ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ «ΑΥΓΗΣ»
του Σεραφείμ Μηχιώτη
Ο Τσίπρας χρεώνεται προσωπικώς τις επικίνδυνες θέσεις του υπεύθυνου προπαγάνδας του
συνοθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Με ύφος νεοφώτιστου και στυλ γενίτσαρου-ό,τι πιό επικίνδυνο και αδιέξοδο υπό συνθήκες δραματικών προβλημάτων γιά την Ελλάδα την ίδια και τους πολίτες της συνολικώς και τον καθένα επί μέρους- ο άλλοτε αρθρογράφος του «ΒΗΜΑΤΟΣ» και εκ των κορυφαίων «Ψυχαρανθρώπων» Βασίλης Μουλόπουλος, εμφανίσθηκε σήμερα από των στηλών του κομματικού δελτίου της «ΑΥΓΗΣ», οξύτατος, βαθέως διχαστικώς, εμπρηστής περίπου της ίδιας της Δημοκρατίας που ζούμε από το 1974 και εντεύθεν.
Το θέ(α)μα του άρθρου του υπό τον τίτλο «Δημοκρατία a la carte» δεν είναι απλώς θλιβερό. Είναι κυρίως ανησυχητικό, με δεδομένη τη θέση που κατέχει ο Μουλόπουλος εις τα ηγετικά κλιμάκια του πολιτικού συνοθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, κοντά εις τον Τσίπρα, απείρως σοβαρότερο του καυχώμενου, ιδία πρωτοβουλία, γιά τις τεράστιες ερωτικές του επιδόσεις συγγραφέως και βουλευτού του ίδιου σχήματος Πέτρου Τατσόπουλου. Ο τελευταίος ήλθε απλώς να καυχηθεί επειδή είναι...μεγάλος γαμιάς. Γιά το Μουλόπουλο προκύπτει αυτοδικαίως το ερώτημα, αν συνέταξε το κείμενο του υπό καθεστώς τρικυμίας εν κρανίω ή εν πλήρει συνειδήσει...
Αν ισχύει το τελευταίο γιά το Μουλόπουλο, πράγμα που είναι και το πιθανότερο, τότε η διαπίστωσή του γιά άνευ ορίων μετάλλαξη της Δημοκρατίας μας σε αυταρχική ολιγαρχία, τον καθιστά κατ’ ελάχιστο γελοίο, καθώς διαπιστώνει «ότι η επιχείρηση έχει ήδη προπαρασκευαστεί από τους εργολάβους διαπλοκής της κοινής γνώμης στα μιμτιακά κομματικά όργανα του Μνημονίου, που έμμεσα ή άμεσα ζητούσαν εδώ και καιρό περιορισμό της Δημοκρατίας γιά να "σωθεί το αστικό σύστημα από τους κόκκινους"».
Ο υπηρέτης αντικειμενικώς αυτής της γραμμής από «ΤΟ ΒΗΜΑ» του ΔΟΛ, πράγμα απολύτως αυτονόητο γιά τη θέση που κατείχε μέχρι την αποχώρησή του, έρχεται τώρα να κατηγορήσει τον...προηγούμενο εαυτό του και να ανακαλύψει ότι «σήμερα που οι κοινωνικές και οι ταξικές συγκρούσεις επιστρέφουν και ξαναγίνονται πρωταγωνίστριες της Ιστορίας, το κυρίαρχο σύστημα απαρνείται τους ίδιους τους κανόνες του χωρίς ενδοιασμό».
Γιά να βεβαιώσει δε πόσο ακραιφνής γενίτσαρος είναι, ο Μουλόπουλος θέτει το ερώτημα σε πρώτο ενικό «όταν φθάνει η ώρα της αλήθειας, όταν πρέπει να αποφασίσεις ποιανού τα συμφέρονται υπερασπίζεσαι, από ποιά πλευρά του οδοφράγματος θα σταθείς»(...)
Ο πρώην αρθρογράφος εις «ΤΟ ΒΗΜΑ» και σήμερα υπεύθυνος προπαγάνδας κοντά στον Τσίπρα, έχει διαμορφώσει ήδη και «πουλάει» το σκηνικό μιάς νέας βαθειάς διαιρέσεως των Ελλήνων, με τους «από εδώ» και τους «από εκεί». Εις τους «από εκεί» δεν διστάζει να χρεώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (εξακολουθεί να γράφει το «πι» με κεφαλαίο ακόμα, κάτι που έχει σπεύσει να καταργήσει ο Τσαουσίδης, αρθρογράφος, ομοίως της «ΑΥΓΗΣ»), σύμβολο ενός θεσμού ο οποίος φύσει και θέσει καλείται να ενώνει τους Έλληνες και βεβαίως το πρόσωπο του σημερινού προέδρου, προς τον οποίο καταλογίζει «σιωπηρή συνενοχή».
Το σκηνικό μιάς δυνητικής επαναλήψεως συνθηκών που κανείς δεν θα ήθελε να σκεφθεί καν ως το χειρότερο όνειρο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και την επούλωση, με μεγάλη καθυστέρηση, των πληγών που εκείνος άφησε εις το βασανισμένο σώμα της Ελλάδος, στήνεται εκ νέου από τον υπεύθυνο προπαγάνδας του Τσίπρα. Επιχειρούν μία κάθετη και οριζόντια διαίρεση του λαού μας, με το Μουλόπουλο σε ρόλο εργολάβου πάντοτε και με τα εκάστοτε «ιδεολογικά» του καθήκοντα.
Η βαθύτατη περιφρόνηση, τέλος, του Μουλόπουλου προς τη δημοκρατική νομιμότητα, αποδεικνύεται και από την χρήση της διατυπώσεως γιά «κυβερνητική συμμορία των τριών», εις την οποία αποδίδεται «ότι επιχειρεί να μας οδηγήσει στην πρό αστικής επανάστασης εποχή». Ο λόγος: «Οι συζητήσεις νομοσχεδίων που υποθηκεύουν τη χώρα γιά δύο γενιές στο ενεχυροδανειστήριο των διεθνών τοκογλύφων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και η κατάργηση της Βουλής μέσω των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου».
Αν ο Μουλόπουλος δεν είναι αφελής-και δεν είναι αφελής- τότε ενεργεί ως εμπρηστής σε δύσκολες στιγμές, με πλήρη συναίσθηση του διακυβεύματος, πράγμα το οποίο ουδόλως τον απασχολεί. Και τούτο διότι:
-Πρώτον, διότι αποκαλεί «κυβερνητική συμμορία» τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας από τα τρία συμπράττοντα κόμματα, λίγες μόνον ημέρες μετά την υπερψήφιση από τη ΒτΕ του Προϋπολογισμού γιά το επόμενο έτος 2013 και μόλις λίγους μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Αποτελεί ένδειξη πολιτικής ωριμότητας και τελικώς δημοκρατικού τακτ να αναγνωρίζεις την ήττα σου από την κάλπη και να περιμένεις την επόμενη κάλπη, ώστε να θέσεις εαυτόν ενώπιον της κρίσεως του λαού...
-Δεύτερον, υποδεικνύει εντέχνως μία διαδρομή κρίσεως εις την σχέση του εκάστοτε Προέδρου με τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, μία ιδιότυπη «ανυπακοή» από την κορυφή της Πολιτείας. Ή, επί το απλούστερον, ένα καθεστώς ακυβερνησίας, προθάλαμο της οχλοκρατίας που έχει βιώσει, εν σπέρματι ευτυχώς ακόμη, η Ελλάδα, όπως με τον εμπρησμό της MARFIN, με το χάος εις την πρωτεύουσα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου κ.ο.κ...Κάτι σε αντιστοιχία με τις μηχανορραφίες από το Παλάτι, προδικτατορικώς!
-Τρίτον, εμφανίζεται να προωθεί, μέσω περίτεχνων διαπιστώσεων, μία διαφαινόμενη στρατηγική ανατροπής του μεταμφυλιακού status εις τη χώρα, μετά την ήττα του ΚΚΕ εις τα πεδία των μαχών του εμφυλίου, με κοινοβουλευτικό μανδύα, συνοδευόμενο από το «μακρύ χέρι» ενός κράτους ανομίας και δικτατορίας των μειοψηφιών, εις βάρος της πλειοψηφίας των Ελλήνων, με ελεύθερο φρόνημα και πίστη σε γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες, όχι ψευδεπίγραφες, δυναστικές και τυραννικές.
Η σύζευξη της ελευθερίας και της προόδου, σε ένα ακατάλυτο και απολύτως ισορροπημένο δεσμό, όπως με τόση ενάργεια ζητούσε ο Λεωνίδας Κύρκος και το ΚΚΕ εσωτ πριν αυτοδιαλυθεί, δεν υπάρχει καν εις τις επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, παρά τις προσπάθειες τους να εμφανισθούν ως ελεύθεροι και αριστεροί-προοδευτικοί. Εγκλωβισμένοι εις μία βαβέλ νεφελωδών αρχών και αντιλήψεων, οι οποίες κινούνται από τους ιδιοτελείς που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ, ως την αριστερά της ακροαριστεράς, μέχρι τις παρυφές της τρομοκρατίας, αποτελούν το αντίθετο από αυτό που διακηρύσσουν.
Ο κίνδυνος από το ολισθηρών επιπτώσεων σημερινό άρθρο του Μουλόπουλου, χρεώνεται εις τον ίδιο τον Τσίπρα προσωπικώς.
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Το πλήρες κείμενο του σημερινού πονήματος Μουλόπουλου: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=731084
