοί μας είναι επικίνδυνοι τόσο λόγω ανικανότητος όσο και λόγω δολιότητος. Πρόκειται περί εκρηκτικού μείγματος πολιτικής ως εκείνο που ευαγγελιζόταν ο Αντωνάκης, όταν ήταν στην απ’ έξω και ήθελε να μπει μέσα. Αφού κ. Βρούτση μου τα πάντα είναι μηχανογραφημένα σε επίπεδο π.χ. Ληξιαρχείων, γιατί δεν γίνεται σύνδεση των ληξιαρχείων με τα Ασφαλιστικά Ταμεία, με την Εφορία κ.λπ. Τί στο διάολο απαιτείται για να γίνει αυτό το απλό πράγμα; Ή, γιατί δεν ορίζετε ότι ουδεμία προσωπική μεταβολή αναγνωρίζεται έναντι οποιουδήποτε φορέα, ιδιωτικού ή δημοσίου, εάν δεν πιστοποιείται από βεβαίωση του οικείου Ληξιαρχείου; Θέλω π.χ. να εισπράττω από τον εργοδότη μου επίδομα γάμου; Θα του καταθέτω πιστοποιητικό του ληξιαρχείου, από το οποίο θα προκύπτει όλη η οικογενειακή κατάστασή μου. Δεν δήλωσα τον γάμο; Δεν παίρνω επίδομα. Κανένα άλλο πιστοποιητικό δεν θα γίνεται δεκτό. Ως προς τους νεκρούς, η περίπτωση των οποίων ενδιαφέρει ιδιαιτέρως για το θέμα των συντάξεων, γνωρίζω ότι άδεια ταφής δεν εκδίδεται, εάν δεν παραδοθεί η ταυτότητα του νεκρού στην Αστυνομία. Δεν θα μπορούσε η ΕΛ.ΑΣ., να ενημερώνει ηλεκτρονικώς όλο το κωλοΔημόσιο [Ταμεία, Εφορίες κ.λπ.] περί του θανάτου; Αυτά γιατί δεν σας τα συμβουλεύουν κ. Βρούτση μου οι σύμβουλοί σας; Και τους πληρώνω εγώ και αυτούς;

Νησιά των <150 br="br"> Να εκκενωθούν, ώστε να μην ξοδεύουμε τόσα χρήματα για να μεταφέρουμε ασθενείς από εκεί στο κέντρο, για να μην είμαστε αναγκασμένοι να διατηρούμε θαλάσσια άγονη, άρα επιδοτούμενη, γραμμή σύνδεσης κ.λπ. Γιατί όχι; Στη συνέχεια να αποσύρουμε όλους τους αστυφύλακες που προστατεύουν τα άγονα μυαλά που μας κυβερνούν. Ξέρετε πόσα χρήματα θα εξοικονομήσουμε ρίχνοντας τους ανθρώπους αυτούς στη μάχη κατά της εγκληματικότητας που θα ανακουφίσει τους πολίτες και ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες περιοχές, όπως του Αγίου Παντελεήμονα, οι οποίοι, έτσι, θα επιδοθούν και πάλι απερίσπαστοι στα έργα τους αυξάνοντας το ΑΕΠ; Και μετά να καταργήσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτές κι’ αν είναι πολυέξοδες. Άλλωστε ο 79ος στοχαστής της υφηλίου δεν είχε πει το 1999 [συνέντευξη στο περιοδικό ΚΛΙΚ] «Καλλίτερα δυο στρέμματα γης λιγότερα και το κεφάλι μου ήσυχο»;

Herr Stylianidis und Frau Merkel
Τον άκουγα και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Υπερηφανευόταν που ήταν η τέταρτη φορά που συναντούσε τη Μέρκελ. Φαινόταν από τη χειραψία στο αεροδρόμιο. [Βάζω στοίχημα ότι δεν έχει πλύνει ακόμη τα χέρια του για να διατηρήσει την κολώνια της]. Ήταν η φιγούρα τού άψογου υποτακτικού, του τέλειου γλείφτη. Εφάμιλλος του Χατζηδάκη και του Tamiflu. Μας ενημέρωσε δε Herr Stylianidis ότι είναι και κάτοχος της γερμανικής γλώσσας, εν γένει δε πούλαγε την πραμάτεια του. Δεν παρέλειψε να μας πει ότι η κ. Μέρκελ ήταν ενήμερη για τη μουράκλα του ήδη από τις επαφές του με τον κ. Χούφτερμαν.
Πού στο διάολο τους βρίσκουμε και τους ψηφίζουμε; Στο Ariel ή στο Dixan;

Σωτήριος Καλαμίτσης