Του Στέλιου Παπαθεμελή
Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης
Μας εκβιάζουν να ανοίξουμε την πόρτα της Ευρώπης για τα Σκόπια. Αν και σ’ αυτό υποταχθούμε θα είναι όνειδός μας εσαεί.
Βρυξέλλες και Βερολίνο, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος πιέζουν την Αθήνα να ενδώσει σε άμεση έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια. Ως τώρα κρατούσαν τα προσχήματα και αξίωναν προηγούμενη επίλυση της ονομασίας. Τώρα οι κύριοι της Κομισιόν, εκμεταλλευόμενοι την παρούσα ασφυκτική κατάσταση της Ελλάδος εν πολλοίς δικό τους έργο, απέβαλαν το προσωπείο και προτείνουν στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής να ορισθεί ημερομηνία έναρξης της ενταξιακής διαδικασίας του βορεινού κρατιδίου..
Και οι μεν πιέσεις, όσο έντονες και αν είναι, δεν αποτελούν είδηση. Ούτε πρόβλημα. Πρόβλημα είναι η στάση του πιεζομένου.
Στις διακρατικές διενέξεις οι διαχειριστές για να έχουν αποτέλεσμα, διερευνούν ποια από τις δύο πλευρές είναι η ανένδοτη και ποια η ενδοτική. Δεν χάνουν τον καιρό τους με τον ανένδοτο. Ρίχνουν όλο το βάρος των πιέσεών τους στον ενδοτικό και αλλοίμονο σ’ αυτόν που με τη συμπεριφορά του δημιούργησε την αίσθηση ότι αυτός είναι ο «ζητούμενος».
Στο κακόγουστο ελληνοσκοπιανό σήριαλ, η πλευρά που έχει δώσει κραυγαλέες αποδείξεις ενδοτισμού είναι ασφαλώς η ελλαδική.
Τα Σκόπια, από τις 16 Δεκεμβρίου 1991 που γεννήθηκε το σκοπιανό μόρφωμα, παραμένουν εδραία, αταλάντευτα και αμετακίνητα στις θέσεις τους.
Εμείς συρόμεθα από υποχωρήσεως σε υποχώρηση και από παραχωρήσεως σε παραχώρηση. Και οι λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» μας είναι και αυτές κινητές.
Από τη στιγμή που η πολιτική τάξη της χώρας προτείνει αυτή τα Σκόπια να ονομάζονται Μακεδονία με κάποιον επιθετικό προσδιορισμό, τάχα έναντι πάντων, στην πραγματικότητα μιας χρήσεως, δεν εκπλήσσει η προαγγελθείσα ήδη νέα ελληνική υποχώρηση=συναίνεση στην έναρξη των σκοπιανών διαπραγματεύσεων.
Ως τώρα το όνομα και η δι’ αυτού παραπομπή στις «σχέσεις καλής γειτονίας» ήταν το απυρόβλητο τείχος στο οποίο προσέκρουε κάθε πρόθεση σκοπιανής ένταξης.
Η νέα ελληνική υποχώρηση γκρεμίζει το τείχος και ανοίγει ορθάνοιχτη την πόρτα για να μπει, αβρόχοις ποσί και πανηγυρικά, ο Γκρουέφσκυ στην ΕΕ.
Ο ισχυρισμός ότι στο κείμενο του Συμβουλίου Κορυφής θα γίνεται μνεία του ονόματος και των σχέσεων καλής γειτονίας και αυτά θα συνεκτιμώνται στην πορεία, είναι χρύσωμα του χαπιού και απευθύνεται σε πολιτικά αφελείς.
Η Ελλάδα αυτοαφοπλίζεται από τα τελευταία διαπραγμευτικά της ατού στο σκοπιανό. Η υποχώρησή της σ’ αυτό το ζήτημα θα αποτελέσει τη γενική πρόβα για τους «διασώστες» μας. Αφού ολοκλήρωσαν τον οικονομικό μας όλεθρο θα περάσουν κατ’ ευθείαν στα μείζονα εθνικά μας θέματα, την ασφάλεια και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Ο Αντώνης Σαμαράς έχει δεσμούς αίματος με το ζήτημα. Θα το παραδώσει αμαχητί;
