του Σωτήριου Καλαμίτση
Δακρύων διάβαζα τη μία πίσω από την άλλη τις επιστολές αποχώρησης βουλευτών και πολιτευτών των ΑΝ.ΕΛ. Όλοι απογοητευμένοι που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν στο κοινό καλό με θυσίες και αυταπάρνηση, με αξιοπρέπεια και φιλότιμο. Όλοι εξαπατημένοι από έναν αυταρχικό Αρχηγό που
κυκλοφορούσε αναιδώς ένα non paper και συκοφαντούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας των Πράξεων νομοθετικού Περιεχομένου. Δεν έχουν θέση σε ένα κόμμα που δεν έχει παρά αντιμνημονιακή πολιτική και είναι ενδεχόμενο να συνεργασθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ για να αποτινάξει το Μνημόνιο. Καλλίτερα με τα μνημονιακά κόμματα που δεν διαθέτουν αυταρχικούς Αρχηγούς, παρά με το αντιμνημονιακό υποκατάστατο του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ. Έπρεπε, επίσης, να διαθέτει το κόμμα πλήρες πρόγραμμα για την Παιδεία, την Υγεία, τις Ένοπλες Δυνάμεις, τη Δημόσια Διοίκηση κ.λπ., όπερ δεν εξεπόνησε τυρβάζον περί άλλα.
Δεν άντεξα και ξέσπασα σε λυγμούς αναλογιζόμενος το δράμα αυτών των έντιμων πολιτικών. Όλων αυτών των κομματικών γυρολόγων με τη συνείδηση-λάστιχο που άργησαν πολύ να καταλάβουν τί συμβαίνει. Δεν ήταν αρκετή η μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων αποχώρηση του Σαράκη, ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς ότι πάει στη ΝΔ για να γίνει η καλή διαπραγμάτευση και να εφαρμοσθεί επί τέλους το άλλο μείγμα πολιτικής που ευαγγελιζόταν ο Αντώνης, για να καταλάβουν πόσο λάθος ήταν ο δρόμος που είχαν πάρει με τον Καμμένο. Να μην μπορούν να χαρούν μαζί με τον Μάκη και τον Μπουμπούκο τη δόση. Όλοι τους, όμως, ξέχασαν το primum vivere και ότι δεν απαιτείται πολλή φαιά ουσία για να εκπονήσεις ένα πρόγραμμα για τα πάντα. Άλλωστε, ποιος θα έπρεπε να εκπονήσει το πρόγραμμα; Οι ίδιοι γιατί δεν το έκαναν; Για να διευκολύνω, λοιπόν, την κατάσταση και να μην κουράζονται οι υποψήφιοι αναχωρητές των ΑΝ.ΕΛ. γράφοντας τα ίδια με δικά τους λόγια προτείνω το ακόλουθο πρότυπο επιστολής:
«Αγαπητοί συναγωνιστές,
Δεν μπορώ να μείνω απαθής στο εθνικό προσκλητήριο που σάλπισε η συγκυβέρνηση για νέο ξεκίνημα. Δεν μπορώ να μένω έξω από τον τιτάνιο αγώνα που διεξάγει ο πρωθυπουργός. Δεν αντέχω στη σκέψη ότι θα χάσω την ευκαιρία να γλείψω κι’ εγώ ένα κοκκαλάκι από το ξεπούλημα της χώρας. Λυπούμαι που παρασύρθηκα και εντάχθηκα στον νέο κομματικό μηχανισμό που διέλυσε τα όνειρά μου και τις ελπίδες μου να προσφέρω στον ελληνικό λαό λιγότερες θέσεις εργασίας, λιγότερη κοινωνική πρόνοια και περίθαλψη, λιγότερη παιδεία, λιγότερα τρόφιμα, περισσότερη τράπεζα.
΄Ακουσα το σάλπισμα της τριανδρίας και οφείλω να ενταχθώ ως απλός στρατιώτης στη νέα πανστρατιά. Τόσον καιρό μαζί με τον Μαρκόπουλο δεν ήξερα τί επρέσβευε, δεν είχα αντιληφθεί ότι έχει μια μεγάλη ομάδα ψηφοφόρων που ψηφίζει με «αρχές Μαρκόπουλου» και όχι με αρχές πολιτικής και ηθικής. Τώρα ξέρω.
Συνάδελφοι, δεν είναι ώρες για ενδοσκόπηση. Φεύγοντας εύχομαι να έχετε υγεία, διότι αν αρρωστήσετε θα κακοπάθετε με το σύστημα υγείας Λοβέρδου, ο οποίος είναι τόσο επιτυχημένος διαπλεκόμενος που ακόμη και σήμερα παίρνει ποσοστά σε δημοσκοπήσεις. Για να τον θέλει ακόμη ο λαός, κάτι καλό πρέπει να έχει κάνει. Δεν μπορεί.
Καλή τύχη στις αναζητήσεις σας. Εγώ έχω πλέον βάσιμες ελπίδες να εκλεγώ στις επόμενες εκλογές με τη ΝΔ. Κι’ αν δεν εκλεγώ, όλο και κάποιο νέο κόμμα θα ξεπηδήσει μέσα από τις στάχτες και τα συντρίμμια της ελληνικής κοινωνίας. Θα είμαι εκεί να το στηρίξω. Στις επάλξεις της μάσας και της αρπαχτής. Όπως ανέκαθεν.
[υπογραφή]
Υ.Γ. Είναι πολλά τα λεφτά Πάνο, που έχω ξοδέψει. Δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να μην εκλεγώ την επόμενη φορά, επειδή φημολογείται ότι θα τοποθετήσεις στο ψηφοδέλτιο της περιφέρειάς μου τον τάδε που έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες από μένα να εκλεγεί. Η εθνική συνείδησή μου δεν το επιτρέπει».
Σωτήριος Καλαμίτσης
