Η λύσσα για "κλικς" έχει μετατρέψει το ιντερνετ σε χαβούζα. Ένα σωρό ξεφτιλισμένοι δημοσιογράφοι που είτε απολύθηκαν (αλλά δεν αυτοκτόνησαν!), είτε πληρώνονται με 200 ευρώ το μήνα (αλλά δεν αυτοκτονούν), έχουν μετατρέψει την ειδησιογραφία σε μια κόλαση εντυπωσιασμού.
Γιατί όλα αυτά τα σκληρά εναντίον τους;
Γιατί όλα αυτά τα ζώα των 200-300 ευρώ το μήνα, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν κλικς (επισκέπτες δηλαδή στο site τους), γνωρίζοντας ότι τα κλικς στο διαδίκτυο έρχονται από τους τίτλους και την εντυπωσιακή είδηση (το γνωστό "πιασάρικο" θέμα), δεν διστάζουν να διαστρέφουν κάθε είδηση στο βωμό του κλικ.
Όπως τη σημερινή αυτοκτονία μιας κοπέλας στην Αθήνα, για τελείως προσωπικούς λόγους -όπως πάντα- η οποία παρουσιάστηκε από τα αρρωστάκια των κλικς που είναι όλη μέρα στους counters, ως αυτοκτονία απολυμένης, που οδηγήθηκε σε αυτό, επειδή απολύθηκε από τη δουλειά της, κάτι που σε καμμία περίπτωση δεν ισχύει.
Στοιχειώδες δημοσιογραφικό ρεπορτάζ (για αυτοκτονία μιλάμε όχι για πορνοταινία της Ντούβλη), αποδεικνύει ότι η κοπέλα παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους -δεν μπορούσε να συνεχίσει τη δουλειά της- και δυστυχώς, προέβη στο απονενοημένο, χωρίς το οικονομικό να παίζει κάποιο ρόλο, παρά μόνο προσωπικοί, συναισθηματικοί λόγοι, όπως συνήθως δηλαδή.
Οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούν (ποτέ), επειδή είναι φτωχοί ή άνεργοι. Αν ήταν έτσι, στη Σομαλία, την Αιθιοπία κλπ, θα αυτοκτονούσαν κατά εκατομμύρια και δεν θα αυτοκτονούσε ποτέ κανένας πλούσιος. Δεν αυτοκτονεί κανείς Μαορί ή Ζουλού όμως, όπως δεν αυτοκτονούσε κανείς επί Κατοχής, τότε που οι Έλληνες γύριζαν στους δρόμους φωνάζοντας "πεινάω" και πουλούσαν την τελευταία τους κουβέρτα για ένα αβγό.
Αντίθετα, πρώτες σε αυτοκτονίες χώρες, είναι οι πλούσιες Σκανδιναβικές.
Αλλά η γελοία "δημοσιογραφία των κλικς", συνδέει κάθε αυτοκτονία, με πηχαίους τίτλους, με "οικονομικούς λόγους", ενώ γνωρίζει ότι δεν είναι αυτή η αιτία, γιατί αυτό είναι πιασάρικο, αγγίζει κάθε έναν από εμάς που έχουμε οικονομικές δυσκολίες και απευθύνεται σε περισσότερο κοινό, που δυνητικά ταυτίζεται με τον αυτόχειρα, αφού οι 99 στους 100 από μας, θεωρούμε ότι κι εμείς "έχουμε οικονομικά προβλήματα", ενώ πολλοί λιγότεροι είναι αυτοί που έχουν ή ξέρουν ή παραδέχονται ότι έχουν ψυχολογικά προβλήματα, που είναι η μοναδική αιτία των αυτοκτονιών.
Αυτά κι ελπίζω να μειωθεί επιτέλους αυτού του είδους η σιχαμένη δημοσιογραφία, που αλλοιώνει κάθε αξία της δημοσιογραφίας για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού και σιγά σιγά δηλητηριάζει την κοινωνία, με το συνεχές πες-πες ότι άν είσαι φτωχός πρέπει να αυτοκτονείς γιατί έτσι κάνουν όλοι!
Βασίλης
