Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ήδη από τις αρχές του 2010 η χώρα χορεύει στον ρυθμό του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ» [παλαιού αεροδρομίου των Αθηνών] και με fast track. Είναι άραγε η μοναδική περιοχή προς αξιοποίηση και προσέλκυση επενδύσεων; Γιατί όλοι οι πολιτικοί εξαντλούν τις προσπάθειες της ανάπτυξης στην περιοχή αυτή;
Τί θα γίνει αν εισρεύσουν μερικά δισεκατομμύρια για την ανέγερση ντουβαριών στον χώρο αυτόν; Τί θα κάνουμε με τις άλλες περιοχές της χώρας; Καμμία άλλη δεν προσφέρεται για ανάπτυξη; Η Ήπειρος, η Θράκη;
Και γιατί έχουμε λυσσάξει να προσελκύσουμε ξένους επενδυτές; Οι Έλληνες επενδυτές δεν ενδιαφέρονται; Είναι ανάξια προσοχής η περυσινή δήλωση του Προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων που είπε ότι οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα, εφ’ όσον επενδύσουν και οι Έλληνες; Με απλά λόγια μας είπε ότι αν οι Έλληνες δεν είναι πρόθυμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα, προφανώς επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα που αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους φορολογικούς νόμους, τους νόμους της κοινωνικής ασφάλισης, τους νόμους για τα εργασιακά δικαιώματα, που διατηρεί αλώβητο ένα διεφθαρμένο σύστημα έγκρισης επενδύσεων κ.λπ., ποίος ο λόγος να έλθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα οι Γερμανοί; Είναι πιο μάγκες από τους Γερμανούς οι Έλληνες εκατομμυριούχοι που φυλάγονται από κακοτοπιές και αφήνουν τα κεφάλαιά τους να αναπαύονται σε τράπεζες εκτός Ελλάδος;
Κι’ εμείς πάμε μονίμως κατά Κατάρ μεριά για να φέρουμε επενδύσεις. Γιατί άραγε; Έχουν αυτοί λεφτά για πέταμα; Τί συμβαίνει εκεί κάτω και πηγαινοέρχονται οι πρόεδροι και οι αντιπρόεδροι των κυβερνήσεών μας τρία χρόνια τώρα συνοδευόμενοι, άμα λάχει, από εξωθεσμικούς παράγοντες [λέγε με Νίκο Παπανδρέου];
Τα μεροκάματα ισοπεδώθηκαν, οι ασφαλιστικές εισφορές ομοίως, ο πληθυσμός διψάει για μια δουλίτσα, ξενιτεύεται, αλλά οι επενδύσεις δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Από την άλλη μεριά μάς είπαν οι φωστήρες της οικονομίας ότι αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα πεινάσουμε, διότι αφού δεν παράγουμε τίποτε, θα πρέπει να κάνουμε εισαγωγές φαρμάκων, τροφίμων και καυσίμων, για τις οποίες θα έχουμε ανάγκη συναλλάγματος, του οποίου θα στερούμεθα και το οποίο δεν θα μπορούμε να αποκτήσουμε με τα δυσθεώρητα ύψη στα οποία θα έχει εκτοξευθεί η ισοτιμία δραχμής/ξένων νομισμάτων.
Μας είπαν, ομοίως, ότι πρέπει να μειωθούν οι μισθοί, ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, μολονότι οικονομολόγοι και επιχειρηματίες έλεγαν ότι το μισθολογικό κόστος είναι μία από τις τελευταίες παραμέτρους διαμόρφωσης του κόστους των προϊόντων.
Κι’ εγώ ο ηλίθιος αναρωτιόμουν: αφού δεν παράγουμε τίποτε, σε σύγκριση με τί θα είναι ανταγωνιστικό το «τίποτε»;
Μας είπαν, επίσης, ότι για τα δεινά μας ευθύνονται οι φοροφυγάδες, εξ ου και ψήφισαν δρακόντειους νόμους για να τους συλλάβουν και να τους αναγκάσουν να πληρώσουν ό,τι δεν πλήρωσαν τόσα χρόνια. Αποτέλεσμα; ΜΗΔΕΝ. Καταλήξαμε στις λιστομαχίες και στον αποπροσανατολισμό τής κοινής γνώμης στοχοποιώντας τους ελεύθερους επαγγελματίες χωρίς να έχει παταχθεί προηγουμένως η διαφθορά στους κόλπους του ίδιου του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Και πάνω στην αποχαύνωση κάνουν στον Σάλλα δωράκι την ΑΤΕ, ενώ ασχολούνται πάντοτε με την αξιοποίηση του Ελληνικού [ο δημοσιογράφος Γιώργος Βλάχος είχε πει προ εβδομάδος στο δελτίο ειδήσεων του Extra3 ότι υπάρχει έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η αξία της ΑΤΕ είναι € 2,5 δισ., αλλά η ΑΤΕ παραχωρήθηκε έναντι € 95 εκ. Τόσο καλά κρυμμένο είναι αυτό το έγγραφο;]
Πώς να μη συμβαίνουν, όμως, όλα αυτά όταν μας κυβερνούν πολιτικοί του διαμετρήματος Ραγκούση, ενός εκ των ολετήρων του Έθνους, ο οποίος είχε το θράσος να δηλώσει την 21.11.2012 μετά το Eurogroup της 20.11.2012: «Μετά την αρνητική χθεσινή εξέλιξη επιβεβαιώνεται με τον χειρότερο τρόπο ότι ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνησή του όχι μόνο δε διαπραγματεύτηκαν τίποτε, αλλά ότι έχουν αφήσει τη χώρα χωρίς κανένα διαπραγματευτικό όπλο, ενώ από το καλοκαίρι γνωρίζουν ότι υφίσταται μείζον ζήτημα για μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επειδή πριν κάποια χρόνια οι πολιτικές αποφάσεις του κ. Σαμαρά οδήγησαν τη χώρα σε εθνικά αδιέξοδα, ευελπιστώ να μη διανοηθεί να θέσει σε κίνδυνο τη συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του Ευρώ».
Δεν είναι απλώς ηλίθιοι. Είναι επικίνδυνοι και προδότες. Κι’ εμείς δεν είμαστε πειραματόζωα, όπως θρυλείται και αποδέχθηκε ο επί κεφαλής των ολετήρων Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Είμαστε απλώς ζώα που παρά τα όσα έχουμε υποστεί εξακολουθούμε ακόμη να ακούμε τους πολιτικούς τενεκέδες να μιλάνε για αξιοποίηση του Ελληνικού και να μην τους στέλνουμε στο διάολο. Προ πάντων όταν φημολογείται ότι η μεγάλη προσφορά του ΔΟΛ με την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» [αναπαραγωγή πρωτοέκιδων εννέα δεκαετιών] θα χρηματοδοτηθεί με € 800.000 από τον ΟΠΑΠ. Αυτά τα € 800.000 πόσους άστεγους θα μπορούσαν να στεγάσουν; Πόσα συσσίτια θα μπορούσαν να καλύψουν; Μας μάρανε η ιστορία της εφημερίδος «ΤΟ ΒΗΜΑ», από την οποία παραλείπονται τεχνηέντως περίεργα φύλλα της Κατοχής και της Χούντας.
Μας είπαν, τέλος, ότι το 2009 είχαμε χρέος € 270 δισ. και ότι η σχέση χρέους/ΑΕΠ ήταν 120/100. Τώρα λένε πως η ίδια σχέση θα υπάρχει και το έτος 2020 μετά από τόσο κούρεμα και τόσες πληρωμές κερατιάτικων. Από την άλλη, το ΑΕΠ συρρικνώνεται διαρκώς. Αν η συρρίκνωση συνεχισθεί μέχρι το 2020, τότε τί σημασία θα έχει αν ο λόγος χρέους/ΑΕΠ θα είναι 120/100 αντί 180/100, αφού το ΑΕΠ θα είναι πολύ κατώτερο του σημερινού και πάλι θα χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας έχοντας κιόλας ξεβρακωθεί τελείως;
Με άλλα λόγια: πού είναι ρε φούστη μου η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Αντώνης; Έχουμε σαλτάρει τελείως ή εμένα κάτι μου διαφεύγει;
Μήπως θα έπρεπε κάποιος από τους μεγαλοφυείς οικονομολόγους μας να μας δώσει αυτό το 120/100 σε απόλυτους αριθμούς αφ’ ενός για το 2009 αφ’ ετέρου για το 2020; Έτσι, για να καταλάβουμε και εμείς οι αδαείς για τί πράγμα μιλάμε. Τί να την κάνω εγώ τη σχέση αυτή, αν το ΑΕΠ είναι σήμερα € 180 δισ. και το 2020 θα είναι € 120 δισ. ;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ήδη από τις αρχές του 2010 η χώρα χορεύει στον ρυθμό του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ» [παλαιού αεροδρομίου των Αθηνών] και με fast track. Είναι άραγε η μοναδική περιοχή προς αξιοποίηση και προσέλκυση επενδύσεων; Γιατί όλοι οι πολιτικοί εξαντλούν τις προσπάθειες της ανάπτυξης στην περιοχή αυτή;
Τί θα γίνει αν εισρεύσουν μερικά δισεκατομμύρια για την ανέγερση ντουβαριών στον χώρο αυτόν; Τί θα κάνουμε με τις άλλες περιοχές της χώρας; Καμμία άλλη δεν προσφέρεται για ανάπτυξη; Η Ήπειρος, η Θράκη;
Και γιατί έχουμε λυσσάξει να προσελκύσουμε ξένους επενδυτές; Οι Έλληνες επενδυτές δεν ενδιαφέρονται; Είναι ανάξια προσοχής η περυσινή δήλωση του Προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων που είπε ότι οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα, εφ’ όσον επενδύσουν και οι Έλληνες; Με απλά λόγια μας είπε ότι αν οι Έλληνες δεν είναι πρόθυμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα, προφανώς επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα που αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους φορολογικούς νόμους, τους νόμους της κοινωνικής ασφάλισης, τους νόμους για τα εργασιακά δικαιώματα, που διατηρεί αλώβητο ένα διεφθαρμένο σύστημα έγκρισης επενδύσεων κ.λπ., ποίος ο λόγος να έλθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα οι Γερμανοί; Είναι πιο μάγκες από τους Γερμανούς οι Έλληνες εκατομμυριούχοι που φυλάγονται από κακοτοπιές και αφήνουν τα κεφάλαιά τους να αναπαύονται σε τράπεζες εκτός Ελλάδος;
Κι’ εμείς πάμε μονίμως κατά Κατάρ μεριά για να φέρουμε επενδύσεις. Γιατί άραγε; Έχουν αυτοί λεφτά για πέταμα; Τί συμβαίνει εκεί κάτω και πηγαινοέρχονται οι πρόεδροι και οι αντιπρόεδροι των κυβερνήσεών μας τρία χρόνια τώρα συνοδευόμενοι, άμα λάχει, από εξωθεσμικούς παράγοντες [λέγε με Νίκο Παπανδρέου];
Τα μεροκάματα ισοπεδώθηκαν, οι ασφαλιστικές εισφορές ομοίως, ο πληθυσμός διψάει για μια δουλίτσα, ξενιτεύεται, αλλά οι επενδύσεις δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Από την άλλη μεριά μάς είπαν οι φωστήρες της οικονομίας ότι αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα πεινάσουμε, διότι αφού δεν παράγουμε τίποτε, θα πρέπει να κάνουμε εισαγωγές φαρμάκων, τροφίμων και καυσίμων, για τις οποίες θα έχουμε ανάγκη συναλλάγματος, του οποίου θα στερούμεθα και το οποίο δεν θα μπορούμε να αποκτήσουμε με τα δυσθεώρητα ύψη στα οποία θα έχει εκτοξευθεί η ισοτιμία δραχμής/ξένων νομισμάτων.
Μας είπαν, ομοίως, ότι πρέπει να μειωθούν οι μισθοί, ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, μολονότι οικονομολόγοι και επιχειρηματίες έλεγαν ότι το μισθολογικό κόστος είναι μία από τις τελευταίες παραμέτρους διαμόρφωσης του κόστους των προϊόντων.
Κι’ εγώ ο ηλίθιος αναρωτιόμουν: αφού δεν παράγουμε τίποτε, σε σύγκριση με τί θα είναι ανταγωνιστικό το «τίποτε»;
Μας είπαν, επίσης, ότι για τα δεινά μας ευθύνονται οι φοροφυγάδες, εξ ου και ψήφισαν δρακόντειους νόμους για να τους συλλάβουν και να τους αναγκάσουν να πληρώσουν ό,τι δεν πλήρωσαν τόσα χρόνια. Αποτέλεσμα; ΜΗΔΕΝ. Καταλήξαμε στις λιστομαχίες και στον αποπροσανατολισμό τής κοινής γνώμης στοχοποιώντας τους ελεύθερους επαγγελματίες χωρίς να έχει παταχθεί προηγουμένως η διαφθορά στους κόλπους του ίδιου του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Και πάνω στην αποχαύνωση κάνουν στον Σάλλα δωράκι την ΑΤΕ, ενώ ασχολούνται πάντοτε με την αξιοποίηση του Ελληνικού [ο δημοσιογράφος Γιώργος Βλάχος είχε πει προ εβδομάδος στο δελτίο ειδήσεων του Extra3 ότι υπάρχει έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η αξία της ΑΤΕ είναι € 2,5 δισ., αλλά η ΑΤΕ παραχωρήθηκε έναντι € 95 εκ. Τόσο καλά κρυμμένο είναι αυτό το έγγραφο;]
Πώς να μη συμβαίνουν, όμως, όλα αυτά όταν μας κυβερνούν πολιτικοί του διαμετρήματος Ραγκούση, ενός εκ των ολετήρων του Έθνους, ο οποίος είχε το θράσος να δηλώσει την 21.11.2012 μετά το Eurogroup της 20.11.2012: «Μετά την αρνητική χθεσινή εξέλιξη επιβεβαιώνεται με τον χειρότερο τρόπο ότι ο κ. Σαμαράς και η κυβέρνησή του όχι μόνο δε διαπραγματεύτηκαν τίποτε, αλλά ότι έχουν αφήσει τη χώρα χωρίς κανένα διαπραγματευτικό όπλο, ενώ από το καλοκαίρι γνωρίζουν ότι υφίσταται μείζον ζήτημα για μια νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επειδή πριν κάποια χρόνια οι πολιτικές αποφάσεις του κ. Σαμαρά οδήγησαν τη χώρα σε εθνικά αδιέξοδα, ευελπιστώ να μη διανοηθεί να θέσει σε κίνδυνο τη συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του Ευρώ».
Δεν είναι απλώς ηλίθιοι. Είναι επικίνδυνοι και προδότες. Κι’ εμείς δεν είμαστε πειραματόζωα, όπως θρυλείται και αποδέχθηκε ο επί κεφαλής των ολετήρων Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Είμαστε απλώς ζώα που παρά τα όσα έχουμε υποστεί εξακολουθούμε ακόμη να ακούμε τους πολιτικούς τενεκέδες να μιλάνε για αξιοποίηση του Ελληνικού και να μην τους στέλνουμε στο διάολο. Προ πάντων όταν φημολογείται ότι η μεγάλη προσφορά του ΔΟΛ με την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» [αναπαραγωγή πρωτοέκιδων εννέα δεκαετιών] θα χρηματοδοτηθεί με € 800.000 από τον ΟΠΑΠ. Αυτά τα € 800.000 πόσους άστεγους θα μπορούσαν να στεγάσουν; Πόσα συσσίτια θα μπορούσαν να καλύψουν; Μας μάρανε η ιστορία της εφημερίδος «ΤΟ ΒΗΜΑ», από την οποία παραλείπονται τεχνηέντως περίεργα φύλλα της Κατοχής και της Χούντας.
Μας είπαν, τέλος, ότι το 2009 είχαμε χρέος € 270 δισ. και ότι η σχέση χρέους/ΑΕΠ ήταν 120/100. Τώρα λένε πως η ίδια σχέση θα υπάρχει και το έτος 2020 μετά από τόσο κούρεμα και τόσες πληρωμές κερατιάτικων. Από την άλλη, το ΑΕΠ συρρικνώνεται διαρκώς. Αν η συρρίκνωση συνεχισθεί μέχρι το 2020, τότε τί σημασία θα έχει αν ο λόγος χρέους/ΑΕΠ θα είναι 120/100 αντί 180/100, αφού το ΑΕΠ θα είναι πολύ κατώτερο του σημερινού και πάλι θα χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας έχοντας κιόλας ξεβρακωθεί τελείως;
Με άλλα λόγια: πού είναι ρε φούστη μου η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Αντώνης; Έχουμε σαλτάρει τελείως ή εμένα κάτι μου διαφεύγει;
Μήπως θα έπρεπε κάποιος από τους μεγαλοφυείς οικονομολόγους μας να μας δώσει αυτό το 120/100 σε απόλυτους αριθμούς αφ’ ενός για το 2009 αφ’ ετέρου για το 2020; Έτσι, για να καταλάβουμε και εμείς οι αδαείς για τί πράγμα μιλάμε. Τί να την κάνω εγώ τη σχέση αυτή, αν το ΑΕΠ είναι σήμερα € 180 δισ. και το 2020 θα είναι € 120 δισ. ;
Σωτήριος Καλαμίτσης
