Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[“ΤΟ ΒΗΜΑ» - 16.10.2011: «Ηµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά» εξοµολογείται …. κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης όταν αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των µελών του Υπουργικού Συµβουλίου την ηµέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του µνηµονίου στις 5 Μαΐου 2010.
«Κοιτάζαµε ο ένας τον άλλον και ήµασταν όλοι χλωµοίι. Αισθανόµασταν µεγάλη ντροπή, αφού δεν µπορούσαµε να πιστέψουµε ότι εµείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαµε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεµαχίσαµε µισθούς και συντάξεις. Από τότε έχουµε εκπορνευτεί πλήρως. ΄Εχουµε κάνει τα ίδια πράγµατα πολλές φορές χωρίς να αισθανόµαστε ίχνος ντροπής»].
Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο μόνος εκτός αριστεράς ηγέτης που δικαίως καταδίκαζε τις επιλογές των 173 βουλευτών, οι οποίοι αλυσόδεσαν την Ελλάδα στο Μνημόνιο. Την πιο τρανταχτή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι διέγραψε από το κόμμα τη Ντόρα, η οποία είχε συνταχθεί με τους 156 παλαμοκρούστες του Γιωργάκη και τους 15 του ΛΑΟΣ, εκ των οποίων ο Μάκης και ο Μπουμπούκος καθύβριζαν από το πρωΐ μέχρι το βράδυ τη ΝΔ για τις αντιμνημονιακές της θέσεις, αλλά έσπευσαν να πυκνώσουν τις τάξεις της ευθύς ως αυτή συντάχθηκε με τις δικές τους απόψεις.
Ο Αντώνης δεν έχανε ευκαιρία να μας πει ότι το πρόγραμμα της τρόικα δεν «βγαίνει», είναι καταστροφικό. Και μετά; Μετά συντάχθηκε με τους 173 και έγινε πρωθυπουργός για να συνεχίσει την ίδια και ακόμη πιο σκληρή οικονομική πολιτική υποδεχόμενος πίσω στο κόμμα και την πρώτη μνημονιακή νεοδημοκράτισσα που απεχθανόταν τα Ζάππεια και λοιδωρούσε τους πρώην συντρόφους της, τους οποίους τώρα υπολήπτεται τα μέγιστα. Αυτούς που επαίρονται για τη συνέχιση των επιλογών του Γιωργάκη με μία οικονομία που δίνει προτεραιότητα στην ανάπτυξη των ενεχυροδανειστηρίων, των εισπρακτικών εταιρειών και των γραφείων τελετών των ειδικευόμενων στις κηδείες αυτοχείρων. Ακόμη ηχούν τα λόγια του στ’ αυτιά μου. Με την παραίτηση Παπανδρέου «καταφέραμε να απαλλαγούμε από αυτόν». Οποία επιτυχία! Δεν απαλλαγήκαμε από την πολιτική του, όμως, Αντώνη. Δεν μας ενδιέφερε το πρόσωπο που εφάρμοζε την πολιτική, αλλά η πολιτική που εφάρμοζε.
Τώρα που το ΔΝΤ ομολογεί την αποτυχία του προγράμματος που εφάρμοσε στη χώρα μας, τα βάζουμε με τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Και βγαίνουν οι πράσινοι χειροκροτητές του Γιωργάκη να αποστασιοποιηθούν και να προσπαθήσουν να δρέψουν δάφνες αντιστασιακής δράσης κατά των επιλογών τού ολετήρος της χώρας, ο οποίος συγχαίρει ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που συνεχίζουν τη δική του άφρονα πολιτική.
Και τίθεται το ερώτημα: αφού οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ κατάρτισαν τη συνταγή, την οποίαν ακολούθησαν οι δικοί μας εκλεγμένοι ηγέτες, οι ηγέτες μας δεν καταλάβαιναν ότι η συνταγή είναι λανθασμένη; Ασφαλώς και καταλάβαιναν, αλλά το μόνο που τους ενδιέφερε είναι η καρέκλα. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πιο ταπεινό.
Όταν ο ληστής απειλεί να μπουκάρει στο σπίτι μας και εμείς του ανοίγουμε την πόρτα για να μη σπάσει την κλειδαριά και μας χαλάσει τη μόστρα, δεν φταίει ο ληστής που μας ληστεύει και κάνει το σπίτι μας καλοκαιρινό, όπως θα έλεγε και ο Τσόκλης μεταφορικώς. Όταν ο Κουτσόγιωργας τα άρπαζε από τον Κοσκωτά, δεν έφταιγε ο Κοσκωτάς που τα έδινε, αλλά ο Κουτσόγιωργας που τα έπαιρνε. Εγώ τον Κουτσόγιωργα είχα εκλέξει να με κυβερνά, όχι τον Κοσκωτά. Έτσι και με τους υποτιθέμενους σημερινούς ηγέτες μας. Εγώ αυτούς επέλεξα να με εκπροσωπούν και όχι τις «αγορές».
Βγαίνουν τώρα ένας-ένας οι πολιτικοί απόγονοι του Κουτσόγιωργα και δικαιολογούν την έλευση του Μνημονίου ρίχνοντας τα βάρη στον Καραμανλή. Είναι γεγονός ότι τον Καραμανλή περιτριγύριζαν πλείστα όσα κομματικά λαμόγια, τα οποία σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα, ακριβώς όπως το σπαταλούσαν οι σημιτάνθρωποι και εξακολουθούν να σπαταλούν υπό συνθήκες φτώχειας τα ίδια ή πανομοιότυπα λαμόγια σήμερα. Και ξεχνούν όλες αυτές οι αμετανόητες Μαγδαληνές ότι το 2009 επιδίωκαν πάση θυσία την κατάληψη της εξουσίας. Δήλωναν ότι δεν θα ψηφίσουν τον Παπούλια για Πρόεδρο του 2010, ώστε να συρθεί η χώρα σε εκλογές. Ήθελαν εκλογές για να μοιράσουν τα ανύπαρκτα λεφτά φέρνοντας τον σοσιαλισμό και καρατομώντας την βαρβαρότητα. Και κατέλαβαν την εξουσία με τα γνωστά επακόλουθα. Όλοι αυτοί ανακαλύπτουν για πολλοστή φορά την κακή διακυβέρνηση Καραμανλή, ο οποίος κατάλαβε την τελευταία στιγμή ότι πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του παραμερίζοντας τους μαθητευόμενους μάγους της οικονομίας. Μιλούσε τότε για ήπια προσαρμογή με πάγωμα μισθών και συντάξεων μόνον. Αλλ’ αυτά δεν τα θυμάται κανείς. Ο Καραμανλής ήταν ο βάρβαρος που ήθελε να παγώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, ο Γιωργάκης είναι ακόμη ο σοσιαλιστής που πετσόκοψε μισθούς και συντάξεις, που οδήγησε 3.500 Έλληνες στην αυτοχειρία, δημιούργησε χιλιάδες άστεγους και δεκάδες χιλιάδων σιτιζόμενων στα κοινά συσσίτια. Αυτός που εγκατέλειψε τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη από «περιβαλλοντική ευαισθησία», ενώ νομιμοποιούσε όλα τα αυθαίρετα της χώρας και χάριζε το υστέρημα της χώρας σε πάσης φύσεως λαθρόβιους.
Και μέσα στον κακό χαμό βγαίνει το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και υποδεικνύει προς όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας να μην προβάλλουν την εικόνα:
α) Προσώπων ευρισκομένων σε κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης ή ενδείας άνευ ρητής ή σιωπηράς συναινέσεώς αυτών.
β) Προσώπων οδηγουμένων ενώπιον των δικαστικών ή εισαγγελικών ή αστυνομικών και λοιπών αρχών άνευ ρητής ή σιωπηράς συναινέσεώς αυτών.
Αλήθεια κ.κ. του ΕΣΡ, γιατί δεν προχωρήσατε ένα βήμα πιο πέρα υποδεικνύοντας σε όλα τα κανάλια να προβάλλουν μόνον εικόνες ανεμελιάς από ταξίδια σε εξωτικές παραλίες με γαλανά νερά, φοινικόδενδρα και κάτασπρες αμμουδιές, ώστε να τέρπονται οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία και το 1,5 εκ. των ανέργων ονειρευόμενοι ότι θα ταξιδέψουν και αυτοί εκεί το έτος 2122 [δύο χιλιάδες εκατόν είκοσι δύο] που θα έχουμε βγει στις αγορές;
Δυστυχώς, οι δημοσκοπήσεις για τις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, αν είναι γνήσιες, αποδεικνύουν ότι ο Καραμανλής φταίει για όλα. Όπως για το σημερινό μας χάλι φταίει το ΔΝΤ, στους τεχνοκράτες του οποίου καταφύγαμε με την πεποίθηση ότι προσλαμβάνουμε τους άριστους οικονομολόγους του πλανήτη, όπως μας είχε διαβεβαιώσει ο Πάγκαλος. Αν έτσι θέλουμε, έτσι θα είναι.
Κι’ εσύ Κάρολε; Το Σύνταγμα ορίζει ότι είσαι ανεύθυνος υπό την έννοια ότι την ευθύνη για την πορεία της χώρας φέρει η εκλεγμένη κυβέρνηση που χαράσσει την ακολουθητέα πολιτική. Δεν ορίζει ότι είσαι και αναίσθητος. Ούτε ότι είσαι αόμματος, ώστε να παρακολουθείς απαθής αυτό το μπουρδέλο.
Σωτήριος Καλαμίτσης