Ανεξαρτήτως τι ακριβώς θα αποφασίσει το σημερινό Eurogroup, αν τελικά καταλήξουν σε συμφωνία και δεν έχουμε νέα «δράματα», νομίζω ότι πρέπει να έχει γίνει σαφές σε όλους μας ότι άπαντες οι Ευρωπαίοι – ηγέτες και πολίτες – βλέπουν την Ελλάδα ως ένα άλυτο και χρονίζον πια πρόβλημα.
Και φυσικά με ανάλογη διάθεση αντιμετωπίζουν τα όποια σενάρια επίλυσης του οικονομικού προβλήματος της χώρας μας. Έχοντας πια καταφέρει κατά την διάρκεια των 2 ½ ετών από την έναρξη της κρίσης να ξεφορτωθούν – κυρίως οι ευρωπαϊκές τράπεζες – τα «τοξικά» ελληνικά ομόλογα (αυτή τη στιγμή οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατέχουν μόνο το 2% των νέων ελληνικών ομολόγων), είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν το «ελληνικό πρόβλημα» εφ’ υψηλού και από απόσταση. Αν είχαμε καταρρεύσει το 2010, τότε ναι, θα προκαλούσαμε την ολική καταστροφή της ευρωζώνης.
Ναι μεν, ανησυχούν μήπως ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδος συμπαρασύρει τις οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου και κυρίως της Γαλλίας, όμως δεν τρομάζουν πια στην πιθανότητα αυτή.
Για το λόγο αυτό και δεν βιάζονται ιδιαιτέρως να δώσουν οριστική λύση (κάτι σαν την «Οριστική λύση» των ναζί δηλαδή…), αν και είναι σε θέση να «σώσουν» την ελληνική οικονομία λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα (κούρεμα δημοσίου χρέους, μείωση επιτοκίων δανεισμού, επιδότηση και κρατική εγγύηση επενδύσεων στην Ελλάδα κλπ). Φαίνεται ότι τους Ευρωπαίους ηγέτες τους νοιάζει περισσότερο η εσωτερική κοινή γνώμη και οι εκλογικές τους διαδικασίες, παρά η διάσωση της Ελλάδος. Και ευλόγως θα μπορούσε να πει κανείς. Αν υπήρχε έστω η παραμικρή περίπτωση η Ελλάδα να τους συμπαρέσερνε στον γκρεμνό, είναι βέβαιο ότι θα είχαν άλλη αντιμετώπιση των πραγμάτων.
Έτσι, προτιμούν να λαμβάνουν ημίμετρα και όχι οριστικές και καθαρές λύσεις. Το ίδιο θα πράξουν και σήμερα, ό,τι και να ισχυριστούν μετά τη λήξη της συνόδου. Όσο και να θριαμβολογήσουν, η μόνη αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή «μετράνε» τι θα τους κοστίσει πια περισσότερο. Η αυτού του είδους «διάσωση» της Ελλάδος, ή η κατάρρευση της. Και καθώς δεν είναι ακόμη σίγουροι, προτιμούν να αναβάλουν συνέχεια τη λήψη οριστικών αποφάσεων τόσο καιρό.
Ουδείς λοιπόν εκ των Ευρωπαίων – ηγετών και πολιτών – ενδιαφέρεται για την τύχη της Ελλάδας και των Ελλήνων. Το δικό τους συμφέρον λαμβάνουν υπ’ όψιν και μόνο, και είναι απολύτως λογικό και θεμιτό. Οι κραυγές για τους «κακούς» ξένους που πίνουν το αίμα των Ελλήνων με το καλαμάκι και που θέλουν να λεηλατήσουν τον «πλούτο» της πιο «όμορφης» χώρας του κόσμου είναι για τους χαχόλους που θέλουν να τα πιστεύουν.
Εκείνο που πρέπει όμως να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν είναι η θέση της χώρας μας στο μέλλον, ιδίως αν προκριθεί η άποψη στους Ευρωπαίους ότι τους συμφέρει η χρεοκοπία της Ελλάδος. Να συζητήσουμε δηλαδή για την θέση της Ελλάδος στο παγκόσμιο χάρτη εκτός Ευρώπης όμως πια. Με ποιους δηλαδή θα πορευθούμε και τι θα αντιμετωπίσουμε. Φυσικά, το μείζον ερώτημα παραμένει, ποιοι θα είναι αυτοί που θα σκεφτούν και θα αποφασίσουν σε μια τέτοια περίπτωση, δεδομένης της ανικανότητας της υπάρχουσας πολιτικής ελίτ του τόπου.
Σε αυτό «τελική λύση» δεν φαίνεται ακόμη να υφίσταται…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
