Γράφει για Τα Χάλια μας ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Αντιγράφω από το istorika themata.com για την πλατεία Κλαυθμώνος
των Αθηνών: «Το όνομα αυτής της πλατείας οφείλεται στο ότι στην προ του 1909 περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι. Τότε λοιπόν οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς») παρακαλούσαν να....
τους ξαναπροσλάβουν. Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878. Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για τον σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «Πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «Πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτήριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε «25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια. Κατόπιν μετονομάστηκε σε «Πλατεία Δημοκρατίας» και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «Πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία».
Ορθή, λοιπόν, η συνταγματική πρόβλεψη για τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μη χάνουν τη δουλειά τους με την αλλαγή κυβερνήσεως, επειδή απλώς δεν είναι πολιτικώς ομόφρονες και αρεστοί στους νέους κυβερνήτες. Εσφαλμένη, όμως, η έλλειψη πρόβλεψης για τον αριθμό τους, με αποτέλεσμα οι Πάγκαλοι, οι Γιακουμάτοι, οι Τζαβάρες, οι Σηφουνάκηδες και όλο το κακό συναπάντημα α] να ιδρύουν απεριόριστα οργανικές θέσεις και να βολεύουν τους ψηφοφόρους τους, αλλά και στελέχη φίλα προσκείμενων κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΑΜ, ή β] να ιδρύουν σωρηδόν οργανισμούς με τους πιο απίθανους σκοπούς δημιουργώντας συνεχώς νέες θέσεις εξωφρενικώς προνομιούχων υπαλλήλων, αν και μη μονίμων συνταγματικώς ή γ] να εφευρίσκουν θεσμούς ως οι «συμβασιούχοι» και οι «stagaiaires» για να συνεχίζουν να βολεύουν τους ψηφοφόρους και να μας λένε θρασύτατα ότι «μαζί τα φάγαμε».
Και τώρα; Τώρα διαλύουμε τον ιδιωτικό τομέα, για να εξακολουθήσουμε να συντηρούμε τον Δημόσιο τηρούντες ευλαβικά τις συνταγματικές επιταγές. Διερωτώμαι από πού θα πληρώνονται οι δημόσιοι και ημιδημόσιοι υπάλληλοι, όταν θα έχει διαλυθεί πλήρως ο ιδιωτικός τομέας. Ποιός θα πληρώνει φόρους, για να μισθοδοτούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι; Πώς θα εφαρμοσθεί τότε η συνταγματική διάταξη περί της μονιμότητός τους; Θα δανειζόμαστε εσαεί για τους μισθούς και τις συντάξεις τους; Από ποιόν; Ας μη λησμονούμε ότι το πρόσχημα όσων ψήφισαν τα Μνημόνια ήταν ένα και μοναδικό: «Χωρίς το Μνημόνιο δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις».
Οι συνταγματολόγοι-καθηγητές-βουλευτές ξέρουν πολύ καλά να διακηρύσσουν, απαραδέκτως, ότι υπεράνω του Συντάγματος κείται το συμφέρον του Έθνους, εξ ου και παραβιάζουν το Σύνταγμα κατ’ εξακολούθηση, ποικιλοτρόπως και κατά το δοκούν υπό το πρόσχημα εξυπηρέτησης του υπέρτατου εθνικού συμφέροντος. Μήπως θέλουν να μας πουν όλως οψίμως ότι το Σύνταγμα δεν είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί το Έθνος; Κι’ αν είναι έτσι, πόθεν αρύονται τα πολιτικά πτώματα την εξουσία να κρίνουν πώς θα πληρωθούν τα κενά, ποιές διατάξεις δεν υπηρετούν το Έθνος και τί είναι εθνικόν;
Κάποια λύση, πάντως, με τους υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους, εξ αιτίας των οποίων στενάζει το 65% του λαού; Σε λίγο ολόκληρη η χώρα θα πρέπει να μετονομασθεί σε «πλατεία Κλαυθμού». Η χωρητικότητα της πλατείας Κλαυθμώνος έχει προ πολλού υπερκαλυφθεί.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Αντιγράφω από το istorika themata.com για την πλατεία Κλαυθμώνος
των Αθηνών: «Το όνομα αυτής της πλατείας οφείλεται στο ότι στην προ του 1909 περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι. Τότε λοιπόν οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς») παρακαλούσαν να....
τους ξαναπροσλάβουν. Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878. Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για τον σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «Πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «Πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτήριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε «25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια. Κατόπιν μετονομάστηκε σε «Πλατεία Δημοκρατίας» και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «Πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία».
Ορθή, λοιπόν, η συνταγματική πρόβλεψη για τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μη χάνουν τη δουλειά τους με την αλλαγή κυβερνήσεως, επειδή απλώς δεν είναι πολιτικώς ομόφρονες και αρεστοί στους νέους κυβερνήτες. Εσφαλμένη, όμως, η έλλειψη πρόβλεψης για τον αριθμό τους, με αποτέλεσμα οι Πάγκαλοι, οι Γιακουμάτοι, οι Τζαβάρες, οι Σηφουνάκηδες και όλο το κακό συναπάντημα α] να ιδρύουν απεριόριστα οργανικές θέσεις και να βολεύουν τους ψηφοφόρους τους, αλλά και στελέχη φίλα προσκείμενων κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΑΜ, ή β] να ιδρύουν σωρηδόν οργανισμούς με τους πιο απίθανους σκοπούς δημιουργώντας συνεχώς νέες θέσεις εξωφρενικώς προνομιούχων υπαλλήλων, αν και μη μονίμων συνταγματικώς ή γ] να εφευρίσκουν θεσμούς ως οι «συμβασιούχοι» και οι «stagaiaires» για να συνεχίζουν να βολεύουν τους ψηφοφόρους και να μας λένε θρασύτατα ότι «μαζί τα φάγαμε».
Και τώρα; Τώρα διαλύουμε τον ιδιωτικό τομέα, για να εξακολουθήσουμε να συντηρούμε τον Δημόσιο τηρούντες ευλαβικά τις συνταγματικές επιταγές. Διερωτώμαι από πού θα πληρώνονται οι δημόσιοι και ημιδημόσιοι υπάλληλοι, όταν θα έχει διαλυθεί πλήρως ο ιδιωτικός τομέας. Ποιός θα πληρώνει φόρους, για να μισθοδοτούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι; Πώς θα εφαρμοσθεί τότε η συνταγματική διάταξη περί της μονιμότητός τους; Θα δανειζόμαστε εσαεί για τους μισθούς και τις συντάξεις τους; Από ποιόν; Ας μη λησμονούμε ότι το πρόσχημα όσων ψήφισαν τα Μνημόνια ήταν ένα και μοναδικό: «Χωρίς το Μνημόνιο δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις».
Οι συνταγματολόγοι-καθηγητές-βουλευτές ξέρουν πολύ καλά να διακηρύσσουν, απαραδέκτως, ότι υπεράνω του Συντάγματος κείται το συμφέρον του Έθνους, εξ ου και παραβιάζουν το Σύνταγμα κατ’ εξακολούθηση, ποικιλοτρόπως και κατά το δοκούν υπό το πρόσχημα εξυπηρέτησης του υπέρτατου εθνικού συμφέροντος. Μήπως θέλουν να μας πουν όλως οψίμως ότι το Σύνταγμα δεν είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί το Έθνος; Κι’ αν είναι έτσι, πόθεν αρύονται τα πολιτικά πτώματα την εξουσία να κρίνουν πώς θα πληρωθούν τα κενά, ποιές διατάξεις δεν υπηρετούν το Έθνος και τί είναι εθνικόν;
Κάποια λύση, πάντως, με τους υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους, εξ αιτίας των οποίων στενάζει το 65% του λαού; Σε λίγο ολόκληρη η χώρα θα πρέπει να μετονομασθεί σε «πλατεία Κλαυθμού». Η χωρητικότητα της πλατείας Κλαυθμώνος έχει προ πολλού υπερκαλυφθεί.
Σωτήριος Καλαμίτσης
