Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός, τον οποίο σήκωσε το αρθρίδιό μου της 04.12.2012 για το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, θέλω να ευχαριστήσω όλου τους σχολιαστές που επιδοκίμασαν ή αποδοκίμασαν, έστω και αγενώς, τις θέσεις μου. Επειδή...
έχω και εγώ γίνει καχύποπτος και διακρίνω πού και πού σχόλια προερχόμενα από κόμματα ή κομματικούς παπαγάλους, θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα απευθυνόμενος κοσμίως στο 31,25% των αναγνωστών που ετάχθησαν κατά των απόψεών μου στην «ψηφοφορία» που διενήργησαν taxalia:
1] Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαρτίζεται από 27 χώρες. Εξ αυτών μόνον οι 17 έχουν ως νομισματική μονάδα το ευρώ. Οι υπόλοιπες 10 που δεν χρησιμοποιούν το ευρώ, δεν έχουν οικονομική κρίση ή δεν έχουν οικονομική κρίση ως αυτή που βιώνουν Ελλάς, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρος, ήτοι όλως συμπτωματικώς και οι 5 χώρες του Νότου που όλες βρίσκονται εντός της ευρωζώνης.
2] Προβάλλεται το επιχείρημα ότι επιστροφή στη δραχμή θα μπορούσαμε να αποτολμήσουμε, αν ήμασταν βιομηχανοποιημένη χώρα. Η Ισπανία και η Ιταλία που είναι υπερβιομηχανοποιημένες χώρες, γιατί έχουν κρίση; Και γιατί δεν επιστρέφουν στην πεσέτα ή στη λιρέτα αντιστοίχως, αφού είναι τόσο εύκολο γι’ αυτές; Άρα, μήπως είναι κάποιος άλλος ο λόγος που κάθονται σαν κότες, όπως εμείς;
3] Απορρίπτεται το επιχείρημά μου ότι έχουμε επάρκεια τροφίμων. Γιατί, όμως, π.χ. δημοσιεύθηκε προ ημερών η είδηση ότι έχουμε επάρκεια σιτηρών 145%;
4] Προβάλλεται ότι αν επανέλθουμε στη δραχμή, οι αγρότες θα προτιμούν να διαθέτουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό εισπράττοντας καλλίτερες τιμές. Αν είναι έτσι, θα αποκτά η χώρα συνάλλαγμα, ώστε να εισάγει ό,τι άλλο της λείπει σε τιμές ανεκτές, αλλ’ όχι ντομάτες Βελγίου και ηλιόσπορους Περσίας. Πάντως, αν τα αγροτικά προϊόντα δεν πρέπει να εξαχθούν, για να τραφεί ο λαός, απλώς δεν θα εξαχθούν!
5] Θεωρώ δεδομένο ότι κάθε κυβέρνηση φροντίζει, ώστε να υπάρχουν αποθέματα βασικών ειδών για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα [καύσιμα, σιτηρά κ.ά.]. Το ίδιο θα κάνει, αν αποφασίσει να επανέλθουμε στη δραχμή βάσει σχεδίου, για όλα τα βασικά είδη ανάγκης. Ακόμη και για τις ανάγκες των ελάχιστων βιομηχανιών για εξοπλισμό και ανταλλακτικά. Είπαμε: οι σοβαρές αποφάσεις προϋποθέτουν σοβαρά σχέδια καταστρωμένα από σοβαρούς ανθρώπους για να υλοποιηθούν από εξ ίσου σοβαρούς ανθρώπους.
6] Τα επιτόκια λέει θα εκτιναχθούν στα ύψη, ήτοι στα επίπεδα 1993-1994. Και λοιπόν; Τί πάθαμε τότε; Δεν θυμάμαι ανθρώπους να πηδάνε από μπαλκόνια ή να αυτοκτονούν δι’ απαγχονισμού ή πυροβολισμών. Και πώς μειώθηκαν στη συνέχεια τα επιτόκια; Μήπως μπορεί σήμερα ο λαός να πληρώσει τα ισχύοντα «χαμηλά» επιτόκια;
7] Δεν θα μπορούμε, λέει, να εισάγουμε φάρμακα, οπότε θα έχουμε έλλειψη φαρμάκων. Μήπως σήμερα έχουμε αφθονία και μου διαφεύγει;
8] Ήδη οι ελληνικές τράπεζες έχουν πριμοδοτηθεί με 238 δισ. δήθεν για να περισωθούν οι καταθέσεις του ελληνικού λαού. Για ποιές καταθέσεις μιλάμε; Γι’ αυτές που συρρικνώνονται διαρκώς λόγω ανεργίας, ανέχειας και υπερφορολόγησης έχοντας φθάσει τα € 170 δισ.;
9] Έγραψα την 03.12.2012 ένα αρθρίδιο, με το οποίο αποδείκνυα, κατά την ταπεινή μου άποψη, με επίσημα στοιχεία ότι για να έχουμε το έτος 2020 χρέος ίσο προς το 120% του ΑΕΠ, όπως επιθυμούν οι διεθνείς οικονομικοί εγκέφαλοι, θα πρέπει κάθε χρόνο να πληρώνουμε στους δανειστές μας τουλάχιστον € 14,5 δισ. χωρίς ανάπτυξη και χωρίς να δανειζόμαστε ούτε ένα ευρώ. Ουδείς σχολίασε εκείνο το άρθρο. Ίσως και να μην το διάβασε, αφού ουδείς είναι υποχρεωμένος να διαβάζει ό,τι γράφεται. Ας μου πουν, όμως, οι υπέρμαχοι του ευρώ πού θα βρεθούν αυτά τα € 14,5 δισ. ετησίως με μία ύφεση που τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
10] Κάποιος σχολίασε πως όσα μας συμβαίνουν οφείλονται στο γεγονός ότι δεν απολύθηκαν 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Σωστός εν μέρει. Κάτι παρεμφερές είχε πει και ο Ράιχενμπαχ την 15.11.2011: «Το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι πρόβλημα εσόδων. Είναι πρόβλημα εξόδων». Δεν θυμάμαι, όμως, κάποιο κόμμα να ζήτησε την απόλυση 200.000 υπαλλήλων. Όταν π.χ. το ΠΑΣΟΚ εισήγαγε το Μνημόνιο Ι και άρχισε να καλπάζει η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να παραμείνει αλώβητος ο Δημόσιος Τομέας, ο τότε αντιμνημονιακός Σαμαράς δεν έκανε την παραμικρή δήλωση για την ανάγκη μείωσης των δαπανών τού Δημόσιου Τομέα και δι’ απολύσεων. Ούτε και όταν αποκαλύφθηκε ότι στη διάρκεια 2 μνημονιακών ετών κρίσης αντί να απολυθούν υπάλληλοι του Δημόσιου Τομέα προσελήφθησαν από το ΠΑΣΟΚ άλλοι 25.000 και ιδρύθηκαν 43 νέοι Οργανισμοί έχοντες, ασφαλώς, ανάγκη προσωπικού για να λειτουργήσουν. Μη μου πείτε ότι η ΝΔ δεν γνώριζε πόσοι, ποιοί και πού διορίζονταν καθημερινώς. Αντιθέτως, α] η ΝΔ αγωνιούσε τότε μήπως απολυθούν οι δικοί της και όχι οι πράσινοι, β] η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση ένοιωσε την ανάγκη να κάνει ειδική μνεία στο κείμενο της προγραμματικής «συμφωνίας» περί της αταλάντευτης απόφασής της να μην απολύσει κανέναν δημόσιο υπάλληλο. Ούτε θυμάμαι κάποιον να διαδήλωσε στην Αθήνα και να συγκρούσθηκε με τα ΜΑΤ για να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Άλλωστε, κυκλοφορούν ακόμη και σήμερα στο διαδίκτυο διαμαρτυρίες συμπολιτών μας που έχουν επιτύχει σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και επιδιώκουν να προσληφθούν, αλλά δεν προσλαμβάνονται. Τρέλα σου λέω!
11] Είναι πανθομολογούμενο πλέον ότι αν η χώρα μας είχεν απειλήσει με έξοδο από το ευρώ, θα είχαν χάσει όλοι οι άλλοι τα αυγά και τα πασχάλια, οπότε θα έσπευδαν να βάλουν νερό στο κρασί τους και να μην επιδιώκουν τη διάλυση της κοινωνίας μας. Γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε αυτό το υπερόπλο; Η χρήση του δεν ονομάζεται «εκβιασμός» για όσους τοποθετούν την ηθική υπεράνω της διάσωσης ενός λαού. Ονομάζεται «διαπραγματευτικό χαρτί». Πώς, όμως, να χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο χαρτί αυτός που ευθύνεται για το χάλι μας και ο οποίος θα εκαλείτο κάποια στιγμή να δώσει εξηγήσεις για τη δημιουργία του υπέρογκου χρέους;
12] Ο σκατόψυχος ιδρυτής της Σχολής του Σικάγου Μilton Friedman, δηλαδή ο Νομπελίστας [!] εμπνευστής του μοντέλου του άκρατου καπιταλισμού που εφαρμόσθηκε στη Χιλή, στην Αργεντινή, στη Ρωσία, στη Ν. Κορέα, στη Λουϊζιάνα των ΗΠΑ και εφαρμόζεται και στη χώρα μας, είχε δηλώσει ότι κρίσεις ως αυτή που βιώνουμε θεραπεύονται μόνον με υποτίμηση του νομίσματος και όχι με υποτίμηση της οικονομίας. Επάνοδος στη δραχμή επιτρέπει την υποτίμηση του νομίσματος. Παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται υποτίμηση της οικονομίας και διάλυση του λαού.
13] Σημειώνω ότι μόλις ο Μπερλουσκόνι τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια του Μόντι και καταφέρθηκε κατά της Μέρκελ και της Γερμανικής ηγεμονίας, οι «αγορές» ταράχθηκαν. Η απειλή για επιστροφή στη λιρέτα άρχισε να πλανάται πάνω από το Βερολίνο. Μπορεί ο Μπερλουσκόνι να είναι πορνόγερος, αλλά δεν μασάει. Άλλωστε, γιατί τον επικρίνουμε για ερωτικό παλιμπαιδισμό; Πόσοι από μας δεν είναι εκείνοι που, καθώς παρακολουθούσαμε από τηλεοράσεως την επάνοδο του Αντρέα από το Χέρφιλντ, ευθύς ως αυτός έκανε νεύμα στη Δήμητρα να κατέβει από τα αερόπλανο [ο τόνος στο όμικρον] ανεφώνησαν «και γαμώ τους πουτσαράδες ο πρωθυπουργός μας»;
Θαρσείν χρη.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Κι’ επειδή κάποιος σχολίασε ότι μονίμως γράφω τί δεν πρέπει να γίνει, αλλά δεν λέω τί πρέπει να γίνει, ιδού η απάντηση: δύο πράγματα πρέπει να γίνουν. Πρώτον: Γουδή. Δεύτερον: τα αντίθετα από όλα αυτά που δεν έπρεπε να έχουν γίνει.
