Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης
Σχεδόν μόνιμη επωδό των επιτυχημένων απεργιακών κινητοποιήσεων αποτελούν οι αποφάσεις των αρμόδιων δικαστηρίων που κρίνουν τις απεργίες ως ...
‘’παράνομες & καταχρηστικές’’. Σαν να λένε <<οι εργαζόμενοι έχουν το συνταγματικό δικαίωμα να απεργούν, αρκεί να μην το κάνουν>>. Πότε όμως, εν συντομία, η απεργία είναι παράνομη και πότε καταχρηστική;
Παράνομη: Όταν δεν τηρούνται οι νόμιμες διαδικασίες για τη λήψη απόφασης της απεργίας.
Καταχρηστική: Όταν υπερβαίνει τον κοινωνικό και οικονομικό της στόχο. Όταν ακόμα διεκδικεί αιτήματα η ρύθμιση των οποίων ανήκει στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη, η στάθμιση συμφερόντων απεργών και εργοδότη κλπ.
Μια μικρή αναδρομή στην προϊστορία επιτάξεων-απολύσεων απεργών, με τις κοινωνικές και πολιτικές τους παρενέργειες, είναι νομίζω χρήσιμη προς κάθε πλευρά.
- Με την πολιτική αστάθεια των ετών 1965-66 η κυβέρνηση Κων. Καραμανλή προωθεί ενιαίο μισθολόγιο εκπαιδευτικών (υποβάθμιση κλάδου) με μεγάλες απεργίες και πολιτική επιστράτευση. Ποτέ η φιλικά προσκείμενη παράταξη των εκπαιδευτικών, επί όλων των κυβερνήσεων Κων. Καραμανλή, δεν πήρε την πλειοψηφία.
Η κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη ακολούθησε διαφορετική τακτική. Ψήφισε το Ν 1915/90 που προέβλεπε απολύσεις εφόσον η απεργία κρινόταν παράνομη και καταχρηστική και δεν προσέρχονταν στην εργασία τους οι απεργοί.
- Απεργία ΕΑΣ νυν ΕΘΕΛ 1992-93 για την αποκρατικοποίηση των λεωφορείων. Σε 200 περίπου απεργούς ασκήθηκαν δικαστικές διώξεις και 8 φυλακίστηκαν. Απεργοσπάστες προπηλακίστηκαν και παραδόθηκαν με Αδαμιαία περιβολή σε κοινή θέα σε σκληρούς απεργιακούς αγώνες, πορείες και συγκεντρώσεις , με τη συμμετοχή και συμπαράσταση των οικογενειών των απεργών. Στις 10 Οκτωβρίου 1993 μια ημέρα μετά τη νίκη του Α. Παπανδρέου ανακοινώθηκε η επανακρατικοποίηση των αστικών λεωφορείων και η επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων απεργών.
- Με τις απεργίες για το ασφαλιστικό (Ν 2084/93-Ν. Σιούφα) είχαμε 200 απολύσεις και μεταθέσεις στη ΔΕΗ. Με τη δημιουργία απεργιακού ταμείου της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ συντηρήθηκαν οι οικογένειες των απολυμένων, μέχρι την αποκατάστασή τους.
- Ο κ Σημίτης το 2002 επιστράτευσε τους απεργούς της ΠΝΟ με τον ευρωβουλευτή κ Τούσσα απεργό τότε να κρέμεται από τον καταπέλτη του επιβατηγού ‘’ΕΥΤΥΧΙΑ’’ και να τον περισυλλέγουν μετά τον απόπλου άνδρες του Λιμενικού. Ο κ Σημίτης απεσύρθη ακόμα και από τη επαναδιεκδίκηση της πρωθυπουργίας.
Ο τ πρόεδρος του ΔΣΑ και σημερινός Υπ. Δικαιοσύνης κ Α. Ρουπακιώτης με δηλώσεις του 24-6-2006 έκρινε ως μη νόμιμη την επίταξη των απεργών της ΠΝΟ στις τότε απεργίες. Το νομοθετικό πλαίσιο και σήμερα είναι το ίδιο και το ερώτημά μας αντιστρέφεται: <<Οι θεσμοί και οι κανόνες υπάρχουν για να γίνονται σεβαστοί ή να ευτελίζονται και να παραβιάζοντα κ Υπουργέ;
- Ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει πολιτική επιστράτευση παρωδία; Μα φυσικά ο Γ. Παπανδρέου (ΓΑΠ) το 2010. Επίταξε τους ιδιοκτήτες φορτηγών, απόφαση που ανακλήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά δυο φορές μέχρι να εφαρμοστεί. Οι λίστες των απεργών επιταγμένων πήγαν ελλιπείς στις τότε νομαρχίες και ο συντονισμός με το Υπ. Εσωτερικών χρειάστηκε μια εβδομάδα. Εξαίρεση η Νομαρχία Πειραιά η οποία επέδωσε τα περισσότερα φύλλα πορείας με νομάρχη των μεγαλο συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ κ Μίχα.
Αν όπως λέει η κυβέρνηση τηρήσει την ίδια στάση, τότε στο ενδεχόμενο απεργίας των Αστυνομικών, θα πρέπει να επιστρατεύσει το στρατό για να επιδώσει φύλλα πορείας σε ανέργους και σε συνταξιούχους ‘’απεργούς’’ Σήμερα οι κ Σαμαράς & Βενιζέλος επαίρονται για την πυγμή που έδειξαν (μάλλον εκεί που δεν πρέπει), ενώ ο κ Κουβέλης στρουθοκαμηλίζει στηρίζοντας και ψηφίζοντας αυτά που δήθεν δεν αποδέχεται..
Δυστυχώς τα Ελληνικά δικαστήρια με ελάχιστες αποφάσεις τους έκριναν σαν νόμιμες κάποιες απεργίες. Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι με το μέρος του εργοδότη ή του λεγόμενου <<κοινωνικού συνόλου>>. Έτσι ανοίγουν το δρόμο για την πολιτική επιστράτευση των απεργών. Σχεδόν όλες όμως οι κυβερνήσεις των <<επιστρατεύσεων>>, στις αμέσως επόμενες εκλογές πέρασαν στην αντιπολίτευση.
