Η χρησιμότητα των panels

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Για τα φωτοβολταϊκά  panels κάτι γνωρίζουμε όλοι. Πρόκειται για συλλέκτες ηλιακής ενέργειας προς μετατροπή της σε ηλεκτρική ενέργεια. Πολύ περισσότερα, όμως, γνωρίζουμε για τα τηλεοπτικά panels, στα..

οποία μετέχουν διάφορα πολιτικά πρόσωπα, ενίοτε δε και μη πολιτικά, προκειμένου  να εκφέρουν άποψη για τα τεκταινόμενα, η οποία μετατρέπεται σε πολιτική θέση των τηλεθεατών ή και σε αγανάκτηση με όλα τα συνεπακόλουθα [θραύση κρυστάλλων κ.λπ.]. Αυτά... κι’ αν έχουν μπει στη ζωή μας. Το περίεργο, όμως, είναι ότι οι μετέχοντες σ’ αυτά είναι μονίμως οι ίδιοι. Άλλοι εμφανίζονται μόνον σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, άλλοι σε 2-3 και μερικοί, ελάχιστοι, έχουν άδεια εισόδου σε όλους.

Το Κοινοβούλιο διαθέτει 300 βουλευτές, αλλά μόνον 30-40 απ’ αυτούς εμφανίζονται στα panels. Επίσης, από τους 50 περίπου υπουργούς, εν ενεργεία ή πρώην, μόνον 10 περίπου έχουν στασίδι στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Γιατί άραγε; Οι υπόλοιποι βουλευτές και υπουργοί καλούνται και δεν αποδέχονται την πρόσκληση ή είναι ανίκανοι να εμφανιστούν σε μία σοβαρή εκπομπή, εξ ου και δεν τους καλούν οι καναλάρχες;

Παρατηρείται, βέβαια, και το φαινόμενο να καλούνται οι πλέον φασαριόζοι ή νταήδες και μπουρδολόγοι βουλευτές, ώστε να γίνεται τζέρτζελο από τις κόντρες τους και τις φωνασκίες τους, να ξεφεύγει και καμμιά βαρειά κουβέντα, οπότε ανεβαίνει η τηλεθέαση. Από την άλλη, προσέχουν οι σταθμοί κατά την επιλογή να μην παρουσιάσουν κάποιο εκρηκτικό μείγμα όπως π.χ. Ντινόπουλος-Τατσόπουλος και γίνει το studio καλοκαιρινό. Συνήθως καλούν έναν μειλίχιο λίαν χαμηλών τόνων και ένα λίαν νευρικό, ώστε να γίνονται φάσεις ελεγχόμενες, οι οποίες αποφέρουν διαφημιστικά έσοδα που είναι εκ των προτέρων μετρήσιμα ως προς την αποδοτικότητά τους.

    Πάντως, η κατάσταση μου θυμίζει συνεχώς αυτά που έχει επανειλημμένως καταγγείλει ο τέως Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης. Ο μόνος που έχει τολμήσει να πει ότι το παιχνίδι «αναγνωρισιμότητα» παίζεται με λεφτά. Είτε πληρώνει ο πολιτικός για να γραφεί κάτι για πάρτη του στον Τύπο είτε κάποια εκδούλευση κάνει σε κάποιον για να βγει η μούρη του σε κανάλι. Ουδείς τον  αντέκρουσε ποτέ. Άρα …….

Όλα αυτά σκεφτόμουν  αυτόν τον καιρό που βλέπω ότι οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ βρίσκονται στην απομόνωση. Μαύρα μάτια κάνουμε να δούμε κάποιον στο γυαλί. Από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ να φάνε και οι κότες. Κι’ αν φανεί κάπου ο Καμμένος, αμέσως όλοι οι άλλοι λένε πως εμφανίσθηκε στο τάδε κανάλι του αγαπητού φίλου του δείνα.

Πάντως, πολύ θα ήθελα να δω μια μέρα στο γυαλί π.χ. τον κ. Σπυρίδωνος, τον κ. Κοδέλα, τον κ. Σαμπαζιώτη, την κ. Μάνη, τον κ. Παπαδημητρίου, τον κ. Γεωργαντά, τον κ. Καρά Γιουσούφ, την κυρία Μάρκου ή την κυρία Μανδρέκα. Αυτοί οι αντιπρόσωποι του Έθνους δεν έχουν να πουν κάτι; 

Έστω ρε αδερφέ, να τους γνωρίσουμε και εμείς. Ίσως να εμφανίζονται σε κανάλια ή εφημερίδες τοπικές, αλλά γιατί εμείς οι υπόλοιποι να μην έχουμε γεύση; Τόσο κακό είναι; Δεν θα μπορούσε κάποιος ρέκτης καναλάρχης [τί είπε ο στόμας μου τώρα ή μάλλον τί έγραψε η γραφίδα μου] να παραγγείλει ένα πρόγραμμα με τον τίτλο π.χ. «Γνωριμία με τους αντιπροσώπους του Έθνους»; Βαρέθηκα τον Σουλεϊμάν, τον Μπουμπούκο, τον Πέτρο, τον Μάκη, τον Λάκη, τον Αρούλη και όλα τα καλικαντζάρια της πολιτικής. Και τον κ. Tamiflu βαρέθηκα, αλλά αυτός ξέρει να τηρεί αποστάσεις από τις κακοτοπιές, όταν οι εποχές είναι δύσκολες, όπως τώρα, εξ ου και νοιώθω αποτοξινωμένος από δαύτον.

Σωτήριος Καλαμίτσης