Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Μαύρη η ψυχή μου, όπως όλων αυτών που θέλουν να πιστεύουν ότι βλέπουν λίγο πέρα από τη μύτη τους. Όπου διαβάσω, όπου ακούσω ο ζόφος παρών. Κι’ όταν λέω «παρών» εννοώ «παρών». Όχι ..
σαν το «παρών» που θα δηλώσουν οι ντεμέκ σοσιαλιστές θέλοντας να διαμηνύσουν στα πέρατα της επικράτειας ότι δεν κατεβάζουν τα παντελόνια κάτω από τα γόνατα. Για να δείξουν ότι διαφέρουν από όλους τους άλλους που θα τα έχουν κατεβάσει μέχρι τους αστραγάλους.
Αποφάσισα να δω MEGA, μήπως και αναθαρρήσω, αφού εκεί ξέρουν να βαφτίζουν «βοήθεια» το «δάνειο» και να φαιδρύνουν την ατμόσφαιρα. Κι’ άκουσα ότι βρίσκεται στην τελική φάση η επεξεργασία των προσφορών για τη ΔΕΠΑ. Θα την πουλήσουμε για να βρούμε λεφτά να πληρώσουμε τους τοκογλύφους που θα μας δανείσουν για να ανακεφαλαιοποιήσουμε τις τράπεζες, ώστε να σωθούν οι καταθέσεις του λαού. Ακολουθεί ο ΟΠΑΠ κ.ο.κ.
Κι’ επειδή οι πανέξυπνοι νεοδημοκράτες είναι κατά του κρατισμού, αφού το κράτος δεν μπορεί να ενεργεί ως επιχειρηματίας, με αποτέλεσμα να μην αποδίδουν οι επιχειρήσεις, ερωτώ για πολλοστή φορά: «Αν οι επιχειρήσεις δεν αποδίδουν υπό κρατικό έλεγχο λόγω πολιτικών παρεμβάσεων, χαλαρότητας κ.λπ., φαντάζομαι ότι θα αποδώσουν υπό το επιχειρηματικό δαιμόνιο των ιδιωτών. Γιατί, λοιπόν, δεν πωλούνται οι μη επικερδείς κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα καταστούν κερδοφόρες, μόλις απαλλαγούν από την κρατική αγκύλωση και τεθούν υπό τη διεύθυνση των επιχειρηματιών που ξέρουν να βγάζουν από τη μύγα ξύγκι, αλλ’ αντιθέτως βγαίνουν στο σφυρί οι προσοδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις, από τις οποίες το κράτος θα εισπράξει από κέρδη σε τρία μόνον χρόνια περισσότερα από όσα θα εισπράξει εφ’ άπαξ πουλώντας τες σήμερα;»
Κι’ αφού περιπλανήθηκα ξανά και ξανά σε όλα όσα μας είχε υποσχεθεί ο απατεών Σαμαράς, τον ξανάκουσα να μιλάει σαν τον Αρχιερέα της Διαπλοκής Σημίτη. Δεν έχω ακούσει άλλον πολιτικό να ενώνει τις διφθόγγους με τέτοιο τρόπο που να σου προκαλεί ακουστικό σοκ. Να κάνει συνιζήσεις εκεί, όπου δεν πρέπει. [Συνίζηση: το φαινόμενο, στο οποίο δυο συνεχόμενα φωνήεντα μιας λέξης προφέρονται μαζί σε μια συλλαβή. Συνίζηση έχουμε συνήθως, όταν το πρώτο από τα συνεχόμενα φωνήεντα είναι ι, η, υ, ει, οι, ε ή αι. Η ίδια λέξη με συνίζηση και χωρίς συνίζηση έχει συχνά διαφορετική σημασία.] Η λέξη ποιότητα προφέρεται με διακεκριμένο το «οι» από το «ο».
Το διάλυμα ομοίως, διαφορετικά πάει ο νους μας στο «διάλειμμα», όπου έχουμε συνίζηση. Είναι πολύ ενοχλητικός αυτός ο τρόπος, με τον οποίο μόνον δύο πολιτικοί ομιλούν: Σημίτης και Σαμαράς. Ο ένας άνοιξε τον τάφο μας και ο άλλος τον κλείνει με εμάς μέσα πασπαλισμένους με άφθονη συνίζηση.
Σωτήριος Καλαμίτσης
