Ο παρεοκρατικός καπιταλισμός των Αθηνών

Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Και ξαφνικά το Βήμα αυτής της Κυριακής έδινε την εντύπωση ότι είχε μετατραπεί σε φυλλάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων - σε ορισμένες σελίδες βέβαια. Τι ακριβώς συνέβη;


Την Παρασκευή η Καθημερινή δημοσίευσε την είδηση ότι «Παντοδύναμοι επίτροποι θα τοποθετηθούν στις τράπεζες, ως απότοκο της ανακεφαλαιοποίησής τους, ύψους 26 δισ. ευρώ, η οποία θα πραγματοποιηθεί μέσα στο αμέσως προσεχές διάστημα. Η σύμβαση που περιλαμβάνεται στο Μνημόνιο και φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα η «Κ» προβλέπει τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής κάθε τράπεζας που θα ανακεφαλαιοποιηθεί με κρατικά χρήματα, αλλά και τη σαφή πρόθεση της τρόικας να κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ τραπεζών και πολιτικού συστήματος.»

Την Κυριακή η Καθημερινή έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες:

“Ειδικός έλεγχος θα ασκείται στα δάνεια που έχει ήδη ή θα χορηγήσει στο μέλλον η τράπεζα σε διευθυντικά στελέχη, μετόχους, εργαζομένους, τους συγγενείς τους, αλλά και στα πολιτικά κόμματα ή σε εταιρείες προώθησης και διαφήμισης. Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι η τράπεζα ακολουθεί ενιαίους κανόνες χορηγήσεων, αλλά και να δεσμευθεί η ελληνική κυβέρνηση «ότι η τράπεζα δεν θα κάνει χρήση της κρατικής εγγύησης για διαφημιστικούς λόγους».”

Η είδηση αυτή έφερε τον πανικό στα κόμματα, στις διοικήσεις των τραπεζών και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ως γνωστόν υπάρχει μια τριγωνική σχέση αλληλεξάρτησης και αλληλοκάλυψης μεταξύ της πολιτικής τάξης, των τραπεζών και των ΜΜΕ. Οι τράπεζες δίνουν θαλασσοδάνεια στο κράτος, τα κόμματα και τα ΜΜΕ, και από την άλλη το κράτος, τα κόμματα και τα ΜΜΕ “παραβλέπουν” το πως οι διοικήσεις των τραπεζών διοικούν. Αυτοί που την πληρώνουν στο τέλος είναι οι μέτοχοι και οι απλοί πελάτες των τραπεζών.

Τον Απρίλιο είχα γράψει για την ειδική σχέση των ΜΜΕ με τις τράπεζες με αφορμή την έρευνα του δημοσιογράφου του Reuters, Stephen Gray, που αφορούσε τις αγοραπωλησίες ακινήτων μέσω δανείων που είχαν χορηγηθεί από την Τράπεζα Πειραιώς προς τον πρόεδρο της τράπεζας κ. Σάλλα, την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. «Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σε εύπορες περιοχές στην Αθήνα, στα προάστια και τουλάχιστον σ’ ένα νησί, οι προσωπικές εταιρείες της οικογένειας Σάλλα αγόραζαν ακίνητα με δάνεια που ελάμβαναν από την Τράπεζα Πειραιώς και εν συνεχεία νοίκιαζαν τα ακίνητα αυτά (τουλάχιστον εφτά) στην τράπεζα για να τα χρησιμοποιήσει ως καταστήματα.» Το να αγοράζεις ακίνητα με δάνειο από την τράπεζα και μετά να νοικιάζεις το ίδιο ακίνητο στην ίδια τράπεζα είναι μια καταπληκτική επένδυση αν είσαι ο κ. Σάλλας. Αν είσαι μέτοχος της τράπεζας που διοικεί ο κ. Σάλλας ίσως να αισθάνεσαι ότι κάποιος σε εκμεταλλεύεται.

Η Τράπεζα Πειραιώς είχε τότε υποστηρίξει ότι «ουδεμία παράνομη ή παράτυπη ενέργεια έχει υπάρξει οποτεδήποτε». Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση τότε ήταν η ομοιόμορφη, επιδερμική και απροκάλυπτα φιλική προς την τράπεζα κάλυψη που έδωσαν τα ελληνικά ΜΜΕ στο γεγονός. Είχα γράψει τότε «Το να δημοσιεύεις μια ανακοίνωση απάντηση [της τράπεζας] χωρίς να κάνεις τουλάχιστον μια στοιχειώδη μνεία στο τι αντικρούει αυτή η ανακοίνωση, δεοντολογικά μοιάζει με κομματική εφημερίδα του 80 που με φανατισμό υποστηρίζει την παράταξη της προτίμησής της.»

Είναι πιθανόν μια επιτροπεία στις τράπεζες να κόψει τα δανεικά σε υπερχρεωμένα και μη βιώσιμα συγκροτήματα ΜΜΕ καθώς και τα πολιτικά κόμματα. Αυτή την εβδομάδα η αναστάτωση ήταν έκδηλη. «Επίτροποι - Δούρειοι Iπποι στο σχέδιο άλωσης» ο τίτλος του Έθνους του κ. Μπόμπολα. Το ρεπορτάζ σημείωνε ότι «Ορέγονται τις ελληνικές τράπεζες κράτος και ξένοι». Στα Νέα του Σαββάτου ο τίτλος στην πρώτη σελίδα ήταν «Αλυσοδένουν και αφελληνίζουν τις τράπεζες.» Στο Βήμα η είδηση ήταν το πρωτοσέλιδο με «Η τρόικα κάνει μπίζνες!» και «Η ασφυκτική επιτροπεία στις τράπεζες απειλεί με αφελληνισμό.»

Είναι ενδιαφέρον ότι το Βήμα και τα Νέα έγραφαν για αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να αρχίσει να λειτουργεί με περισσότερη διαφάνεια και ίσως, θεός φυλάξει, με ιδιωτικονομικά κριτήρια, αλλά οι ίδιες εφημερίδες την ίδια ημέρα καταδίκαζαν την κυβέρνηση που προσπαθούσε γρήγορα να καταργήσει τον λαθρονόμο Ραγκούση. Φαίνεται ότι η πληθυσμιακή αλλοίωση της Ελλάδας δεν είναι αφελληνισμός αλλά το κόψιμο των θαλασσοδανείων σε διαπλεκόμενους είναι.

Ο κ. Σταύρος Ψυχάρης άστραψε και βρόντηξε από την στήλη του στο Βήμα γράφοντας μεταξύ άλλων «Η Ελλάδα δεν είναι αποικία. Η ξεκάθαρη αυτή δήλωση οφείλεται σε όλους όσοι νομίζουν ότι αυτό που δεν κατάφεραν τότε οι μεραρχίες του Γ' Ράιχ μπορούν τώρα να το επιτύχουν οι σαράφηδες της Ευρώπης!». Έκλεισε με «Και εν είδει υποσημειώσεως: Οσοι ερευνούν για δάνεια των εφημερίδων ας γνωρίζουν ότι ο «θησαυρός» θα είναι άνθρακες. Και ότι οι εφημερίδες αυτής της χώρας μπορεί να εκδοθούν ακόμη και τετρασέλιδες - αλλά θα εκδοθούν και θα κυκλοφορήσουν, έστω χέρι με χέρι!»

Είμαι σίγουρος ότι χιλιάδες Έλληνες θα βγουν στους δρόμους να μοιράζουν χέρι χέρι τις έστω τετρασέλιδες εφημερίδες των κυρίων Ψυχάρη και Μπόμπολα. Γιατί τι θα γίνουμε ως έθνος χωρίς την φωνή της “επιχειρηματικότητας” της πασοκοκρατίας που μας έδωσε έναν εθνάρχη τύπου Ανδρέα Παπανδρέου, έναν εκσυγχρονιστή τύπου Σημίτη, ευπατρίδες υψηλής πολιτικής όπως ο Άκης Τζοχατζόπουλος και ο Γιάνος Παπαντωνίου; Πραγματικά τι θα γίνουμε;

Υ.Γ.: Σε όλο το άρθρο γράφω για πιθανή/ενδεχόμενη βελτίωση του τραπεζικού συστήματος με επιτροπεία γιατί απλούστατα η τρόικα έχει την συνήθεια στο τέλος να κάνει συμφωνίες με την ελληνική πολιτική τάξη που ωφελούν τους μεν και τους δε, και όπως πάντα τα σπασμένα θα τα πληρώσει ο απλός Έλληνας πολίτης.