Περίεργη φούρια έχει πιάσει την κυβέρνηση να τελειώνει τις χρονίζουσες καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας. Η επάρατος δεξιά τολμάει να τα βάζει με τα αριστερά αναρχοπρακτόρια; Ποιος κυβερνά τέλος πάντων αυτόν τον τόπο; Τελικά μήπως ο Σαμαράς είναι ..
πραγματικά πατριώτης; Μήπως αυτός πετύχει εκεί που απέτυχε ο Καραμανλής;
Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα γεννώνται στο μυαλό όλων μας, όταν αναλογιζόμαστε την σημερινή κατάσταση. Ο Σαμαράς μαζεύει τις καταλήψεις, η ξεδοντιασμένη πια από αριστερή ρητορεία καλοταϊσμένη από το κρατικό και διάφορα διεθνή ταμεία αριστερά δεν τολμά να αντιδράσει και η πρεσβεία του στέλνει μαφιόζικο μήνυμα με το κτύπημα στην Συγγρού. Μα γιατί τέτοια φούρια της πρεσβείας με τις καταλήψεις;
Πρώτα πρώτα επειδή η αριστερά, ο βασικός υποστηρικτής της αμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια, μοιάζει πλέον ιδεολογικά ηττημένη, περιθωριοποιημένη στην νεολαία και συνωστιζόμενη (συνιστωσιώμενη ίσως καλύτερα) στον ΣΥΡΙΖΑ μπας και γλείψει κανένα κοκκαλάκι από τον ισχνό πλέον κρατικό προϋπολογισμό.
Κατά δεύτερο λόγο οι καταλήψεις ήταν οι βάσεις στις οποίες η πρεσβεία ευελπιστούσε να στήσει την «ελληνική άνοιξη» ή αλλιώς τον «εμφύλιο» κατά του φασισμού, όπου φασισμός θα ήταν κάθε τι ελληνικό, κάθε αξία διάφορη από την παγκοσμιοποίηση και την πολυπολιτισμικότητα (=υποταγή των χριστιανών στους μη χριστιανούς). Τέτοια κτήρια αποτέλεσαν τις εστίες της «αντίστασης» στην Συρία, την Λιβύη, την Αίγυπτο και όπου αλλού οι ΗΠΑ σπονσόραραν ευγενείς επαναστάσεις. Τα ίδια κτήρια αποτέλεσαν τα αποδυτήρια των Αμερικανών πρακτόρων που οργάνωσαν τον Δεκέμβρη του 2008. Τώρα πίσω από ποιον μπερντέ θα κρυφθούν οι ντόπιοι και εισαγόμενοι πράκτορες;
Χαρ.Μηνάς
