Συμπληρώνονται 39 χρόνια από την εκδήλωση της μεγαλύτερης αντίδρασης απέναντι στο ανελεύθερο καθεστώς της Δικτατορίας. Τότε που χιλιάδες νέοι άνθρωποι έστειλαν το μήνυμα της απόρριψης στον ολοκληρωτισμό και με την πράξη τους συνέβαλαν στην πτώση της Χούντας.
Την επαύριο όμως των γεγονότων της 17ης Νοέμβριου 1974, μερικοί εκ των πρωταγωνιστών τους φρόντισαν με το χειρότερο τρόπο να διαψεύσουν τις προσδοκίες για μία νέα, ελεύθερη και
ανεπτυγμένη Ελλάδα. Καπηλεύτηκαν τη μνήμη του Πολυτεχνείου, μόλυναν το ελληνικό Δημόσιο με τον ιό του βολέματος και μας κληρονόμησαν μία χρεοκοπημένη χώρα. Με τη νοοτροπία που επέβαλαν και τις συμπεριφορές που υιοθέτησαν, ναυάγησαν οι ίδιοι τα οράματα του Πολυτεχνείου και βύθισαν την Ελλάδα.
Σήμερα, σχεδόν, τέσσερις δεκαετίες μετά, οι ίδιοι άνθρωποι αρνούνται να πληρώσουν το λογαριασμό στέλνοντας τον σε μας. Όμως, η δική μας γενιά έχει χρέος να κάνει τη δική της «επανάσταση». Τη δική της δημιουργική εξέγερση απέναντι στην κατάθλιψη της οικονομικής κρίσης και τη μιζέρια που έχει κυριεύσει την ελληνική κοινωνία. Είναι καιρός λοιπόν, να μετατρέψουμε το Πολυτεχνείο σε κοινωνικό μνημείο μιας Ελλάδας που θέλουμε να ξεχάσουμε, σηματοδοτώντας τη νέα εποχή.
Μια εποχή βασισμένη σε διαφορετική νοοτροπία, όπου ως πολίτες θα αναλάβουμε τις υποχρεώσεις μας και θα διαμορφώσουμε ένα Κράτος συμπαραστάτη και όχι κηδεμόνα. Ένα κράτος ευκαιριών και όχι ένα Κράτος, λίγων.
Με διαφορετική κουλτούρα, δουλειά και επιστροφή στις ουσιαστικές κοινωνικές αξίες έφτασε η ώρα για τα δικά μας «Πολυτεχνεία» της καθημερινότητας.
ΟΝΝΕΔ
