Του Παναγιώτη ΤσολάκηΠαρακολουθώντας την ειδησιογραφία έπεσα πάνω σε ένα άρθρο δημοσιογράφου της καθημερινής, με τίτλο «Θερίζοντας την ανευθυνότητα», που τυχαίνει να είναι και συμπατριώτης μου στην καταγωγή από την...
πρωτεύουσα της Δυτικής Μακεδονίας. Πολύ επικίνδυνο και πολύ πονηρό άρθρο, που ενοχοποιεί κάθε κοινωνική και προσωπική αντίδραση ενάντια στην ασκούμενη μνημονιακή πολιτική.
Είναι ιστορικά αποδειγμένο ότι «η βία παράγει και φέρνει βία και αναγκάζει την κοινωνία να υπακούσει και να πειθαρχήσει στην επικρατέστερη βία». Συνεπώς την διαχείριση της βίας την έχουν ανάγκη όσοι επιθυμούν την κοινωνία πειθήνια υποταγμένη!
Ο αρθογράφος έντεχνα στοχοποιεί το ΣΥΡΙΖΑ, ως «ιδεολογικό» αυτουργό και ως «συνένοχο», λόγω των εμπρηστικών συνθημάτων του που εγείρει «τρομοκράτες» και αγανακτισμένους!
Ξεχνάει σκόπιμα, ο συντάκτης ότι τα συνθήματα που τροφοδοτούν, κατά την άποψή του, την βία δεν είναι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ! Πόσες χιλιάδες πολίτες είναι, και εγώ μέσα σε αυτούς, που πιστεύουν ότι η χώρα είναι υπό ξένη κατοχή; Πόσες χιλιάδες είναι αυτοί που πιστεύουν, πως οι κυβερνήσεις της τριετίας είναι ενδοτικές, «δοσιλογικές»; Πόσες χιλιάδες πιστεύουν ότι η χώρα παραδόθηκε στους δανειστές της, ότι έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία, ότι έχουν υποθηκευτεί αμετάκλητα τα πάντα, με πολιτική συναίνεση και ενδεχομένως και με δόλο, ποιος ξέρει με ποια ανταλλάγματα;
Αυτά που αναφέρει ο αρθρογράφος, ως συνθήματα, δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα που την βιώνει η ίδια η κοινωνία! Χαρακτηρίζει μάλιστα άμεσα, αυτούς που χρησιμοποιούν τη βία και εμμέσως όλους εμάς που υιοθετούμε τα «κακά», για αυτόν, «συνθήματα» αγράμματα παιδιά που παρασύρονται από ανιστόρητους παραλληλισμούς για τους πολιτικούς. Μπορεί να είμαστε αγράμματα γιατί δεν σπουδάσαμε σε πανεπιστήμιο των Αθηνών και δεν κάναμε μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμιο της N. Υόρκης αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει δημοκρατία και τι σημαίνει χειραφέτηση!
Ναι! Ευτυχώς μας εμποδίζει το μυαλό, να δεχτούμε και να ανεχτούμε όλα αυτά που βιώνει η κοινωνία και αγωνιζόμαστε καθημερινά, με μοναδικά όπλα αυτά της δημοκρατίας, να ανατρέψουμε αυτήν την ξενόφερτη πραγματικότητα. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Για να λειτουργήσει η δημοκρατία χρειάζεται να υπάρχει πατρίδα και κοινωνία. Όταν αυτές οι έννοιες, αλλοιώνονται με νόμους και διατάγματα και μετατρέπουν την πατρίδα και την κοινωνία σε επιχειρηματική εταιρεία που χρειάζεται διαχειριστικό και μόνο έλεγχο, ε! ναι! διαφωνούμε.
Εμείς οι νέοι, που μπορεί η υπερβολική οργή και η ορμή, φυσικά φαινόμενα της νεότητας, να μας κάνουν να φαντάζουμε «ανώριμοι» στις συντηρητικές και μεγάλες ηλικίες, αλλά δεν θα μας φιμώσουν οι υπερασπιστές του συστήματος με τον κίνδυνο της δημοκρατίας! Ας μας απαντήσουν πότε η δημοκρατία κινδύνεψε από την κοινωνία! Ποτέ! Όσες φορές κινδύνεψε και καταλύθηκε έγινε από την ίδια την πολιτική. Τα δικά της σκόπιμα ή μη λάθη, παραλήψεις και υπερβολές πλήρωσε η δημοκρατία και η κοινωνία. Γιατί και τότε μόνο η κοινωνία υποφέρει και όχι οι πολιτικοί και οι προστάτες της. Εκείνοι πάλι με τον νικητή θα είναι! Με την επικρατέστερη βία θα είναι ενώ ο λαός θα αγωνίζεται ενάντια και σε αυτήν την βία!
Βία σημαίνει να πεινάνε άνθρωποι και παιδάκια! Βία σημαίνει να πεθαίνουν άνθρωποι γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και σε είδη επιβίωσης! Βία σημαίνει να αναγκάζονται άνθρωποι να αυτοκτονούν από ανέχεια! Βία σημαίνει να αναγκάζονται οι νέοι να εγκαταλείψουν την χώρα τους!
Βία σημαίνει να ευνουχίζεται η δημιουργικότητα των νέων και να υποβάλλονται σε έκτρωση στα όνειρα τους! Βία σημαίνει να παραχωρούν την προστασία της χώρας και της κοινωνίας, που τους επιστέφτηκε η κοινωνία με την ψήφο της, σε τραπεζίτες και τοκογλύφους!
Βία σημαίνει να παίζονται στο τζόγο τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και να μηδενίζεται ο ιδρώτας εκείνων που εμπιστεύτηκαν στους ηγέτες τους τα κρατικά ομόλογα τους! Βία σημαίνει, λίγες χιλιάδες άνθρωποι να έχουν καταθέσεις, όσο είναι το χρέος της χώρας! Βία είναι να απενοχοποιούνται οι ένοχοι με πολιτικές μεθόδους! Βία είναι όταν άλλα υπόσχονται στην κοινωνία και άλλα πράττουν!
Αν αυτή η βία εξαλειφθεί, είναι δεδομένο ότι οποιαδήποτε άλλης μορφής βία αυτομάτως θα εκλείψει, θα συρρικνωθεί ή θα είναι πολύ εύκολο να παταχθεί.
Δυστυχώς όμως την βία την παράγει το ίδιο το σύστημα γιατί μονάχα αυτό ωφελείται και αυτό εξυπηρετείται.
Είναι πλέον φανερό πως η βία εμφανίζεται μόλις βρίσκεται σε κίνδυνο ή σε δύσκολη θέση η πολιτική! Εμφανίζεται τόσο ξαφνικά όταν πρέπει και εξαφανίζεται πάλι ξαφνικά, όταν πρέπει! Αν υπάρχουν και κάποιες ομάδες με ακραίες και επικίνδυνες εκφάνσεις είναι πολύ εύκολο για μια υγιή δημοκρατία να τις εκμηδενίσει! Ας μην γενικεύουν την βία και ας πάψουν να ενοχοποιούν ολόκληρη τη νέα γενιά.
Άλλωστε οι νέοι ήταν αυτοί που παρέταξαν τα στήθη τους στην απόλυτη βία που ήταν τα τανκ! Κι αν κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν εκείνο το γεγονός και κάποιοι προσωπικά εξαργύρωσαν εκείνο το τίμημα, το έπραξαν μέσα από την πολιτική και το σύστημα και έγιναν υπηρέτες του. Συχνό το φαινόμενο το θύμα, όταν το επιτρέπουν οι πολιτικές συνθήκες, να ταυτίζεται με το δυνάστη του!
Γράφει κάπου ο αρθρογράφος «Πώς το τραγουδούσε ο Κώστας Χατζής; «Πρέπει να μάθεις και να σέβεσαι τις λέξεις (…) αν τις προδώσεις ξαφνικά / οι λέξεις γίνονται καρφιά / οι λέξεις γίνονται καρφιά και σε τρυπάνε». Ακριβώς έτσι…»
Ακριβώς έτσι….πολλοί τέτοιοι αρθρογράφοι και ενημερωτές της κοινής γνώμης, χρόνια τώρα στήριζαν τέτοιες ακριβώς πολιτικές. Πολιτικές που πρόδιδαν έννοιες και δεν σέβονταν τις λέξεις που εκστομούσαν και που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.
Είναι οι ίδιοι και νεώτεροι πρόθυμοι, που τέτοιες πολιτικές υπερασπίζονται και σήμερα, με το ίδιο πάθος όπως και τότε. Ακριβώς έτσι.. ..όπως τότε …..και σήμερα…
Υ.Γ «Το μόνον βέβαιον σε αυτήν τη ζωή είναι οι φόροι και ο θάνατος» Στουρνάρας. Αυτό δεν είναι βία, είναι σωτηρία για τους αρθρογράφους του συστήματος! Φόροι αίματος για την κοινωνία για να θρέφονται οι βρικόλακες!
