Ιστορική υπογραφή για την Κύπρο

Γράφει ο Ν. Λυγερός

Είναι μια ιστορική υπογραφή για την Κύπρο, η συμφωνία με την κοινοπραξία της ιταλικής και της κορεάτικης εταιρείας, στο πλαίσιο του δεύτερου γύρου παραχώρησης και μάλιστα για τα
οικόπεδα... 2, 3 και 9.
 Η άμεση οικονομική απολαβή για την Κύπρο είναι της τάξης των 150 Εκατομμυρίων Ευρώ για το bonus υπογραφής. Δεν μιλάμε πια για εκτιμήσεις, αλλά για ένα ιστορικό γεγονός που είναι αναμφισβήτητο ακόμα και από τους πιο επιφυλακτικούς και αυτούς που τους διακατέχουν οι αιώνιες φοβίες.
 Κανείς πια δεν μπορεί να αμφισβητήσει το έργο του Σόλωνα Κασσίνη που κατάφερε να υλοποιήσει το όραμα της Κύπρου και μάλιστα να δείξει και το παράδειγμα για την Ελλάδα. Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε στους μη ειδικούς ότι δεν πρόκειται για μια εύκολη διαπραγμάτευση και ειδικά για το περίφημο οικόπεδο 9. Διότι ενώ για τα οικόπεδα 2 και 3 ήταν αυτή η κοινοπραξία που είχε επιλεχθεί εξ αρχής, για το οικόπεδο 9, η πρώτη επιλογή ήταν διαφορετική, αφού αφορούσε μία γαλλική και δύο ρώσικες εταιρείες.
Κι όπως δεν βρέθηκε κοινό πλαίσιο συμφωνίας, η Κύπρος δεν έκανε πίσω παρόλο που ήταν το αναμενόμενο για όλους τους ραγιάδες και πέρασε στην επόμενη επιλογή με νέα διαπραγμάτευση. Αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό γιατί απορρίπτει επί του πρακτέου όλες τις τεχνητές επιφυλάξεις που προωθούν διακριτικά οι εχθροί της ελληνικής ΑΟΖ, λέγοντας ότι κανείς στην Ελλάδα ή στην Κύπρο δεν είναι ικανός να κάνει στρατηγικές διαπραγματεύσεις με πετρελαϊκές εταιρείες. Τεχνητά ξεχνούν βέβαια στις παρεμβάσεις τους ότι είναι η Ελλάδα και η Κύπρος που διαθέτουν τα οικόπεδα και όχι οι εταιρείες.
Κατά συνέπεια ακόμα και αν είναι ισχυρές οι πολυεθνικές εταιρείες δεν έχουν ποτέ το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις. Επιπλέον αυτές οι εταιρείες βρίσκονται σε ανταγωνιστικό πλαίσιο με άλλες ανάλογες εταιρείες και καμία από αυτές δεν θέλει να υπάρχει οποιαδήποτε αδικία στο διαγωνισμό του γύρου παραχώρησης. Με άλλα λόγια, οι παίκτες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία, εμποδίζουν συνολικά ο ένας τους άλλους να υπάρξει ένα άδικο παίγνιο.
 Και από την άλλη το κράτος που διαθέτει τα οικόπεδα, παίζει ένα μοναδικό ρόλο αφού καλύπτει όλο το θέμα της αξιολόγησης των υποψηφίων και αυτό γίνεται απόλυτα ορθολογικά και μάλιστα με διαφανή τρόπο για όλους τους παίκτες.
 Για το οικόπεδο 12, το οποίο διαχειρίζεται αμερικανική εταιρεία οι μη ειδικοί δεν είχαν δώσει μεγάλη σημασία διότι οι υποψήφιες εταιρείες ήταν ελάχιστες και πολλοί θεώρησαν μάλιστα ότι η επιλογή σχετίζεται με την οριοθέτηση με το Ισραήλ, δίχως βέβαια να αναλύουν τα ιστορικά δεδομένα της διαπραγμάτευσης.
Τώρα, με αυτή τη νέα διαπραγμάτευση, κανείς δεν μπορεί να πει ένα ανάλογο επιχείρημα, διότι πρόκειται για ιταλική και κορεάτικη εταιρεία, και ειδικά το οικόπεδο 2 δεν αγγίζει καμία οριοθέτηση ούτε του Λιβάνου, ούτε του Ισραήλ, και ούτε της Αιγύπτου.
 Έτσι η Κύπρος αποδεικνύει επί του πρακτέου ότι είναι ικανή να διαχειριστεί στρατηγικά μια διαπραγμάτευση όχι γιατί είναι ένα μικρό κράτος, αλλά γιατί έχει συνειδητοποιήσει εξ αρχής ότι το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ δεν είναι μια λεπτομέρεια και αποτελεί μια υψηλή στρατηγική πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί ένας αληθινός και αποτελεσματικός στρατηγικός σχεδιασμός.
 Με την αντίληψη του υπερκομματικού, η Κύπρος δείχνει στην Ελλάδα το μονοπάτι της αξιοποίησης της ΑΟΖ δίχως κανένα προβληματισμό ή ενδοιασμό.