Κάθε κάτοχος αυτοκινήτου γνωρίζει ότι δεν επιτρέπεται να το οδηγεί, αν δεν είναι ασφαλισμένο έναντι του κινδύνου που διατρέχει να υποχρεωθεί να καταβάλει σεβαστό ποσό ως αποζημίωση για ατύχημα που θα προκαλέσει κατά την κυκλοφορία του.
Πρόκειται για υποχρέωση που στηρίζεται σε συστάσεις του ΟΗΕ από το 1949, σε διεθνή ευρωπαϊκή σύμβαση που κυρώθηκε από τη χώρα μας το 1961, αλλά ..
υλοποιήθηκε μόλις του 1976, αλλά και σε νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πυρήνα των σχετικών ρυθμίσεων και πρωταρχικό μέλημα αποτελεί η προστασία των θυμάτων τροχών. Πρέπει τα θύματα να έχουν απέναντί τους ένα φερέγγυο οργανισμό, από τον οποίο θα ικανοποιηθούν πλήρως, αφού είναι ενδεχόμενο να υποστούν ζημία ή τραυματισμό από οδηγό, ο οποίος στερείται περιουσίας. Αυτός ο οργανισμός είναι η ασφαλιστική εταιρεία.
Όλα τα διεθνή νομοθετικά κείμενα προβλέπουν και το ενδεχόμενο ένα αυτοκίνητο να προκαλέσει ατύχημα, αλλά να είναι ανασφάλιστο. Για να μη μείνει απροστάτευτο το θύμα στην περίπτωση αυτή, έχει ιδρυθεί το επονομαζόμενο «Επικουρικό Κεφάλαιο», το οποίο αποζημιώνει τα θύματα ανασφάλιστων αυτοκινήτων. Ο εν λόγω οργανισμός χρηματοδοτείται από εισφορές, τις οποίες πληρώνουμε τόσον εμείς που είμαστε ασφαλισμένοι όσο και οι ασφαλιστικές εταιρείες που μας ασφαλίζουν. Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι για να καλυφθούν τα θύματα των ασυνείδητων κατόχων αυτοκινήτων που δεν τα ασφαλίζουν, επιβαρυνόμεθα όλοι οι άλλοι με κάποιο ποσοστό επί το ασφαλίστρου που πληρώνουμε για την ασφάλιση του δικού μας αυτοκινήτου.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε ότι κυκλοφορούν πάρα πολλά ανασφάλιστα αυτοκίνητα. Τελευταίως γίνεται λόγος για 2.000.000. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι αν στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται και τα αυτοκίνητα που έχουν ακινητοποιηθεί για να μην πληρώνει ο ιδιοκτήτης τους τα δυσβάστακτα νέα τέλη κυκλοφορίας που θεσπίσθηκαν από τον πράσινο ολετήρα και συνεχίζει να επιβάλλει ο άξιος γαλάζιος συνεχιστής του. Για να καταπολεμήσει το φαινόμενο της παράλειψης ελέγχου των αυτοκινήτων από τα ΚΤΕΟ, όρισε ο μεγαλοφυής νομοθέτης ότι δεν μπορεί να ασφαλιστεί ένα αυτοκίνητο, αν δεν έχει περάσει από ΚΤΕΟ, αφού πολλοί κάτοχοι αυτοκινήτων δεν εκπληρώνουν και αυτή την υποχρέωσή τους, ήτοι τον έλεγχο καλής λειτουργίας του αυτοκινήτου τους. Δεν όρισε, όμως, το αντίστροφο.
Η ύπαρξη, λοιπόν, ανασφάλιστων αυτοκινήτων δημιουργεί σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Και τούτο διότι τα οχήματα αυτά δεν εισφέρουν μέρος του ασφαλίστρου τους στο Επικουρικό Κεφάλαιο, ώστε αυτό να είναι οικονομικώς εύρωστο και να μπορεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του. Από την άλλη μεριά, το Επικουρικό Κεφάλαιο υποχρεούται να καταβάλλει αποζημιώσεις και στα θύματα των τροχών αυτοκινήτων, τα οποία ήταν ασφαλισμένα σε ασφαλιστικές εταιρείες, των οποίων ανεκλήθη η άδεια λειτουργίας. Ενώ, δηλαδή, η πολιτεία έχει την υποχρέωση να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τη λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών και να επεμβαίνει ακαριαίως, όπου παρατηρούνται δυσλειτουργίες, παρατηρείται το φαινόμενο, από 30ετίας τουλάχιστον, να λειτουργούν εταιρείες που δεν πληρούν τα κριτήρια ορθής λειτουργίας. Εισπράττουν π.χ. εξευτελιστικό ασφάλιστρο για να αντεπεξέλθουν στον σκληρό ανταγωνισμό, ενώ γνωρίζουν ότι με το ασφάλιστρο που εισπράττουν δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις καταβολής αποζημιώσεων σε πρόσωπα, τα οποία θα ζημιώνουν οι ασφαλισμένοι τους.
Τί κάνει, λοιπόν, η πολιτεία τόσα χρόνια; Τα στραβά μάτια. Γιατί; Διότι πολλοί ιδιοκτήτες ασφαλιστικών εταιρειών έχουν άκρες σε υψηλά πολιτικά κλιμάκια [βλ. περίπτωση «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ»]. Κι΄ όταν πλέον ο κόμπος φτάσει στο χτένι και ανακληθεί η άδεια λειτουργίας αυτών των εταιρειών, αναλαμβάνει το Επικουρικό Κεφάλαιο να αποζημιώσει τα θύματα των τροχών των ασφαλισμένων των εν λόγω εταιρειών. Με ποιά κεφάλαια όμως, αφού οι εν λόγω εταιρείες δεν διαθέτουν κατά κανόνα επαρκή κεφάλαια, των οποίων να κάμει χρήση το Επικουρικό; Έτσι, οδηγείται το Επικουρικό σε κρίση. Και τότε τί κάνει ο πάντοτε μεγαλοφυής πολιτικός; Ετοιμάζεται να νομοθετήσει ξανά ορίζοντας ότι το Επικουρικό θα πληρώνει μειωμένες αποζημιώσεις και ότι όποιος έχει προσφύγει στο δικαστήριο και έχει απόφαση εκτελεστή κατά του Επικουρικού, δεν θα μπορεί να εκτελέσει την απόφαση. Θα πρέπει να περιμένει πότε θα αποκτήσει χρήμα το Επικουρικό, για να εισπράξει την αποζημίωσή του. Από πού; Πρόκειται για την αποθέωση της παπάρας. Βέβαια τέτοιες ρυθμίσεις θα κηρυχθούν από τα δικαστήρια αντισυνταγματικές, αντικοινοτικές κ.λπ. Μέχρι να γίνει αυτό, όμως, μετά από 4-5 χρόνια, ο πολιτικός θα έχει κάνει τη δουλειά του, όπως την κάνει πάντα. Εμβαλωματικώς. Και τα θύματα των τροχών θα περιμένουν μια ζωή.
Επειδή, λοιπόν, γίνεται πολύς λόγος τελευταίως για διαρθρωτικές αλλαγές και προσπαθεί ο κάθε υπουργός να εξοικονομήσει χρήματα από κάποια δραστηριότητα, για να αποπληρωθούν κάποια στιγμή οι διεθνείς τοκογλύφοι που μας φόρεσε στην πλάτη ο Άκης και όλη η γαλαζοπράσινη παρέα του από πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο δημοτικό σύμβουλο, θεσπίσθηκε βαρύ πρόστιμο για όποιον κυκλοφορεί με αυτοκίνητο ανασφάλιστο. Θα εντοπίζει, δηλαδή, ο αστυνομικός ένα ανασφάλιστο αυτοκίνητο, θα του κόβει ένα πρόστιμο και θα περιμένουμε ένα χρόνο και πλέον για να εισπραχθεί το πρόστιμο, αν ποτέ εισπραχθεί. Μέχρι της υπουργίας Καστανίδη η μη ασφάλιση αυτοκινήτου ήταν πλημμέλημα. Λίγο πριν τη δίκη ο παραβάτης ασφάλιζε το αυτοκίνητό του και απαλλασσόταν. Ήταν κι’ αυτό κάποιος τρόπος για να αναγκασθεί να ασφαλιστεί. Ο ιδιοφυής αυτός πολιτικός, όμως, το μετέτρεψε σε πταίσμα τιμωρούμενο με πρόστιμο, στα πλαίσια της προσπάθειας αποσυμφόρησης των δικαστηρίων.
Προτείνω, λοιπόν, στους τεράστιους πολιτικούς ηγέτες μας το σχέδιο «Μινώταυρος»:
α] Ουδείς θα μπορεί να καταθέτει τις πινακίδες τού αυτοκινήτου του προς ακινητοποίηση, αν οι πινακίδες δεν συνοδεύεται από βεβαίωση ότι ήταν αδιαλείπτως ασφαλισμένο τα δύο τελευταία πριν από την κατάθεση των πινακίδων χρόνια. Για την πρώτη εφαρμογή του νόμου, αν δεν προσκομίζεται τέτοια βεβαίωση, θα πρέπει υποχρεωτικώς να καταβάλλεται κατά την κατάθεση των πινακίδων πρόστιμο ίσο με το ελάχιστο ασφάλιστρο δύο ετών, το οποίο θα εισάγεται ως έσοδο στο Επικουρικό Κεφάλαιο.
β] Όπως πραγματοποιεί η Αστυνομία ελέγχους για την παραβίαση του δακτυλίου στην Αθήνα, οι Δημοτικές Αστυνομίες για την παράνομη στάθμευση κ.ο.κ., ας ξεχύνονται 1-2 μέρες τον μήνα οι αστυνομικοί να πραγματοποιούν εντατικούς ελέγχους και για την ύπαρξη ασφάλισης των αυτοκινήτων.
γ] Να θεσπισθεί η επί τόπου ακινητοποίηση του ανασφάλιστου αυτοκινήτου και μεταφορά του σε χώρο φύλαξης που διαθέτει η Αστυνομία, μέχρις ότου ο παραβάτης κάτοχος αυτού α] καταβάλει το πρόστιμο για τη μη ασφάλιση, β] προσκομίσει ασφαλιστήριο και γ] καταβάλει και ειδικό πρόστιμο ίσο με το ελάχιστο ασφάλιστρο ενός έτους, το οποίο θα αναπροσαρμόζεται με υπουργική απόφαση και θα εισάγεται ως έσοδο του Επικουρικού Κεφαλαίου.
δ] Κάθε χρόνο θα αναρτά στο διαδίκτυο η Τράπεζα της Ελλάδος κατάλογο των ασφαλιστικών εταιρειών που εισπράττουν ασφάλιστρο ανεπαρκές για τη βιωσιμότητα της ασφαλιστικής εταιρείας επί τη βάσει αντικειμενικών και διεθνώς παραδεδεγμένων κριτηρίων και επιστημονικώς αποδεκτών στατιστικών μεθόδων. Και τούτο με βάση την αρχή ότι καλός είναι ο υγιής και όχι ο εξοντωτικός ανταγωνισμός.
Το πρόβλημα των ανασφάλιστων αυτοκινήτων είναι ελάχιστο μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Αποτελεί, όμως, άλλο ένα δείγμα πολιτικού ωχαδερφισμού και διαπλοκής που αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί μας έπαιρναν από καιρό ληγμένα φάρμακα και έτρωγαν ληγμένα τρόφιμα. Για μας δε τον λαό αποτελεί δείγμα εξυπνακισμού και ανυπαρξίας κοινωνικής αλληλεγγύης.
Σωτήριος Καλαμίτσης
