-Ο Ανδρέας Καρίτζης, γκουρού του Τσίπρα, γιά την επομένη της «νίκης της Αριστεράς
Ορέγονται να μας κυβερνήσουν, φαντάζονται εαυτούς ως επίδοξους σωτήρες και μας τάζουν, διά στόματος του Ανδρέα Καρίτζη, εκ των πολιτικών γκουρού του Αρχηγού του Τσίπρα, εκ των ομοτράπεζών του εις τον πρωίνό καφέ της Κουμουνδούρου, “να ξεθεμελιώσουν..
στρατηγικές επιλογές του πολιτικού κατεστημένου των τελευταίων δεκαετιών”
Είναι έτοιμοι προς τούτο, να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, να σχηματίσουν την επόμενη “κυβέρνηση της Αριστεράς” και να πάρουν τη ρεβάνς της ήττας του εμφυλίου, μέσω της κάλπης;
Ο συνεπής μαρξιστής-λενινιστής και εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του πολιτικού συνοθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ο Λαφαζάνης, δηλώνει ότι “δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε”(…). Το πληροφορείται ο Τσίπρας μετά μεγίστης οργής και εντέλλεται ο προσωπικός του παιδονόμος, ο έτερος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ο πονηρούλης πολιτευτής Παπαδημούλης να τον αδειάσει, ώστε να εξισορροπηθεί κάπως η κατάσταση…
Μήπως, όμως, δεν πρέπει να εμφανίζονται πανέτοιμοι, αλλά…εντατικώς προετοιμαζόμενοι γιά τους κυβερνητικούς θώκους, ώστε να παραπλανηθεί μεν ο λαός και τους δώσει την κυβερνητική εντολή, αλλά να τον έχουν προϊδεάσει εκ των προτέρων γιά την άνιση μάχη την οποία θα κληθούν να δώσουν με το “αστικό κατεστημένο”, ώστε να χρεώσουν εις τους “ητττημένους” τους το δικό τους ναυάγιο;
Οδηγούμαι, με μεγάλη βεβαιότητα, ότι αυτήν την σκοπιμότητα υπηρετεί το άρθρο του Καρίτζη εις το φύλλο της Κυριακής του κομματικού δελτίου, τιτλοφορούμενο “Ορισμένες σκέψεις γιά την προετοιμασία της κυβέρνησης της Αριστερά”, το οποίο καταλήγει ως εξής: “Με αυτοπεποίθηση να είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε, καθώς σε μια περίοδο έντονων και συντονισμένων πιέσεων η αμηχανία και η μη απάντηση στις πιέσεις μπορεί να είναι καθοριστικές για τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης, δηλαδή του να είναι σε θέση η κυβέρνηση να φτάσει μέχρι το τέλος της διαπραγμάτευσης”.
Με δεδομένο το αυυτονόητο, ότι η επισήμανση μίας ανάγκης πιστοποιεί το αντίθετο, δηλαδή χαμηλές ή ανύπαρκτες επιδόσεις, είναι πολύ πιθανό ότι ο καθημερινός ομοτράπεζος του Τσίπρα, ενετάλη από το αφεντικό του να ομιλήσει αντ’ συτού και να πει πράγματα τα οποία αυτός δεν επιθυμεί να είπει, διότι ο ρόλος που έχει επιλέξει ή του έχουν επιλέξει είναι του “βέβαιου νικητού”, του αυριανού πρωθυπουργού, του Τσάβεζ της Ευρώπης.
Όπως γράφει ο γκουρού του Τσίπρα: “Η αντιπαράθεση θα είναι πολυεπίπεδη. Θα ασκηθούν οικονομικές και άλλες πιέσεις ώστε να μην μπορεί η κυβέρνηση να ανταποκριθεί σε μια σειρά τομείς, να επιδεινωθεί η κατάσταση της οικονομίας κ.ο.κ. Η τεχνητή διόγκωση πολλαπλών προβλημάτων και η προσπάθεια δημιουργίας ενός σκηνικού «χάους» θα έχουν στόχο την υπονόμευση της λαϊκής στήριξης της κυβέρνησης ώστε η πτώση ή η αποδοχή ενός άλλου πλαισίου πολιτικής λιτότητας να είναι οι μόνες δυνατές επιλογές”
Δεν θεωρώ αφελείς τους ΣΥΡΙΖΑίους, ώστε να παραβλέπουν την πραγματικότητα και να μην αντιλαμβάνονται τα άκρως πεπερασμένα όρια δυνατοτήτων μίας μετωπικής τους κυβέρνησης, σε μία χώρα όπου μόνον μία ευρύτατη εθνική προσπάθεια θα μπορούσε να δώσει το “φιλί της ζωής”. Αυτό το γνωρίζουν και κατά βάθος εύχονται να αργήσει αυτή η ώρα της κάλπης, από την οποία εμφανίζονται να περιμένουν την κυβερνητική εντολή, έχοντας πίσω τους πολλούς “δικούς τους”, π.χ. ο βουλευτής Παναγούλης, έτοιμους γιά τα πάντα.
Πώς εμφανίζονται ότι θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι του ΣΥΡΙΖΑ῏ΕΚΜ διά στόματος Καρίτζη:
- Με δύο “αξονες δράσης” έναν γιά τα μείζονα της οικονομίας της χώρας και έναν γιά τα “λοιπά” προβλήματα της χώρας, περιλαμβανομένου του “ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών” με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, και “πολιτική και δικαστική διερεύνηση επιλογών που μας οδήγησαν ως εδώ”, πάγια μανιέρα κάθε κυβέρνησης γιά τις επιλογές της προηγούμενης, όταν θέλει να βάλουν εις τη γωνία το/τα προηγουμένως κυβερνών/ωντα κόμμα/τα. Ας το έχουν αυτό κατά νουν Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ότι “οργή λαού, φωνή Θεού’, με το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και σε ρόλο “λαού” και σε ρόλο “Θεού”.
-
- Με εύκολα “αντι-Μνημόνια” κατά των Μνημονίων των προκατόχων κυβερνήσεων και των πολιτικών τους συμφερόντων και με …”μορφές λαϊκής αυτο-οργάνωσης και αρμοδιότητες αυτών”. Δηλαδή;
Πέραν αυτού, ο Καρίτζης κόπτεται γιά την “ασφάλεια”, τη “μετανάστευση”, τη “διαφθορά” και την “αποδυνάμωση του δημοκρατικού αισθήματος”.
Ως προς την “ασφάλεια”, υποθέτω ότι εννοεί το κοινό έγκλημα και όχι τους “ασφαλίτες” , των οποίων η παρουσία (και εργασία;) θα απαγορευθεί διά ροπάλου από την “κυβέρνηση της Αριστεράς”. Δεν θα λυθούν αυτά τα προβλήματα αυτομάτως, όπως εις τη Βενεζουέλα του Τσάβεζ όπου, επί της εξουσίας του, ανέβηκε καθέτως ο δείκτης εγκληματικότητας και μάλιστα με Αστυνομία αφοπλισμένου προσωπικού, όπως προβλέπει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;
Ως προς τη “μετανάστευση”, από πότε έγινε πρόβλημα γιά τον αρθρογράφο του κομματικού δελτίου, αφού δίνουν τόσους αγώνες γιά τους μετανάστες στην Ελλάδα, εσχάτως δεν έχουν εμφανισθεί ΣΥΡΙΖΑίοι ζητούντες κατάργηση κάθε ελέγχο, ως προς τη διακίνηση μεταναστών εξ Ανατολών;
Ως προς τη “διαφθορά”, δυσκολεύεται να αντιληφθεί κανείς την ανησυχία, καθ’ ο μέτρο ένα κόμμα εις τα…πρόθυρα της εξουσίας(!) θα έχει έτοιμες λίστες “αδιάφθορων” ΣΥΡΙΖΑιοφρουρών, έτοιμων να σηκώσουν από τις “καρέκλες της εξουσίας” τους “διεφθαρμένους” του πολιτικού κατεστημένου…
Τέλος, ως προς την “αποδυνάμωση του δημοκρατικού αισθήματος” είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το εννοεί ο ποιητής. Εκτός και αν δεν εννοεί τίποτε, αν δεν είναι παρά φραστικό πυροτέχνημα. Δηλαδή μπούρδα!
Κοντολογίς: Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ΣΥΡΙΖΑίος-αναγνώστης της “ΑΥΓΗΣ” , ο οποίος θα αισθανθεί ότι το ηθικό του έχει αναπτερωθεί, ώστε να συνεχίσει τον αγώνα γιά τη ῾῾νίκη της Αριστεράς῾῾, με το πόνημα αυτό του συντρόφου Καρίτζη!
Κι όταν απογοητεύεσαι από τον γκουρού του Τσίπρα, τότε…
Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
Ολόκληρο το κεἰμενο του πονήματος Καρίτζη: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=727007
