Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ακούω κάθε βράδυ ειδήσεις zappiζοντας και γελάω καθώς τρώω στη μάπα τις ίδιες φάτσες να λένε με τον πιο φυσικό τρόπο άλλα από εκείνα που έλεγαν χθες, προχθές, προ εβδομάδος, προ μηνός, προ έτους, προ δύο ετών κ.λπ. και να επιχειρηματολογούν για να μας πείσουν ότι δεν έχουν αλλάξει ..
θέση. Μετά, όμως, συνοφρυώνομαι, σκυθρωπιάζω.
Τέτοιο κατήφορο έχω πάρει εγώ με την ψήφο μου; αναρωτιέμαι. 27% το κόμμα της κ. Γαϊτάνη που «συνωστίζεται» στη «Μακεδονία» του Γκρουέφσκι. 25% η ΝΔ του Αντώνη και του Νότη με το άλλο μείγμα πολιτικής των ισοδύναμων μέτρων, 7% το κόμμα του Μπένι, του σφαγέως των ομολογιούχων και των ασφαλισμένων. Άλλο τόσο το κόμμα του Παπαφίγκου και της Ρεπούση.
Και στη μέση ο Μπουμπούκος, ο συνεπέστατος των πολιτικών πιθήκων. Όλες οι εγκυκλοπαίδειες έχουν τη φωτογραφία του δίπλα στο λήμμα «αταλάντευτος» με παραπομπή στο λήμμα «ατάλαντος».
Άκουσα ότι επανέρχεται η βάση για την είσοδο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά αντιδρούν πολλοί και δη αριστερόφρονες. Αντιδρούν αυτοί που διέλυσαν την παιδεία και χειροκροτούν τους αιώνιους φοιτητές. Η επανάσταση του αυτονόητου συγκρούεται για πολλοστή φορά με το αειθαλές και αειφόρο ανόητο.
Αυτή είναι η Ελλάδα του 2012. Η Ελλάδα του Μπουμπούκου, της Γαϊτάνη, του Λοβέρδου, του Χατζηδάκη κι’ όποιου άλλου ήθελε προκύψει.
Μεγάλωσα με το όραμα της «αποκέντρωσης», της απαίτησης για συρρίκνωση του υδροκέφαλου κράτους των Αθηνών, του κέντρου, του ομφαλού της επικράτειας. Έγιναν πολλά βήματα δειλά-δειλά. Κι’ ακούω τώρα τον Χατζηδάκη να ανακοινώνει την ίδρυση Κεντρικής Υπηρεσίας Αδειοδότησης. Κάτι σαν Fast Track στην έκδοση αδειών για επενδύσεις. Εγώ γιατί, παρά την αφέλειά μου, πιστεύω ότι, επειδή αποκεντρώθηκε πέρα του δέοντος η Μιζοληψία, απεφάσισαν να συμμαζέψουν το πράγμα, ώστε η πίτα να μη μοιράζεται σε πολλά κομμάτια; Και τα δημόσια έργα μετονομάζονται σε αναπτυξιακά. Αυτή κι’ αν είναι μεταρρύθμιση. Ευτυχώς που προχώρησε σ’ αυτή τη διαρθρωτική αλλαγή και πήραμε τη δόση.
Υπάρχει, όμως, πάντοτε μια άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα του Δημάρχου Περιστερίου Παχατουρίδη. Δεν γνωρίζω τον άνδρα προσωπικώς, δεν τον ψηφίζω, διότι δεν είμαι δημότης του Δήμου του, αγνοώ τις πολιτικές πεποιθήσεις του, οι οποίες δεν με ενδιαφέρουν, αλλά του βγάζω το καπέλο. Φωτεινό παράδειγμα δημοτικού Άρχοντα, τον οποίο δεν προβάλλουν τα megala κανάλια. Κάθε μέρα πασχίζει με επιτυχία για το συσσίτιο των μη εχόντων και πεινώντων, για την ελάχιστη γραφική ύλη των μικρών μαθητών και για το κολατσιό τους. Ως άλλος ιερέας της ενορίας μας. Ενώ η «ΑΥΓΗ», το δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλει την κ. Λάτση και το αγαθοεργό προσωπείο της. Για τον Παχατουρίδη κουβέντα.
Βγάζει πολύ γέλιο το τσίρκο των πολιτικών μας. Αλλά και κλάμα. Βγάζει κλαυσίγελω.
Ά ρε άρθρο 86.
